Vreugde en gerechtigheid
Tijdens een conferentie in Azië had ik binnen een paar uur tijd twee gesprekken die echte eye-openers waren. Het eerste was met een predikant die vertelde dat hij vrijgesproken was nadat hij elf jaar onschuldig in de gevangenis had gezeten vanwege een moord die hij niet gepleegd had. Daarna vertelde een groep gezinnen hoe ze een fortuin hadden uitgegeven om aan de vervolging in hun vaderland te ontsnappen, maar verraden waren door de mensen die ze betaald hadden om het land uit te komen. Na jaren in een vluchtelingenkamp vroegen ze zich af of ze ooit nog een nieuw thuis zouden vinden.
Liefde voor kinderen
Thomas Barnardo begon in 1865 aan zijn medische opleiding in een Londens ziekenhuis. Zijn droom was om als zendingsarts in China te gaan werken. Maar al gauw zag Barnado hoe hoog de nood in zijn eigen voortuin was: de vele dakloze kinderen die op de straten van Londen leefden en stierven. Hij besloot iets aan die afschuwelijke situatie te doen. Barnardo begon diverse tehuizen voor berooide kinderen in de Londense wijk East End, waarmee hij zo’n 60.000 jongens en meisjes uit hun armoedige omstandigheden redde en hun mogelijk te vroege dood wist te voorkomen. De Engelse theoloog John Stott zei over hem: ‘Vandaag de dag zouden we hem de beschermheilige van de straatkinderen kunnen noemen.’
Levend gemaakt
Toen hij jong was, reisde mijn vader eens met wat vrienden naar een sportevenement in een andere stad, toen hun auto door de regen slipte en van de weg raakte. Door de botsing raakte een van zijn vrienden verlamd, een andere kwam bij het ongeluk om. Mijn vader werd dood verklaard en naar een mortuarium gebracht. Zijn ouders, die diep geschokt en erg verdrietig waren, kwamen om hem te identificeren. Mijn vader bleek echter in een diepe coma te liggen, waaruit hij later ook weer ontwaakte. Hun verdriet veranderde in opluchting en grote blijdschap.
Een klein vuur
Het was een zondagavond in september, en de meeste mensen te in Londen lagen te slapen, toen er in de bakkerij van Thomas Farriner aan de Pudding Lane een klein vuurtje uitbrak. Al snel verspreidden de vlammen zich van huis naar huis en was Londen één grote vuurzee. Deze gebeurtenis staat bekend als de grote brand van 1666. Meer dan zeventigduizend mensen hadden geen dak meer boven hun hoofd, door de brand die viervijfde van de stad in de as legde. Zo veel verwoesting door één klein vuurtje.
Een portret schilderen
De National Portrait Gallery in Londen biedt onderdak aan een schat aan schilderijen uit alle eeuwen, waaronder 166 portretten van Winston Churchill, 94 van William Shakespeare en 20 van George Washington. Vooral bij oudere schilderijen kun je je wel eens afvragen: zag deze persoon er werkelijk zo uit?
Vrije toegang
Een paar jaar geleden nodigde een vriend me uit om samen met hem als toeschouwer een professioneel golftoernooi bij te wonen. Voor mij was dat de eerste keer, en ik had er geen idee van wat ik moest verwachten. Toen we daar kwamen kreeg ik tot mijn verrassing allerlei geschenkjes, informatie en plattegronden van de golfbaan. Maar het allermooiste was dat we toegang kregen tot de VIP-tent achter de achttiende ‘green’, waar we gratis eten kregen en konden zitten. Tot die tent had ik in mijn eentje nooit toegang gekregen. Het was alleen dankzij mijn vriend dat ik daar zomaar mocht komen.
Morgen zien
Ik kan er erg van genieten om naar een blauwe, wolkenloze lucht te kijken. De lucht is een prachtig onderdeel van het meesterwerk van onze grote Schepper, aan ons gegeven om er plezier aan te beleven. Denk u eens in hoe piloten vaak van het uitzicht kunnen genieten. Ze gebruiken allerlei aanduidingen voor een lucht die perfect is om te vliegen, maar de mooiste is deze: ‘Je kunt morgen zelfs zien.’
Ik weet alles
Onze zoon en schoondochter hadden hulp nodig. Onze kleinzoon Cameron had last van bronchitis, en nu kwam er een longontsteking overheen. Hij moest direct naar het ziekenhuis gebracht worden. Dus vroegen ze aan ons of we hun andere zoon, Nathan van vijf, van school konden ophalen en mee naar huis nemen. Mijn vrouw Marlene en ik deden dat graag.
Tijdloze Redder
Jeralean Talley overleed in juni 2015 en was op dat moment de oudste levende persoon, 116 jaar oud. In 1995 vierde de stad Jeruzalem zijn 3000-jarige bestaan. Honderdzestien is oud voor een persoon, en drieduizend jaar is oud voor een stad, maar er zijn bomen die nog veel ouder kunnen worden. In de Witte Bergen in Californië staat een zogenaamde bristlecone-den waarvan vastgesteld is dat hij 4800 jaar oud is. Die boom stond er al achthonderd jaar toen Abraham op deze aarde rondliep!
Een schat om te delen
In maart 1974 waren Chinese boeren bezig een put te graven, toen ze een verrassende ontdekking deden: begraven onder de droge aarde van Midden-China stond het Terracotta Leger; levensgrote beelden van terracotta die uit de derde eeuw voor Christus stamden. Deze wel heel bijzondere vondst leverde achtduizend soldaten, honderdvijftig cavalerie-paarden en honderddertig strijdwagens met nog eens vijfhonderdtwintig paarden op! Tegenwoordig is dit Terracotta leger een van de populairste toeristische attracties van China, met jaarlijks meer dan een miljoen bezoekers. Deze wonderbaarlijke schat lag eeuwenlang onder de grond verborgen, maar wordt nu met de hele wereld gedeeld.
De bron waaruit we voorzien worden
In augustus 2010 was de aandacht van de hele wereld gericht op een mijnschacht in de buurt van Copiapó in Chili. Drieëndertig mijnwerkers zaten vast in het donker op zo’n 700 meter onder de grond. Ze wisten totaal niet of er hulp zou komen. Na zeventien dagen wachten hoorden ze het geluid van boormachines. Reddingswerkers maakten een klein gat in het plafond van de mijnschacht, en daarna nog drie van die gaatjes, zodat er een schachtje ontstond waardoor ze water, voedsel en medicijnen konden laten zakken. De mijnwerkers waren afhankelijk van die schachtjes naar het aardoppervlak, waar de reddingswerkers alle voorraden hadden klaarliggen die ze nodig hadden om te overleven. Op de negenenzestigste dag trokken de reddingswerkers de laatste mijnwerker naar boven.
