Onverwachte daden
In 1986 maakte Levan Merritt, vijf jaar oud, een val van zo’n zes meter in het gorilla-hok van de dierentuin van Jersey in Engeland. Terwijl zijn verschrikte ouders en andere omstanders om hulp riepen, ging een volwassen mannetje genaamd Jambo tussen het bewusteloze jongetje en een aantal andere gorilla’s instaan. Vervolgens begon hij de jongen zachtjes over zijn rug te aaien. Toen het kind begon te huilen, nam Jambo de andere gorilla’s mee naar hun eigen hok, om de oppassers en het personeel van de ambulance die erbij gekomen was, de kans te geven de jongen te redden. Meer dan dertig jaar later heeft Levan het nog steeds over Jambo de vriendelijke reus, zijn beschermengel die op een totaal onverwachte manier gehandeld had, en zo zijn kijk op gorilla’s voorgoed veranderd had.
Geheugenverlies
De hulpdiensten in de Californische plaats Carlsbad schoten een vrouw te hulp die zich niet meer kon herinneren wie ze was. Ze leed aan geheugenverlies en had geen papieren bij zich, daarom kon ze niet vertellen hoe ze heette of waar ze vandaan kwam. Slechts met de hulp van diverse artsen en internationale media werd ze weer beter, en kon ze haar verhaal vertellen en met haar familie herenigd worden.
Focus op het wonder
Er zijn mensen die naar de wereld kijken en alleen maar zien wat er allemaal mis is. DeWitt Jones is een fotograaf van National Greographic die zijn werk gebruikt om te laten zien wat er goed en mooi is aan deze wereld. Hij kijkt en wacht tot opeens die ene lichtstraal verschijnt die een of ander wonder laat zien dat er al dit tijd al was. Hij gebruikt zijn camera om in meest alledaagse gezichten van mensen en de natuur schoonheid te ontdekken.
De grote heelmeester
Wanneer dr. Rishi Manchanda aan zijn patiënten vraagt waar ze wonen, gaat het hem niet alleen om hun adres. Hij neemt een bepaald patroon waar. Mensen die naar hem toe komen wonen vaak in een uiterst vervuilde omgeving. Ze lijden aan schimmels, allerlei huidziekten en vergiftiging. Daarom is dr. Manchanda een voorvechter geworden van wat hij de ‘stroomopwaartse dokters’ noemt. Daarmee bedoelt hij werkers in de gezondheidszorg die de nodige dringende medische hulp geven, maar met hun patiënten en de gemeenschap ook iets proberen te doen aan de bron van veel van hun problemen. Hun streven is een gezondere leefomgeving.
Nationale schat
Toen een reclamemaker veranderingen aanbracht op een foto van Michelangelo’s wereldberoemde beeld van de bijbelse figuur David, maakten zowel het museum als de Italiaanse regering bezwaar. David afgebeeld met een geweer (in plaats van een slinger) aan zijn schouder, dat zou het beeld ernstig geweld aan doen. ‘Alsof je er met een hamer op mept, of nog erger’, zo verwoordde een ambtenaar het.
Het geschenk van de wijzen
Een jong getrouwd stel had meer liefde dan geld. Toen het Kerstfeest voor de deur stond, deden ze allebei hun best om een cadeau te vinden waaruit hun liefde voor de ander duidelijk zou blijken. Op de avond voor Kerst verkocht Della tenslotte haar lange haar (dat tot op haar knieën viel), en kocht ze voor Jim een platina ketting voor het horloge dat hij van zijn vader en grootvader geërfd had. Jim evenwel had net het horloge verkocht, en van de opbrengt een set dure kammen voor Della’s prachtige haar gekocht.
Het gaat niet om mij
Een van de meest gevierde dirigenten van de twintigste eeuw, Arturo Toscanini, stond erom bekend dat hij altijd graag eer gaf aan wie eer toekwam. In zijn boek Dictators of the Baton beschrijft David Ewen hoe de leden van het New York Filharmonisch Orkest opstonden en Toscanini toejuichten, nadat ze de hele dag de Negende Symfonie van Beethoven hadden geoefend. Toen het applaus even wat afnam zei Toscanini met tranen in zijn ogen: ‘Dank mij niet, dank Beethoven! . . . Toscanini is niets.’
Het hart van Jezus
Een Australische journalist die vierhonderd dagen in een Egyptische gevangenis had gezeten, gaf aan een dubbel gevoel te hebben toen hij vrijgelaten werd. Uiteraard was hij opgelucht, maar aan de andere kant vertelde hij dat hij erg bezorgd was over de vrienden die hij nu moest achterlaten. Hij vond het heel zwaar om afscheid te moeten nemen van zijn collega-journalisten die tegelijk met hem gearresteerd en opgesloten waren, zei hij. Hij had er geen idee van hoe lang zij nog vast zouden zitten.
Diepe wortels
De Californische sequoiaboom is een van de grootste en taaiste organismen van de wereld. Hij kan honderd meter hoog worden, meer dan een miljoen kilo zwaar worden en het drieduizend jaar volhouden. Maar de majestueuze sequoia dankt zijn omvang en lange leven voor een groot deel aan dat wat onder de oppervlakte ligt. Een heel vlechtwerk van wortels van vier tot vijf meter diep ligt verspreid over een terrein van soms wel vierduizend vierkante meter, waardoor de enorme hoogte en het gigantische gewicht van de boom met vaste voet in de grond gedragen worden.
Positieve woorden
Op de werkvloer zijn bemoedigende woorden van groot belang. De manier waarop werknemers met elkaar praten heeft invloed op de tevredenheid van klanten, de winst die het bedrijf maakt en op de onderlinge waardering als collega’s. Uit onderzoeken is gebleken dat de meest efficiënt werkende groepen elkaar onderling zes keer vaker complimenten geven dan dat ze afkeurende of sarcastische uitspraken doen of van mening verschillen. In de minst productieve teams bestaat de neiging om ongeveer drie negatieve opmerkingen te maken tegenover elke uitspraak waarmee de ander verder geholpen wordt.
Alleen in de ruimte
Astronaut Al Worden van de Apollo 15 wist wat het was om aan de andere kant van de maan te zijn. In 1971 vloog hij drie dagen lang helemaal alleen in zijn commandomodule, de Endeavor, terwijl twee collega’s duizenden kilometers onder hem op het maanoppervlak werkten. De enige die hem begeleidden waren de sterren boven hem, waarvan hij zich herinnert dat ze zo groot waren, dat het wel leek of ze hem in een deken van licht hulden.
Iemand die je aanraakt
Forenzen in een Canadese metro waren getuige van een hartverwarmende afloop van een moment van spanning. Ze keken toe hoe een vrouw van zeventig vriendelijk haar arm uitstak en haar hand aanbood aan een jongeman wiens harde stem en storende taalgebruik de andere passagiers angst inboezemden. Door het vriendelijke gebaar van de vrouw kalmeerde de jongeman, die naar de vloer van het metrostel zakte en begon te huilen. Hij zei: ‘Dank u, oma,’ stond op en liep weg. Later gaf de vrouw toe dat ze best bang was geweest. Maar, zei ze: ‘Ik ben moeder, en hij had iemand nodig die hem even aanraakte.’ Hoewel het misschien verstandiger was geweest als ze afstand had gehouden, maakte haar liefde dat ze een risico nam.
