Gegrift in je hart
Als docent krijg ik wel eens de vraag van studenten of ik een aanbevelingsbrief voor hen wil schrijven, een aanbeveling voor een leiderschapspositie, een studieprogramma in een ander land of zelfs wel voor een baan. In elke brief heb ik de kans om de loftrompet te steken over het karakter en de kwalificaties van een student.
Praten over God
Uit een onderzoek in 2018 kwam het feit naar voren dat mensen in een bepaald deel van de wereld niet graag over God spreken. Slechts zeven procent van de mensen daar zegt dat ze geregeld over geestelijke zaken spreken. Zelfs de christenen daar zijn nauwelijks anders. Slechts dertien procent van de regelmatige kerkbezoekers zegt dat ze ongeveer eens per week een geestelijk gesprek hebben.
Een feest van liefde
In de Deense film Babette’s feestmaal duikt een Franse vluchtelinge op in en kustdorpje. Twee oudere zussen die leidinggeven aan het religieuze leven van de gemeenschap, nemen haar in huis. Veertien jaar lang werkt Babette als hun huishoudster. Wanneer ze een grote som geld in haar bezit krijgt, nodigt ze gemeente (die uit twaalf leden bestaat) uit voor een overvloedige Franse maaltijd met kaviaar, kwartelpasteitjes en nog meer.
Een remedie is bij de hand
Terwijl ik de gids van het natuurpark op de Bahama’s volgde, maakte ik aantekeningen over de planten die hij aanwees in het oerbos waar we doorheen liepen. Hij vertelde welke bomen we het beste konden vermijden. De metopium toxiferium (‘poisonwood’ of ‘gifhout’) is een boomsoort die een zwart sap afscheidt die een pijnlijke, jeukende uitslag op de huid geeft. Maar geen paniek. Het tegengif is er meestal direct naast te vinden. ‘Maak een snee in de rode bast van de gomelemi-boom’, vertelde hij, ‘en smeer het sap op de uitslag. Die begint meteen te genezen.’
Geschapen voor relaties
Om in de behoefte van eenzame mensen te voorzien is er in veel landen sprake van een groeiende ‘huur-een-familie’-industrie. Er zijn mensen die hier gebruik van maken vanwege de ‘schone schijn’, zodat het bij sociale gebeurtenissen lijkt of ze een normaal gezinsleven hebben. Anderen huren acteurs in die de rol van een vervreemd familielid spelen, zodat ze het gevoel van een goede familieband kunnen ervaren, al is het maar voor even.
Onderwijs in de praktijk
Ons zoontje van zes, Owen, vond het geweldig om een nieuw bordspel te krijgen. Maar toen hij al een half uur bezig was om de spelregels door te lezen, raakte hij gefrustreerd. Hij snapte niet goed hoe het spel gespeeld moest worden. Pas later, toen er een vriendje langskwam die het spel al kende, kon Owen echt genieten van zijn cadeau.
De Heer verheugt zich
Laatst kreeg ik van mijn oma een map met allemaal oude foto’s erin. Toen ik ze doorkeek, was er één die me speciaal opviel. Daarop ben ik twee jaar en zit ik bij het vuur aan het uiteinde van een open haard. Aan het andere eind zit mijn vader met zijn arm om de schouders van mijn moeder. Met een blik vol liefde en trots kijken ze naar me.
We hebben elkaar nodig
Toen ik met onze kinderen een wandeltocht maakte, zagen we een licht, vederachtig groen plantje dat in kleine plukjes op het pad groeide. Volgens een bordje werd dat plantje in de volksmond wel ‘hertenmos’ genoemd. Toch is het in feite geen mossoort, maar een korstmos: een alg en een schimmel die in één vorm samengroeien, waarbij beide organismen van elkaar profiteren. Noch de alg, noch de schimmel kan op zichzelf overleven, maar samen vormen ze een robuuste plant die in hooggelegen gebieden wel 4500 jaar oud kan worden. De plant kan goed tegen droogte en lage temperaturen, en daarom is het in de winter vaak het enige voedsel van de kariboe, oftewel het rendier.
Let op!
Ik ben opgegroeid in het zuiden, waar het warm is. Toen ik naar het noorden verhuisde, moest ik dan ook erg wennen aan de koude winters met veel sneeuw en ijs. Vooral autorijden was in het begin erg lastig. In mijn eerste koude winter heb ik drie keer in een sneeuwstorm vastgezeten. Maar na een jaar of wat was ik eraan gewend en ging ik zonder moeite de weg op, hoe zwaar de winter ook was. Op een gegeven moment werd ik zelfs wat te nonchalant. En zo kwam ik op een bevroren stuk van de weg terecht, waar ik tegen een telefoonpaal langs de kant aanreed.
Op zoek naar de schat
Een begraven schat. Het klinkt als iets uit een verhalenboek voor kinderen. Maar de excentrieke miljonair Forrest Fenn beweert dat hij ergens in de Rocky Mountains een kist met juwelen en goud heeft begraven, ter waarde van zo’n twee miljoen dollar. Velen zijn ernaar op zoek gegaan. Vier personen zijn zelfs omgekomen bij de zoektocht naar deze verborgen rijkdommen.
Je ware ik ontdekken
Wie ben ik? Dat is wat een oude, verkleurde knuffel zich afvraagt in het kinderboek Nothing van Mick Inkpen. Hij is achtergelaten in een stoffig hoekje van de zolder, waar hij hoort dat verhuizers hem ‘niets’ noemen. Daarna denkt hij dat dat zijn naam is: Niets.
Standvastige liefde
‘Ik hou van je!’ riep mijn vader terwijl ik de deur van de auto dichtgooide en naar school liep. Ik zat in groep 8 en al maandenlang herhaalden we elke ochtend vrijwel hetzelfde ritueel. We kwamen aan bij school. Pap zei: ‘Fijne dag. Ik hou van je!’ en ik zei alleen maar ‘doei’. Niet dat ik boos was of hem opzettelijk negeerde. Ik was gewoon zo met mijn eigen gedachten bezig dat ik nauwelijks merkte dat hij iets zei. Maar aan zijn liefde voor mij deed dat niets af.
