De wijsheid spreekt
Malcolm Muggeridge, een bekende Britse journalist en maatschappijcriticus, kwam op zijn zestigste tot geloof in Jezus. OP zijn vijfenzeventigste verjaardag kwam hij met vijfentwintig diepgravende waarnemingen over het leven. Een ervan luidde: ‘Ik ben nog nooit een rijke tegengekomen die gelukkig was, en desondanks maar heel zelden een arme die niet rijk wilde worden.’
De kunst van het vergeven
Laatst bracht ik een middagje door op een kunsttentoonstelling met de titel De Vader, zijn twee zoons en de kunst van het vergeven. Alle kunstwerken die daarin te zien waren hadden te maken met Jezus’ gelijkenis van de ‘verloren zoon’ (Luc. 15:11-31). Vooral het schilderij De verloren zoon van Edward Riojas sprak me aan. Op het schilderij is de dolende zoon te zien die naar huis terugkeert. Hij loopt in de vodden en sjokt met zijn hoofd naar de grond. Een doods landschap is achter hem te zien, en hij stapt juist het pad op, waarover de vader al naar hem toe rent. Aan de onderkant staan Jezus’ woorden: ‘Zijn vader zag hem al in de verte aankomen. Hij kreeg medelijden en rende op zijn zoon af’ (vs. 20).
De kracht van een goed voorbeeld
Als ik probeer dingen in en om ons huis te repareren, loopt het er meestal op uit dat ik iemand anders betaal om de schade te herstellen die ik veroorzaak terwijl ik het oorspronkelijke probleem probeer te verhelpen. Maar laatst lukte het mij om een apparaat te repareren doordat ik een YouTube-filmpje erbij had waarop iemand stap voor stap liet zien hoe je dat moet aanpakken.
Er samen komen
Waarom betalen ieder jaar miljoenen mensen een fors bedrag om een paar kilometer over een obstakelparcours te rennen, met modderpoelen, klimmuren en wat dies meer zij? Voor sommigen is het een persoonlijke uitdaging om te kijken hoe ver ze kunnen gaan, hun angsten te overwinnen, of hun uithoudingsvermogen te testen. Anderen gaat het vooral om het samenwerken als team van de verschillende deelnemers. Eén deelnemer vond het zo geweldig dat totale vreemden elkaar een helpende hand toesteken om het samen te halen (Stephanie Kanowitz in The Washington Post).
Een zeker fundament
Jarenlang hebben bewoners van onze stad huizen gebouwd en gekocht op plekken waar serieus gevaar op landverschuivingen bestond. Sommigen wisten wat het risico was, anderen niet. ‘Veertig jaar van waarschuwingen van geologen en regels van de gemeente om veilige huizen te bouwen’ werden genegeerd of achtergehouden (The Gazetten, Colorado Springs, 27 april 2016). Het uitzicht vanuit veel van die huizen was schitterend, maar de grond waarop ze stonden moest wel een keer tot een ramp leiden.
Het probleem van trots
Mensen die nog tijdens hun leven buitengewoon befaamd zijn of een ongekende reputatie genieten, worden wel een ‘levende legende’ genoemd. Een vriend van me die professioneel honkballer geweest is, zegt dat hij in de wereld van de sport talloze figuren ontmoet heeft die slechts ‘in hun eigen denken een legende waren’. Op de een of andere manier zorgt trots ervoor dat je een vervormd beeld van jezelf hebt. Nederigheid geeft een veel realistischere kijk op jezelf.
Als een kind
Op een avond lang geleden had mijn vrouw net onze dochter van twee ingestopt en met haar gebeden, toen ze door een vraag verrast werd: ‘Mammie, waar is Jezus?’
Omgaan met vertraging
Als wereldwijd de computersystemen uitvallen, zorgt dat voor vluchten die overal gecanceld worden, waardoor over de hele wereld duizenden passagiers op vliegvelden stranden. Bij een hevige winterstorm gebeuren er allerlei ongelukken waardoor de snelwegen dicht komen te zitten. Iemand die belooft om ‘direct’ een antwoord te mailen, komt zijn belofte niet na. Vertragingen zorgen vaak voor boze en gefrustreerde reacties. Maar als volgelingen van Jezus hebben we het voorrecht dat we Hem om hulp kunnen vragen.
Streven naar eenheid
Ik ben opgegroeid in de jaren vijftig, en in die tijd kwam het gewoon niet in je op om vragen te stellen bij het racisme en de rassenscheiding die het hele dagelijkse leven doortrokken in de stad waar we woonden. Op de scholen, in restaurants, in het openbaar vervoer en in de woonwijken werden mensen met een verschillende huidskleur gewoon van elkaar gescheiden gehouden.
Eén naam
Cleopatra, Galileo, Shakespeare, Elvis, Rembrandt. Zo bekend zijn deze mensen, dat ze maar één naam nodig hebben, en je weet precies over wie het gaat. Ze nemen hun onmiskenbare plek in de geschiedenis in dankzij dat wat ze waren en gedaan hebben. Maar er is nog een naam die mijlenver boven deze of welke andere namen ook staat!
Een tijd van afronding
Als het jaar zijn einde nadert, kun je flink gebukt gaan onder taken die je niet voltooid hebt. Verantwoordelijkheden thuis en op het werk lijken oneindig, en wat je vandaag niet afmaakt ligt er morgen nog. Maar op je geloofsweg heb je af en toe een moment nodig waarop je even stilstaat en je kunt verheugen over de trouw van God en de taken die je wel hebt afgerond.
Stille nacht in je hart
Lang voordat Joseph Mor en Franz Gruber het bekende kerstlied ‘Stille Nacht’ schreven, had Angelus Silezius de volgende woorden al gedicht:
