Gods galerie
Psalm 100 lijkt op een kunstwerk dat ons helpt om onze God, die nog nooit door iemand gezien is, te loven. Hoewel dat waarop we onze aanbidding richten buiten ons gezichtsveld ligt, wordt Hij in en door zijn volk zichtbaar gemaakt.
Niet langer negeren
Ik heb er geen idee van hoe al die gasten me weten te vinden, maar ik krijg steeds meer brochures thuisgestuurd van mensen die me willen uitnodigen voor een of andere bijeenkomst waar ik alles kan leren over de optimale pensioenuitkeringen. Het begon een jaar of wat geleden toen ik uitnodigingen begon te ontvangen om me aan te sluiten bij een belangenorganisatie voor gepensioneerden. Het enige wat al die post doet, is je eraan herinneren dat je ouder wordt en voorbereid moet zijn.
Met alle respect
De inwoners van Israël hadden wat moeite met hun eigen overheid. Het was tegen het eind van de zesde eeuw voor Christus. Het Joodse volk wilde graag de Tempel afbouwen die in het jaar 586 v.Chr door de Babyloniërs verwoest was. De gouverneur van hun gebied wist echter niet af dat wel zo’n goed idee en was en schreef een brief aan koning Darius (Ezra 5:6-17).
Volwassen worden
Het is erg vermakelijk om mijn kleinzoontje teeball te zien spelen. Dat is een soort honkbal waarbij de bal van een paaltje afgeslagen wordt. De meestal jonge spelers rennen nog wel eens naar het verkeerde honk, of vangen de bal maar weten niet wat ze er vervolgens mee moeten doen. Als je naar een wedstrijd van professionele honkballers kijkt, zijn dat soort vergissingen helemaal niet zo grappig. Het heeft allemaal met volwassenheid te maken.
De keuze van een weduwe
Toen een goede vriendin van ons door een hartaanval plotseling haar man verloor, leefden we erg met haar mee. Als counselor was ze vele anderen tot troost geweest. En nu, na veertig jaar huwelijk, zag ze op tegen het idee om aan het eind van elke dag in een leeg huis thuis te komen.
Echte mensen, een echte God
Een paar jaar geleden kreeg ik een brief van een lezer van Ons Dagelijks Brood. Het was een reactie op een stukje over een tragedie in ons gezin, waarover ik geschreven had. ‘Toen je over die tragedie vertelde,’ zo schreef de briefschrijver, ‘besefte ik dat de schrijvers echte mensen zijn met echte problemen.’ En zo is het! Als ik mijn blik laat gaan over de mannen en vrouwen die deze stukjes schrijven, dan zie ik gevallen van kanker en van tegendraadse kinderen en van onvervulde dromen, en van allerlei andere soorten van verlies. Het klopt: we zijn gewone, normale, echte mensen die schrijven over een echte God die onze echte problemen begrijpt.
Luistert Hij wel?
Ik heb wel eens het gevoel dat God helemaal niet naar me luistert.’ Dit zei een vrouw die haar best deed om sterk in haar geloof te blijven terwijl ze worstelde met een man die alcoholist was. En ze is bepaald niet de enige. Jarenlang smeekte ze God om haar man te veranderen, maar dat was nog niet gebeurd.
De verloren envelop
We waren op de terugweg naar huis na een familiebezoek in een andere stad, toen ik hem vond. We waren gestopt bij een benzinestation toen ik een vieze, dikke envelop op de grond vond. Ik raapte hem op en keek wat erin zat. Tot mijn verrassing zat er een hele bulk geld in.
Dat was fantastisch!
Het was de eerste cross-countryloop van het twaalfjarige meisje, maar ze wilde er niet aan meedoen. Ze had zich prima voorbereid op de wedstrijd, maar toen puntje bij paaltje kwam durfde ze het niet aan. Toch ging ze tegelijk met alle anderen van start voor de loop van drie kilometer. Later zag je hoe de hardlopers een voor een over de finish kwamen, dat wil zeggen iedereen behalve onze weifelende hardloopster. Ten slotte zag haar moeder die bij de finish stond een eenzame figuur in de verte aankomen. De moeder bereidde zich erop voor dat ze haar teleurgestelde dochter moest troosten, wanneer ze finishte. Maar toen ze haar moeder zag, riep ze: ‘Dat was fantastisch!’
Vossen vangen
Toen we een keer een vleermuis in ons huis hadden, dachten we dat hij daar toevallig was terechtgekomen. Maar toen ik de volgende avond er weer eentje zag rondfladderen, ging ik me in de kleine krengen verdiepen en kwam ik erachter dat ze maar een heel kleine opening nodig hebben om bij mensen op bezoek te komen. In feite hebben ze maar een gaatje ter grootte van een munt nodig om naar binnen te kunnen kruipen.
Beter dan ooit
De Notre Dame in Parijs is een spectaculair bouwsel. De architectuur is betoverend en de glas-in-lood-ramen en het schitterende interieur zijn adembenemend. De eeuwen door heeft de kerk het uitzicht van de stad gedomineerd, maar nu is hij uit elkaar aan het vallen. Tijd en luchtvervuiling eisen hun tol en het magnifieke gebouw moet nodig gerestaureerd worden.
Meer dan een trucje
Laatst vond ik een ‘hack’ zoals we dat in het Engels wel noemen, een trucje, een slimme oplossing voor een lastig probleem. Dat gebeurde toen een van onze kleinkinderen haar knuffelkonijn op het glas van onze open haard wilde warmen. De klonten knuffelvacht die op het glas achterbleven waren niet erg fraai, maar iemand die veel van open haarden weet wist een goede oplossing om van ze af te komen, een tip om het glas weer zo goed als nieuw te krijgen. Het werkte inderdaad en nu mogen er van ons geen knuffels meer in de buurt van de open haard komen.
