Auteurs

View All

Artikelen door Anne Cetas

Neem de tijd

Rima is een Syrische vrouw die kort geleden naar de Verenigde Staten is gekomen. Met veel handgebaren en in gebrekkig Engels probeerde ze haar mentor uit te leggen waarom ze van streek was. De tranen biggelden over haar wangen, terwijl ze een prachtig opgemaakte schaal met fatayer (hartige taartjes met vlees, kaas en spinazie) liet zien, die ze gemaakt had. Toen zei ze: ‘Eén man.’ Met een sissend geluid wees ze naar de deur van de woonkamer, en daarna weer terug naar de buitendeur. Stukje bij beetje begon de mentor te begrijpen dat een aantal leden van een kerk in de buurt Rima en haar gezin zouden komen opzoeken om elk wat spullen te brengen. Maar slechts één man was komen opdagen. Hij was snel naar binnen gelopen, had een doos met spullen neergezet en was weer weggegaan. Hij was druk met iets, terwijl Rima’s gezin zich alleen voelde en graag meer contact wilde hebben. Ze wilden niets liever dan hun fatayer delen met hun nieuwe vrienden.

Gefluisterde woordjes

De jongeman was duidelijk zenuwachtig toen hij in zijn vliegtuigstoel plaatsnam. Zijn blik schoot heen en weer naar de raampjes van het toestel. Toen sloot hij zijn ogen en ademde diep in om zichzelf te kalmeren. Niet dat het werkte, overigens. Toen het vliegtuig over de landingsbaan reed en begon op te stijgen, zat hij zachtjes heen weer te schommelen. Een oudere dame aan de andere kant van het gangpad zag het en legde haar hand op de zijne. Zachtjes begon ze met hem te praten om hem af te leiden. ‘Hoe heet je?’ ‘Waar kom je vandaan?’ ‘Het komt wel goed’, en ‘je doet het prima’, dat was het soort dingen dat ze tegen hem fluisterde. Ze had geïrriteerd op hem kunnen reageren, of hem kunnen negeren. Maar ze koos voor een zachte aanraking en een paar geruststellende woorden. Kleine dingen. Toen ze drie uur later geland waren, bedankte hij haar uit het diepst van zijn hart.

Het is de houding die telt

Uitgeput en ontmoedigd reed Regina van haar werk naar huis. De dag was al begonnen met een tragisch berichtje van een vriendin. Het was er niet beter op geworden toen ze een werkbespreking had en geen van haar collega’s haar ideeën had willen overnemen. In de auto sprak Regina met de Heer, en bedacht ze dat ze het best alle stress van die dag opzij kon zetten en een verrassingsbezoekje aan een oudere vriendin brengen, die in een verzorgingshuis woonde. Op weg daarheen kocht ze nog een bloemetje. Ze voelde zich een stuk beter toen Maria haar vertelde hoe goed de Heer voor haar was: ‘Ik heb mijn eigen bed en stoel, krijg drie keer per dag te eten en de verpleegsters helpen me met alles. En af en toe stuurt God een kardinaalvogel die voor mijn raam komt zitten, gewoon omdat Hij weet hoeveel ik van die beestjes houd, en omdat Hij van mij houdt.’

Van wormen tot oorlog

Het was de eerste keer dat Cleo van tien ging vissen. Toen hij naar het bakje met het aas keek, leek hij te aarzelen. Ten slotte zei hij tegen mijn man: ‘Help me, I-B-B-W.’ Mijn man vroeg wat eraan scheelde, en Cleo zei: ‘I-B-B-W! Ik ben bang voor wormen.’ Door zijn angst kon hij niet aan de slag.

God doet iets nieuws

‘Doet God op dit moment ook iets nieuws in je leven?’ vroeg de gespreksleider van een groep waarvan ik laatst een bijeenkomst meemaakte. Mijn vriendin Mindy maakt in verschillende opzichten een moeilijke tijd door, en reageerde op de vraag. Ze vertelde dat ze geduld nodig had met haar bejaarde ouders, moed voor de gezondheidsproblemen van haar man en begrip voor degenen van haar kinderen en kleinkinderen die nog niet voor Jezus gekozen hadden. Vervolgens zei ze iets dat misschien haaks staat op hoe we doorgaans denken, maar wat wel van een bijzonder inzicht blijk gaf: ‘Het nieuwe dat God in mijn leven doet, is denk ik dat Hij mijn vermogen vergroot om lief te hebben én het aantal kansen om dat te laten zien.’

