Geworteld in God
Toen vrienden van ons een nieuw huis betrokken, plantte ze wisteria bij het hek en keken ze uit naar de paarse bloesem die na vijf jaar zou verschijnen. Meer dan twintig jaar hebben ze van de plant genoten. Ze zorgden er goed voor en snoeiden hem wanneer dat nodig was. Maar opeens ging de wisteria dood. De buren hadden aan de andere kant van het hek onkruidverdelger gebruikt, en het gif was in de wortels van de plant terechtgekomen. Onze vrienden dachten dat hij voorgoed weg was. Maar tot hun grote verrassing kwamen er het jaar erna weer nieuwe scheuten uit de grond.
Jezus in vermomming
Een vriendin moest voor haar schoonmoeder zorgen die aan huis gebonden was. Ze vroeg haar wat ze het liefst wilde, en de schoonmoeder zei: ‘Dat mijn voeten gewassen worden.’ Mijn vriendin vond het vreselijk: ‘Ik had er een verschrikkelijke hekel aan om dat te doen. Elke keer dat ze erom vroeg haatte ik het en vroeg ik aan God om mijn gevoelens voor haar te verbergen.’
De goede herder
Samen met mijn man zat ik zenuwachtig te in de wachtkamer van het ziekenhuis. Onze jongste zoon onderging een correctieve oogoperatie, en mijn maag deed pijn van de bezorgdheid en angst. Ik probeerde te bidden, en vroeg God me zijn rust te geven. Terwijl ik mijn bijbeltje doorbladerde, moest ik aan Jesaja 40 denken. Ik sloeg het bekende gedeelte op en vroeg me af of mij nog iets nieuws zou opvallen.
Hij waakt over ons
Toen Betty’s dochter thuiskwam van een buitenlandse reis, voelde ze zich niet lekker. Later werd de pijn ondraaglijk en brachten Betty en haar man hun dochter naar de EHBO-post. De artsen en verpleegkundigen gingen aan het werk, en na een paar uur kwam een van de verpleegkundigen naar hen toe. ‘Het komt helemaal goed met je dochter. We gaan goed voor haar zorgen en haar erbovenop helpen.’ Op dat moment voelde Betty een golf van liefde over zich heen stromen. Het drong tot haar door dat zij misschien bezorgd wachtte, maar dat de Heer de volmaakte ouder is die voor zijn kinderen zorgt, en ons troost wanneer we het zwaar hebben.
Wonen in een tent
Ik ben opgegroeid in Minnesota, een staat die bekend is om zijn vele prachtige meren. Daardoor ging ik graag kamperen om te genieten van de schoonheid van Gods schepping. Maar slapen in een dun tentje was niet echt mijn favoriete onderdeel van die ervaring. Dat gold in het bijzonder wanneer het ’s nachts regende en ik met slaapzak en al in het lekke tentje nat werd.
Brieven schrijven
Mijn moeder en haar zussen houden zich bezig met iets wat langzaam maar zeker een verloren kunstvorm aan het worden is: ze schrijven elkaar brieven. Elke week sturen ze persoonlijke handgeschreven epistels naar elkaar. Daarin zijn ze zo trouw dat een van de postbodes zich zorgen maakt als hij een week geen brief af te leveren heeft. Hun brieven staan boordevol levensechte verhalen, alle blijde en verdrietige dingen die ze meemaken naast de dagelijkse beslommeringen van hun gezin en vriendenkring.
Gereinigd
Toen ik de afwasmachine opende, vroeg ik me af wat er verkeerd gegaan was. In plaats van een stralend schone afwas haalde ik er glazen en borden uit die met een laagje kalkachtig stof bedekt waren. Ik vroeg me af of het harde water dat bij ons uit de kraan komt er debet aan was, of dat de machine misschien stuk was.
Rijp voor de oogst
In de nazomer maakten we een wandeling door de bossen van New Forest in Engeland, waar we heerlijk bramen plukten die daar in het wild groeiden, terwijl we naar de paarden keken die vlakbij heen en weer draafden. Terwijl ik genoot van de overvloed aan zoete vruchten die daar misschien jaren eerder door anderen waren geplant, moest ik denken aan iets wat Jezus tegen zijn discipelen zei: ‘Ik stuur jullie erop uit om een oogst binnen te halen waarvoor je geen moeite hebt hoeven doen’ (Joh. 4:38).
Gaan angst maar vertrouwen
‘Mijn man kon promotie maken, maar dan moest hij in het buitenland gaan werken. Ik durfde dat niet aan, en daarom sloeg hij het aanbod af, hoewel hij het erg jammer vond,’ vertelde een vriendin me. Ze legde uit dat de angst voor zo’n grote verandering haar ervan weerhield om aan een nieuw avontuur te beginnen, en dat ze zich soms wel eens afvroeg wat ze misten doordat ze bleven waar ze waren.
Voor alles is er een tijd
Toen ik laatst in het vliegtuig zat, keek ik naar een moeder en haar kinderen die een paar rijen voor me zaten. De kleuter speelde tevreden terwijl de moeder liefdevol naar haar pasgeboren baby keek. Ze glimlachte voortdurend en streek hem over de wang. De baby staarde terug met grote ogen van verwondering. Ik genoot van het moment, hoewel het me ook een klein beetje verdrietig maakte toen ik aan mijn eigen kinderen dacht die ooit zo klein waren, en hoe snel de jaren omgevlogen waren.
Van aangezicht tot aangezicht
Hoewel vrijwel de hele wereld op een voorheen ongekende elektronische manier met elkaar verbonden is, gaat er nog steeds niets boven persoonlijk contact. Als je samen dingen deelt en samen om dingen lacht, dan voel je vaak (bijna onbewust) al hoe de ander zich voelt, als je alleen al naar zijn of haar gezicht kijkt. Mensen die elkaar liefhebben, als familieleden of vrienden, houden ervan om elkaar van aangezicht tot aangezicht te ontmoeten.
Een rustdag
Op een zondag stond ik bij de borrelende stroom die zich door onze gemeenschap in Noord-Londen heen kronkelt, en verheugde ik me over zijn schoonheid in ons verder vol gebouwde gebied. Ik voelde hoe ik me ontspande terwijl ik naar het water keek dat over de stenen stroomde, en hoorde hoe de vogels floten. Ik werd helemaal stil en dankte de Heer dat Hij ons helpt om rust voor onze geest te vinden.
