Onze toevlucht
Mijn eerste baantje had ik in een fastfoodrestaurant. Op een zaterdagavond bleef een zekere jongen in de zaak rondhangen en vroeg me wanneer ik klaar was met werken. Ik voelde me er niet prettig bij. Het werd steeds later, en hij bestelde wat frietjes en weer later wat te drinken, zodat hij niet weggestuurd zou worden. Ik woonde er niet ver vandaan, maar durfde toch niet in mijn eentje naar huis te lopen, langs een paar donkere parkeerplaatsen en een lege zandvlakte. Toen ik om middernacht klaar was, liep ik het kantoortje binnen en pakte de telefoon.
Een schat in de hemel
Als jong meisje zat ik samen met mijn twee zussen graag boven op de grote met cederhout beklede kist van mijn moeder. Daarin bewaarde ze onze wollen truien en het borduuren haakwerk van mijn grootmoeder. Ze hield erg van wat er in de kist zat en ging ervanuit dat de scherpe geur van het cederhout de motten uit de kist weg zou houden, zodat de inhoud veilig bewaard bleef.
Tot ziens, voorlopig
Mijn kleindochter Allyssa en ik hebben een bepaalde gewoonte als we afscheid van elkaar nemen. We slaan de armen om elkaar heen en huilen zo’n twintig seconden lang met luide en zeer dramatische snikken. Dan laten we elkaar los en zeggen terloops: ‘Tot gauw!’, en gaan ieder ons weegs. Ondanks dit dwaze gebruik verwachten we altijd om elkaar inderdaad gauw weer te zien.
Dienen en gediend worden
Marilyn was was wekenlang ziek geweest, en talloze mensen hadden haar in die moeilijke periode bemoedigd en haar erdoorheen geholpen. Hoe kan ik ooit voor hen allemaal iets terugdoen? vroeg ze zich af. Maar op een dag las ze de woorden van een gebed dat iemand opgeschreven had: ‘Bid dat anderen nederig zullen worden, zodat ze niet alleen kunnen dienen, maar zich ook kunnen laten dienen.’ Opeens drong het tot haar door dat ze niets terug hoefde te doen, maar alleen maar dankbaar hoefde te zijn en andere mensen de kans geven om de vreugde van het dienen te ervaren.
Groeien kost tijd
Op de eerste dag dat Charlotte naar de kleuterschool ging, vroeg de juf haar om een tekening van zichzelf te maken. Ze tekende een bol als lichaam, een ovalen hoofd en twee rondjes als ogen. Op haar laatste dag op de kleuterschool moest Charlotte weer een tekening van zichzelf maken. Nu was het resultaat een klein meisje in een kleurig jurkje, met een lach en duidelijke trekken op haar gezicht en een waterval van prachtige rode vlechten. Door deze eenvoudige opdracht liet de school zien wat voor verschil de paar jaar op de kleuterschool uitmaken en welke groei een leerling daar doormaakt.
Dagelijks gebed
Singer-songwriter Robert Hamlet schreef het liedje ‘Lady Who Prays for Me’ als eerbetoon aan zijn moeder. Zij had de gewoonte om elke ochtend voor haar jongens te bidden voordat ze naar de bushalte liepen om naar school te gaan. Toen een jonge moeder Hamlet zijn liedje hoorde zingen, nam ze zich voor om ook met haar zoontje te bidden voor hij naar school ging. Het effect was hartverwarmend. Net voor de jongen naar de bushalte ging, bad zijn moeder voor hem. Vijf minuten later was hij weer terug. Hij had andere schoolkinderen bij zich die bij de bushalte stonden te wachten. Zijn moeder schrok een beetje en vroeg wat er aan de hand was. De jongen antwoordde: ‘Hun moeders hebben niet met hen gebeden.’
Als we maar . . .
Toen we parkeerplaats afreden, remde mijn man de auto af om een jonge vrouw op de fiets voor te laten gaan. Toen Tom naar haar knikte om aan te geven dat ze door mocht rijden glimlachte ze, zwaaide ze en reed verder. Luttele seconden later smeet de chauffeur van een SUV die geparkeerd stond zijn deur open, waardoor hij de jonge vrouw op de fiets tegen de stoep sloeg. Met bebloede benen keek ze aangeslagen naar haar fiets die helemaal in de kreukels lag.
Geen erkenning?
In de jaren vijftig en zestig waren Hollywood-musicals erg populair. Er waren met name drie actrices die de kijkers met hun optreden en acteerprestaties aanspraken: Audrey Hepburn, Natalie Wood en Deborah Kerr. Wat hen vooral bijzonder maakte, was de adembenemende manier waarop ze zongen en hun spel tot ongekende hoogten verhieven. Minder bekend was het feit dat deze films hun succes in feite te danken hadden aan Marni Nixon, die voor alle drie de actrices de partijen zong, maar die lange tijd nauwelijks erkenning kreeg voor haar onmisbare bijdrage.
Een volmaakte vader
Laatst gaf mijn vader iets toe. Hij zei: ‘Toen jij opgroeide was ik wel erg vaak weg.’
De houding van je hart
Als mijn man met de praiseband in onze kerk op zijn harmonica speelt, valt het op dat hij soms met zijn ogen dicht speelt. Hij zegt dat dit hem helpt om zich te concentreren, waardoor hij zo goed mogelijk kan spelen om God te loven. Zo kan hij zich met zijn instrument helemaal op de muziek richten.
Als de morgen komt
Het was al laat toen we bij een plattelandshotelletje net buiten München halt hielden. Tot ons genoegen zagen we dat onze gezellige kamer een balkon had, ook al konden we in het donker geen hand voor ogen zien door de dikke mist die er hing. Maar toen de zon een paar uur later opging, begon de mist op te trekken. Voor onze ogen kwam een prachtig, idyllisch landschap tevoorschijn, waar we de avond ervoor alleen maar grimmige mist gezien hadden. Een frisgroene weide, grazende schapen met een klein tinkelend belletje om hun nek, een blauwe lucht met witte wolken die precies op de schapen leken, maar dan veel groter.
Er zijn fouten gemaakt
‘Er zijn fouten gemaakt,’ zei de directeur toen hij de illegale praktijken besprak waarbij zijn bedrijf betrokken was geweest. Hij zag eruit alsof hij spijt had, maar de schuld hield hij ver van zich af. Hij was zeker niet bereid toe te geven dat hij persoonlijk iets verkeerd gedaan had.
