Een volmaakte vader
Laatst gaf mijn vader iets toe. Hij zei: ‘Toen jij opgroeide was ik wel erg vaak weg.’
De houding van je hart
Als mijn man met de praiseband in onze kerk op zijn harmonica speelt, valt het op dat hij soms met zijn ogen dicht speelt. Hij zegt dat dit hem helpt om zich te concentreren, waardoor hij zo goed mogelijk kan spelen om God te loven. Zo kan hij zich met zijn instrument helemaal op de muziek richten.
Als de morgen komt
Het was al laat toen we bij een plattelandshotelletje net buiten München halt hielden. Tot ons genoegen zagen we dat onze gezellige kamer een balkon had, ook al konden we in het donker geen hand voor ogen zien door de dikke mist die er hing. Maar toen de zon een paar uur later opging, begon de mist op te trekken. Voor onze ogen kwam een prachtig, idyllisch landschap tevoorschijn, waar we de avond ervoor alleen maar grimmige mist gezien hadden. Een frisgroene weide, grazende schapen met een klein tinkelend belletje om hun nek, een blauwe lucht met witte wolken die precies op de schapen leken, maar dan veel groter.
Er zijn fouten gemaakt
‘Er zijn fouten gemaakt,’ zei de directeur toen hij de illegale praktijken besprak waarbij zijn bedrijf betrokken was geweest. Hij zag eruit alsof hij spijt had, maar de schuld hield hij ver van zich af. Hij was zeker niet bereid toe te geven dat hij persoonlijk iets verkeerd gedaan had.
