De vrede stroomt
Het verbaast me niet dat jij retraites organiseert,’ zei een kennis met wie ik samen op de sportschool trainde. ‘Je hebt een goede aura.’ Ik was lichtelijk geschokt door haar opmerking, maar ook wel blij, want ik besefte dat wat zij als ‘aura’ aan me zag in feite de vrede van Christus was. Aan zijn volgelingen geeft Jezus de vrede die alle begrip te boven gaat (zie Fil. 4:7) en die van binnenuit van je afstraalt, ook al heb je het zelf niet altijd door.
De beloofde Geest
Moed en vasthoudendheid—Eliza bezat ze in ruime mate. In de tijd die hij bij Elia had doorgebracht, was hij er getuige van geweest dat de Heer door de profeet heen werkte door wonderen te doen en in een tijd van leugens de waarheid te laten klinken. In 2 Koningen 2:1 lezen we dat Elia bijna ‘in de hemel opgenomen’ zou worden, en dat Eliza niet wilde dat hij wegging.
Doen wat goed is in Gods ogen
Cowboy bouwers’, zo noemen Britse huiseigenaren bouwvakkers wel die slordig werk afleveren. Het is een uitdrukking die spijt of angst uitdrukt, meestal vanwege slechte ervaringen.
Zijn oogappel
De baby van een vriendin van me leed plotseling aan aanvallen, dus ze werden in allerijl met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Het hart van mijn vriendin ging tekeer terwijl ze voor haar dochtertje bad. Ze voelde de enorme liefde voor haar kind des te duidelijker toen ze haar kleine vingertjes vasthield, en moest eraan denken hoeveel meer de Heer van ons, zijn ‘oogappel’, houdt.
Vreemdelingen en gasten
Ik parkeerde mijn fiets. Met mijn vinger volgde ik de route op de plattegrond van Cambridge. Met mijn gevoel voor richting zou ik gemakkelijk kunnen verdwalen in de doolhof van straten die tussen de historische gebouwen door liepen.
Trainen voor het leven
Laatst ontmoette ik een vrouw die in zowel lichamelijk als geestelijk opzicht tot het uiterste was gegaan. Ze had bergen beklommen, de dood onder ogen gezien en zelfs een record uit Guinness World Records verbeterd. Nu stond ze voor een heel andere uitdaging: de opvoeding van haar gehandicapte kind. Alle moed en het vertrouwen die ze tentoonspreidde toen ze bergen beklom, stopt ze nu in het moederschap.
Een bezoeker met Kerst
Op Kerstavond 1944 lag een man genaamd ‘Old Brinker’ op sterven in het ziekenhuis van de gevangenis. Hij wachtte op een geïmproviseerde kerkdienst van zijn medegevangenen. ‘Wanneer begint de muziek?’ vroeg hij aan William McDougall, de samen met hem gevangen zat in de gevangenis van Muntok op Sumatra. ‘Heel snel,’ antwoordde McDougall. ‘Mooi,’ zei de stervende man. ‘Dan kan ik het straks goed vergelijken met die van de engelen.’
Geschenken uit de hemel
Volgens een oud verhaal hoorde een man genaamd Nikolaas (geboren in het jaar 270 na Christus) over een vader die zo arm was dat hij nauwelijks eten voor zijn drie dochters had, laat staan dat hij een behoorlijk huwelijk voor hen kon regelen. Nikolaas wilde de vader graag helpen, maar zonder dat dit algemeen bekend werd. Daarom gooide een zakje met goudstukken door een raam naar binnen. Het zakje kwam in een schoen of een sok terecht die op de haard stond te drogen. De helper werd later bekend als Sint Nikolaas, die weer later inspireerde tot de figuur van de kerstman (‘Santa Claus’).
Een schuilplaats voor de storm
Het verhaal gaat dat een jonge predikant die in 1763 over een kustweg op de kliffen van het Engelse Somerset reisde, in een grot zijn toevlucht zocht tegen het onweer en de stromende regen. Terwijl hij zo over Cheddar Gorge uitkeek, dacht hij na over het geschenk van de gevonden schuilplaats en de vrede in God. Tijdens het wachten schreef hij een gezang, dat bekend geworden is onder de titel Rock of Ages, ‘rots van de eeuwen’.
Gewoon ons werk?
Ik keek uit over de groene, rollende heuvels van het Noord-Engelse Lancashire. Plukjes schapen waren te zien op groene velden die omheind werden door stenen muurtjes. Schapenwolken dreven aan de helderblauwe hemel. Ik ademde diep in en genoot van het uitzicht. Toen ik iets over het schitterende landschap opmerkte tegenover de gastvrouw van het retraitecentrum waar we verbleven, zei ze: ‘Ach weet je, dat viel mij nooit op tot onze gasten me erop wezen. We wonen hier al zo lang. Toen we nog een boerderij hadden, was dit alles gewoon ons werk.’
Aan de wijnstok
In een voorjaar dat volgde op een bijzonder barre winter waarin ze een familielid hielp om door een lange periode van ziekte heen te komen, voelde Emma zich erg bemoedigt zo vaak ze langs een kersenboom liep in haar woonplaats, Cambridge. Tussen de roze bloesems groeide witte knoppen. Een slimme tuinman had takken met witte bloemen in de boom geënt. Wanneer Emma langs de ongewone boom liep, moest ze denken aan wat Jezus gezegd heeft over de Wijnstok en de takken, zijn volgelingen (Joh. 15:1-8).
Alles verandert
Stephen groeide op in een ruw deel van Oost-Londen en pleegde zijn eerste misdaad toen hij tien jaar oud was. Hij vertelde: ‘Als iedereen drugs verkoopt en berovingen en fraude pleegt, dan kan het gewoon niet anders of je raakt erbij betrokken. Het is gewoon een manier van leven.’ Op zijn twintigste had hij evenwel een droom die zijn hele leven op de kop zette: ‘Ik hoorde hoe God zei: Stephen, je gaat naar de gevangenis voor moord.’ De droom was zo levensecht dat Stephen zich de waarschuwing aantrok, tot inkeer kwam en Jezus als zijn Redder aannam. Daarna veranderde de Heilige Geest zijn leven totaal.
