Bevrijding voor de onderdrukten
Een van mijn favoriete passages uit de literatuur komt uit Charles Dickens’ boek David Copperfield. Daarin gaat een onbevreesde tante van de hoofdpersoon de confrontatie aan met de boze stiefvader die haar neef mishandelt. Wanneer David Copperfield bij het huis van zijn tante aankomt zit zijn stiefvader achter hem aan. Tante Betsy Trotwood is helemaal niet blij als ze de kwaadaardige Mr. Murdstone ziet. Ze somt alles op wat hij misdaan heeft en slingert hem alle wrede daden waarvoor hij verantwoordelijk was naar het hoofd. Haar beschuldigingen zijn zo indringend en waar dat Mr. Murdstone (doorgaans een behoorlijk agressief type) ten slotte zonder iets te zeggen afdruipt. Dankzij tante Betsy’s goede en sterke karakter wordt David eindelijk recht gedaan.
Trap niet in de val
Een Venusvliegenvanger is een plant die een insect in ongeveer 10 dagen verteert. Het proces begint wanneer een nietsvermoedend insect op de geur van nectar afkomt, die door de bladeren wordt afgegeven die de val vormen. Wanneer het beestje het gaat onderzoeken, kruipt hij de kaken van de plant in. In een halve seconde klappen de bladeren dicht, waarna het insect door de spijsverteringssappen verteerd wordt.
Zijn plan of het onze?
Toen mijn man achttien was, begon hij een autowasbedrijf. Hij huurde een garage, nam een paar medewerkers in dienst en maakte reclamefolders. Het werd een bloeiend zaakje. Het was zijn bedoeling om het bedrijf te verkopen en met de opbrengst zijn studie te betalen, dus hij was erg blij toen een koper interesse bleek te hebben. Na wat onderhandelingen zag het er goed uit, maar net op het laatste moment ging de verkoop niet door. Het zou nog een aantal maanden duren voor zijn plan om het bedrijf te verkopen slaagde.
God van mijn sterkte
Niemand zou de oude Babylonische soldaten per ongeluk voor heren aangezien hebben. Ze waren meedogenloos, hardnekkig en wreed. Ze vielen andere volken aan zoals een arend zijn prooi overmeestert. Ze waren niet alleen machtig maar ook heel trots. Ze aanbaden zo ongeveer hun eigen vechtkunst. Volgens de Bijbel hadden ze zelfs ‘van hun kracht hun god gemaakt’ (Hab. 1:11).
Een geschenk van hoop
In 2013 trok een zware tyfoon over de stad Tacloban in de Filippijnen. Naar schatting 10.000 mensen kwamen om het leven, en talloze overlevenden bleven dakloos en zonder werk achter. De mensen konden nauwelijks in hun eerste levensbehoeften voorzien. Drie maanden later, terwijl de stad nog druk bezig was alle verwoestingen te boven te komen, werd er in de buurt van Tacloban langs de kant van de weg te midden van de regen en de zware windstoten een baby geboren. Hoewel het weer verdrietige herinneringen opriep, spanden omwonenden zich samen in om een vroedvrouw te vinden en de moeder en haar pasgeboren baby naar een kliniek te vervoeren. De baby overleefde heeft, was kerngezond en werd voor velen in die wanhopige tijd tot een symbool van hoop.
Abigaïls wijsheid
Samen met 400 strijders trok David door het land op zoek naar Nabal, een schatrijke gewetenloze kerel die op brute wijze geweigerd had hen te hulp te verlenen. David zou hem zeker gedood hebben als hij niet eerst de vrouw van Nabal, Abigaïl, tegengekomen was. Zij had genoeg voedsel gepakt om een heel leger te voeden en was het leger tegemoet gereden in de hoop een ramp te voorkomen. Op respectvolle wijze herinnerde ze David eraan dat hij door schuld achtervolgd zou worden als hij zijn wraakzuchtige plan doorzette (1 Sam. 25:31). David besefte dat ze gelijk had en zegende haar om haar goede onderscheidingsvermogen.
Draai je naar het licht
Op een dag kreeg ik een bos roze tulpen. De bloemen hobbelden heen en weer op de dikke stengels toen ik ze in een vaas zette, die ik een plekje gaf in het midden van onze keukentafel. De dag erna trof het mij dat de tulpen een andere kant op gedraaid stonden. De bloemen die eerst naar boven gericht waren, leunden nu allemaal dezelfde kant op naar het zonlicht dat door een raam naar binnen stroomde.
Een beter uitzicht
Als kind klom ik graag in bomen. Hoe hoger ik kwam, hoe beter het uitzicht was. Om beter te kunnen zien, klom ik soms verder op een tak totdat ik hem onder mijn gewicht voelde doorbuigen. Zoals je kunt verwachten klim ik tegenwoordig weinig meer in bomen. Het is niet veilig meer, en zou nogal afbreuk doen aan mijn waardigheid.
Jezus op de eerste plek
Op een dag besloot de zoon van een vriend van me om op die dag een sportvest naar school aan te doen. Daarmee wilde hij laten zien dat hij een team steunde dat later die avond een belangrijke wedstrijd moest spelen. Maar voordat hij de deur uitging, deed hij nog iets om, over zijn sportvest heen: een ketting met een hanger waarop ‘Jezus’ stond. Op deze eenvoudige manier wilde hij nog iets anders laten zien: Jezus verdient de eerste plek, boven al het andere in ons leven.
Hoe het zal zijn
We hebben iets met elkaar gemeen, u en ik. Beiden leven we in een verwarde, bezoedelde wereld en weten we eigenlijk ook niet beter. Adam en Eva daarentegen wisten uit eigen ervaring hoe het leven eruit zag vóórdat de wereld en de mensheid vervloekt werden. Ze konden zich de wereld herinneren zoals God hem bedoeld had: zonder dood, moeite of pijn (Gen. 3:16-19). In de hof van Eden vóór de zondeval bestond er geen honger, geen werkeloosheid en geen ziekte. Niemand trok Gods creatieve macht in twijfel of zijn plan voor de relaties van de mensen onderling.
Wat is dat?
Mijn moeder heeft jarenlang zondagsschool gegeven. Op een keer wilde ze uitleggen hoe God de Israëlieten in de woestijn van eten voorzag. Om het verhaal een beetje te verlevendigen maakte ze iets dat voor manna stond. Ze sneed brood in kleine stukjes en deed op elk stukje een beetje honing, omdat manna volgens de bijbel ‘als honingkoek’ smaakte (Ex. 16:31).
Lessen voor de allerkleinsten
Toen mijn dochter vertelde over een probleem waar ze in de schoolkantine tegenaan liep, was het eerste dat ik me afvroeg hoe ik het voor haar kon oplossen. Maar daarna kwam een andere gedachte bij me op. Misschien liet God het probleem wel toe om haar de kans te geven om te zien hoe Hij werkt, en om Hem beter te leren kennen. In plaats van haar zo snel mogelijk van haar probleem te verlossen, besloot ik met haar te gaan bidden. En ziedaar, het probleem loste zich vanzelf op, zonder dat ik me ermee hoefde te bemoeien.
