Dominee Roy Clark sloot zich bij ons pastorale team aan toen hij in de zeventig was. We kregen al snel waardering voor zijn frisse manier van denken, zijn verregaande toewijding aan de Bijbel, zijn schat aan ervaring, en zijn diepe liefde en zorg voor mensen in nood.
Toen Roy onlangs bij de ochtendwijding van de staf sprak over het onderwerp van dit boekje, zag een aantal van ons in dat het waardevol zou zijn om zijn gedachten uit te geven.
Persoonlijk begrijp ik heel goed wat Roy op de hiernavolgende bladzijden zegt. Ik kan heel wat gelegenheden bedenken waarbij ik me zo overweldigd voelde door mijn eigen onvermogen om met de druk en de verwachtingen van het leven om te gaan, dat ook ik het liefst had willen weglopen.