Heerlijk gezelschap

De bejaarde vrouw in het verzorgingshuis sprak met niemand en vroeg nergens om. Ze zat alleen maar op haar oude stoel te schommelen, zo leek het. Ze kreeg weinig bezoek, en daarom ging een zekere jonge verpleegster vaak naar haar toe als ze pauze had. Zonder iets te zeggen of te vragen pakte ze gewoon een andere schommelstoel en ging bij haar zitten. Toen dit verschillende maanden zo was doorgegaan, zei de bejaarde vrouw opeens tegen haar: ‘Dank je wel, dat je samen met mij geschommeld hebt.’ Ze was gewoon dankbaar voor het gezelschap.

Vijf-vingergebed

Gebed is niet zomaar het uitspreken van een formule, het is een gesprek met God. Toch kan het geen kwaad om onze gebedstijd af en toe op te frissen met een bepaalde ‘methode’. Zo kun je de psalmen of andere bijbelse gebeden (zoals het ‘Onze Vader’) gebruiken, of de traditionele getijden of andere, nieuwere vormen. Laatst kwam ik het ‘Vijf-vingergebed’ tegen, dat je kunt gebruiken als je voor andere mensen bidt:

De vijf-minutenregel

Ik las een keer over een vijf-minutenregel die een moeder voor haar kinderen had ingesteld. Als ze naar school gingen, moesten ze allemaal vijf minuten voordat ze zouden vertrekken klaar staan.

De kleine dingen

Mijn vriendin Gloria belde me, en begon opgewonden te praten. Ze kon al een tijdje haar huis niet uit, behalve om naar de huisarts te gaan. Dus ik snapte helemaal waarom ze zo blij was, toen ze vertelde: ‘Mijn zoon heeft nieuwe luidsprekers aan mijn computer bevestigd, dus nu kan ik onze kerkdienst bijwonen!’ Nu kon ze de uitzending van de kerkdiensten van haar gemeente live beluisteren. Ze ging maar door over Gods goedheid en ‘het mooiste cadeau dat mijn zoon me had kunnen geven’.

Kijk naar wat Jezus voor je gedaan heeft

De jongen was nog maar acht jaar oud, toen hij tegen een vriend van zijn ouders, Wally, zei: ‘Ik houd van Jezus, en eens wil ik God als zendeling dienen.’ In de tien jaar die volgden, bad Wally voor hem terwijl hij hem verder zag opgroeien. Toen de jongeman later bij een zendingsorganisatie solliciteerde om naar Mali te gaan, zei Wally tegen hem: ‘Dat werd tijd! Toen ik hoorde wat jij wilde, heb ik wat geld voor je opzij gezet. Dat heeft al die tijd op een spaarrekening gestaan, voor het moment dat jij dit zou gaan doen.’ Wally heeft het hart op de juiste plek, en wil niets liever dan bijdragen aan de verspreiding van het goede nieuws van Jezus aan mensen die Hem nog niet kennen.

Dingen om voor te danken

Sue wilde in geestelijk opzicht volwassener en dankbaarder worden en bedacht daarom iets dat ze haar ‘pot met dingen om voor te danken ‘ noemde. Elke avond schreef ze iets waarvoor ze God dankte op een klein papiertje, dat ze in de pot stopte. Op sommige dagen kon ze zo tien dingen opschrijven. Op andere dagen waarop alles moeizaam was gegaan, had ze er moeite mee om er zelfs maar één te bedenken. Aan het eind van het jaar gooide ze de pot leeg en las alle briefjes door. Toen kon ze niet anders dan God weer bedanken voor alles wat Hij gedaan had. Hij had eenvoudige dingen gegeven zoals een prachtige zonsondergang of een koele avondwandeling door het park, terwijl Hij op andere momenten kracht had gegeven om moeilijke situaties te doorstaan of een speciaal gebed had verhoord.

We gebruiken cookies voor een betere brows-ervaring. Door deze website te blijven gebruiken stemt u hiermee in. Hier vind u meer informatie over ons gebruik van cookies en hoe u ze kunt uitschakelen.