Heb je nú honger?
Thomas wist wat hem te doen stond. Hij was ter wereld gekomen in een arm gezin in India en daarna door een Amerikaans echtpaar geadopteerd. Toen hij als jong volwassene naar zijn geboorteland reisde, zag hij met eigen ogen hoe moeilijk de kinderen in de plaats waar hij geboren was het hadden. Hij besloot dat hij iets voor hen moest doen. Hij maakte plannen om naar de VS terug te gaan, zijn opleiding af te ronden, veel geld te sparen en daarna naar India terug te komen.
Abby’s gebed
Toen Abby in de tweede klas van de high school zat, hoorden zij en haar moeder het verhaal van een jongeman die levensgevaarlijk gewond was geraakt bij een vliegtuigongeluk. Bij dat ongeluk waren zijn vader en stiefmoeder omgekomen. Ze kenden de gewonde niet, maar Abby’s moeder zei: ‘Laten we voor hem en zijn familie bidden.’ En dat deden ze.
Het lege bed
Ik keek ernaar uit om terug te gaan naar het St. James-verzorgingshuis in Montego Bay op Jamaica, en Rendell weer te zien, die twee jaar eerder Jezus had leren kennen. Evie, een tiener van het koor van de middelbare school waarmee ik elk voorjaar een reis maak, had met hem in de Bijbel gelezen en hem het evangelie uitgelegd. Hij had Jezus aangenomen als zijn persoonlijke Redder.
Het gescheurde voorhangsel
Het was een donkere, sombere dag in Jeruzalem. Op een heuvel net buiten de stadsmuur hing een Man in oneer en pijn aan een ruw houten kruis. De man had drie jaar lang menigten getrokken, en had een schare volgelingen opgebouwd. Klagers weenden en schreeuwden hun verdriet uit. Het licht van de zon straalde niet langer in de middaglucht. Het intense lijden van de Man aan het kruis eindigde toen Hij met luide stem uitriep: ‘Het is volbracht’ (Jat. 27:50; Joh. 19:30).
Zachtaardig en toch sterk
Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de Duitse bezetter steeds harder ging optreden, dook het gezin van Anne Frank onder op een plek waar ze zo veilig mogelijk de oorlog hoopten door te komen. Twee jaar lang verbleven ze daar, tot ze ontdekt en naar aan kamp gestuurd werden. In het bekende dagboek dat ze bijhield, schreef Anne (vrij geciteerd) het volgende: ‘Uiteindelijk is een vriendelijke en zachtmoedige geest het scherpste wapen dat er is.’
Een sfeer van bemoediging
Iedere keer als ik het fitnesscentrum bij ons in de buurt bezoek, voel ik me bemoedigd. In dat altijd drukke gebouw ben ik omringd door anderen die er hun best doen om hun gezondheid en kracht te verbeteren. Via posters aan de muur worden we opgeroepen niet over elkaar te oordelen, maar woorden en daden waarmee je elkaar steunt en helpt om je conditie te verbeteren zijn altijd welkom.
Een alternatief voor bezorgdheid
Een gezagsgetrouwe, eerlijke man kreeg een voicemail-bericht dat luidde: ‘Dit is agent die-en-die van de politie. Wilt u alstublieft het volgende nummer bellen?’ Zodra de man het berichtje hoorde, sloeg de bezorgdheid toe. Hij vreesde dat er iets heel erg mis was. Hij durfde niet terug te bellen en bracht diverse slapeloze nachten door waarbij hij zich allerlei nare scenario’s in het hoofd haalde. Hij was bang dat hij in de problemen zat. De agent belde niet meer terug, maar het duurde weken voor zijn bezorgdheid begon af te nemen.
Thuis
Laatst is een vriendin van ons, die als makelaar werkte, aan kanker overleden. Toen mijn vrouw en ik herinneringen aan Patsy ophaalden, moest Sue denken aan die keer dat Patsy jaren geleden een man tot geloof in Jezus had geleid die ook een goede vriend van ons geworden is.
God danken om wie Hij is
Er zijn duizenden verschillende teksten die je op kaarten kunt aantreffen, maar een van de meest aandoenlijke is wel deze eenvoudige uitspraak: ‘Thanks for being you’, ‘bedankt dat je jij bent’. Als je zo’n kaart krijgt, dan weet je dat hij van iemand komt die jou niet waardeert om wat je gepresteerd hebt, maar om wie je bent.
Iedereen welkom!
Toen mijn vrouw en ik laatst ergens op vakantie waren, bezochten we een beroemd sportcomplex dat zich daar in de buurt bevond. De poorten stonden wijd open, en het leek erop dat we welkom waren voor een bezoek. We genoten van het rondje dat we daar maakten en van de goed verzorgde sportvelden. Toen we net weer weg wilden gaan, hield iemand ons staande en zei dat we daar helemaal niet hoorden te zijn. Opeens werden we eraan herinnerd dat we buitenstaanders waren. Het gaf een zeer ongemakkelijk gevoel.
Een mysterie onthuld
Toen ik op een dag van mijn werk thuiskwam en een paar damesschoenen met hoge hakken bij onze oprit zag staan, dacht ik zeker te weten van wie ze waren. Ik zette ze in de garage om ze aan mijn dochter Lisa te geven wanneer ze weer bij ons terugkwam om haar kinderen op te halen. Maar toen ik haar erover vertelde, bleek ze geen idee te hebben van wie de schoenen waren. Niemand in ons gezin wist er iets van, daarom zette ik ze terug op de plek waar ik ze gevonden had. De dag erna waren ze verdwenen. Een mysterie.
Goed voor je?
Ik houd van pure chocola, daarom googelde ik laatst de vraag ‘Is pure chocola goed voor je?’ Ik kwam bij allerlei verschillende antwoorden uit. Volgens sommigen was het goed, volgens andere niet. Datzelfde kun je voor vrijwel elke soort voedsel doen. Is melk goed voor je? Is koffie goed voor je? Is rijst goed voor je? Op al dit soort vragen bestaat er een enorm scala aan antwoorden. Misschien is het stellen van deze vragen dus al helemaal niet zo goed voor je. Je zou er hoofdpijn van kunnen krijgen.
