Meer dan een held
Star Wars-fans over de hele wereld reikhalzend kijken uit naar het moment waarop het achtste deel ‘The Last Jedi’ in de bioscoop te zien zal zijn. Ondertussen blijven de mensen het opmerkelijk succes van de serie die in 1977 begon analyseren. Media-verslaggever Frank Pallotta van CNNMoney merkte op dat Star Wars velen aanspreekt die verlangen naar ‘een nieuwe hoop en een kracht ten goede, in een tijd waarin de wereld nieuwe helden nodig heeft’.
De kracht van invoelingsvermogen
Trek de R70 i ‘Age Suit’ aan, en je voelt je direct veertig jaar ouder dan je bent. Je gezichtsvermogen is danig beperkt, je hoort minder en je bent minder mobiel. De Age Suit is bedacht om zorgverleners te helpen hun patiënten beter te begrijpen. Journalist Geoffrey Fowler van het Wall Street Journal heeft er een aangetrokken, en hij schreef: ‘Deze onvergetelijke, bij tijden deprimerende ervaring werpt niet alleen licht op wat het is om ouder te worden, maar laat ook zien hoe een dergelijke ‘virtual reality’ uitrusting je kan leren om mee te voelen en hoe het je waarneming van de wereld om je heen vormt.’
Helikoptertjes
Toen onze kinderen jong waren, vonden ze het geweldig om te proberen de ‘helikoptertjes’ te vangen, de zaadjes die uit de witte esdoorn van onze buren vielen. Elk zaadje lijkt op een vleugel of helikopterwiek, en in het late voorjaar vallen ze draaiend naar de grond. Het doel van de zaadjes is niet om te vliegen, maar om naar de grond te vallen en een boom te worden.
Hoeveel te meer
Midden in de Eerste Wereldoorlog, in oktober 1915, kwam Oswald Chambers aan in kamp Zeitoun, een militair trainingscentrum in de buurt van Cairo in Egypte. Daar zou hij namens de YMCA als aalmoezenier voor de soldaten van het Britse Gemenebest aan de slag gaan. Toen hij op een doordeweekse dag een avonddienst aankondigde, kwamen vierhonderd mannen samen in de grote YMCA-hut om naar Chambers te luisteren. Hij zou spreken over de vraag ‘Wat is het nut van bidden?’ Toen hij later persoonlijke in gesprek raakte met mannen die midden in de oorlog God probeerden te vinden, haalde Chambers geregeld de tekst uit Lucas 11:13 aan: ‘Als jullie dus, ook al zijn jullie slecht, je kinderen al goede gaven schenken, hoeveel te meer zal de Vader in de hemel dan niet de heilige Geest geven aan wie hem erom vragen.’
Ontrafelen van de mysteries
Ik beleef altijd veel plezier aan de gevatheid en het inzicht van de maker van Peanuts, Charles Schulz. Een van mijn favoriete cartoons van zijn hand kwam ik tegen in een boek over jongeren in de kerk. Er staat een jongeman op die een bijbel vasthoudt en over de telefoon tegen een vriend zegt: ‘Ik geloof dat ik een van de eerste stappen naar het ontrafelen van de mysteries van het Oude Testament gezet heb . . . ik ben begonnen het te lezen!’
Wat stenen kunnen zeggen
Vele eeuwen van oorlog en verwoesting hebben ervoor gezorgd dat de moderne stad Jeruzalem letterlijk op zijn eigen puinhopen gebouwd is. Tijdens een familiebezoek liepen we over de Via Dolorosa (de ‘weg der smarten’), de route waarvan de traditie zegt dat Jezus die op weg naar zijn kruis gelopen is. Het was een hete dag, daarom hielden we pauze in de koele gewelven onder het Klooster van de Zusters van Sion. Daar werd ik getroffen door oud plaveisel dat tijdens een recente verbouwing opgegraven was. Het bestond uit stenen waarin spellen gegraveerd waren die de Romeinse soldaten speelden wanneer ze niks te doen hadden.
Wakker worden!
Ik heb een periode gekend waarin ik veel moest reizen en iedere nacht in een andere stad sliep. Dan zorgde ik er altijd voor dat de wekservice me op tijd wakker zou maken. Naast een eigen wekkertje had ik altijd het gerinkel van een telefoon nodig om op tijd wakker te worden.
Onderbrekingen van boven
Deskundigen zijn het erover eens dat er elke dag een onthutsende hoeveelheid tijd opgaat aan onderbrekingen. Thuis of op het werk, een belletje of een onverwacht bezoekje kan je gemakkelijk afleiden van wat voor jouw gevoel je hoofdbezigheid op dat moment is.
Kleren voor elke weersomstandigheid
Toen ik het prijskaartje van een winterjas afhaalde die ik zojuist gekocht had, moest ik glimlachen toen ik las wat er op de achterkant stond: ‘WAARSCHUWING: dit vernieuwende product zal ervoor zorgen dat u naar buiten wilt gaan en niet meer terug naar binnen wil.’ Wanneer je je goed aankleedt voor een bepaald klimaat, kun je zelfs in zware en veranderlijke weersomstandigheden in leven blijven.
Let op de dirigent
De wereldberoemende violist Joshua Bell heeft een bijzondere manier om zijn kamerorkest te dirigeren, de uit vierenveertig leden bestaande Academy of St. Martin in the Fields. Hij gebruikt geen dirigeerstokje, maar leidt het orkest terwijl hij met de andere violisten op zijn Stradivarius speelt. In een radioprogramma zei Bell: ‘Ook onder het spelen kan ik hen allerlei aanwijzingen en tekens geven. Waarschijnlijk zijn zij de enigen die ze begrijpen. Ze weten wat elke beweging van mijn viool betekent, of wanneer ik een wenkbrauw optrek, of wanneer ik op een bepaalde manier over mijn snaren strijk. Ze weten precies welk geluid ik van het hele orkest wil horen.’
Blijf nog even hangen
Toen we met de tienergroep over de filmreeks van The Lord of the Rings spraken, vertelde een van de jongeren dat hij liever een boek leest dan een film kijkt. Toen hem gevraagd werd waarom dat zo was, vertelde hij: ‘Met een boek kun je zo lang op één plek blijven als je maar wilt.’ Er is zeker iets te zeggen voor de kracht dat je in een boek of verhaal blijft hangen. Dat geldt al helemaal voor de verhalen in de bijbel.
Rouwen als dienstbetoon
In 2002 werd ik door een gemeentelid uitgenodigd voor een workshop rouwverwerking, die in onze kerk gegeven zou worden. Een paar maanden eerder waren mijn zus Martha en haar man Jim bij een verkeersongeluk om het leven gekomen. Met de nodige tegenzin stemde ik ermee in om de eerste bijeenkomst bij te wonen, al was ik vast van plan om het bij één keer te laten. Maar tot mijn verrassing kwam ik in een uiterst zorgzame groep terecht, met allemaal mensen die een zwaar verlies te verwerken hadden gekregen en met elkaar en met God probeerden dat te verwerken. Daarna miste ik geen week en groeide ik langzaam maar zeker in aanvaarding en rust door het verdriet dat we als groep met elkaar deelden.
