Wakker worden!
Ik heb een periode gekend waarin ik veel moest reizen en iedere nacht in een andere stad sliep. Dan zorgde ik er altijd voor dat de wekservice me op tijd wakker zou maken. Naast een eigen wekkertje had ik altijd het gerinkel van een telefoon nodig om op tijd wakker te worden.
Onderbrekingen van boven
Deskundigen zijn het erover eens dat er elke dag een onthutsende hoeveelheid tijd opgaat aan onderbrekingen. Thuis of op het werk, een belletje of een onverwacht bezoekje kan je gemakkelijk afleiden van wat voor jouw gevoel je hoofdbezigheid op dat moment is.
Kleren voor elke weersomstandigheid
Toen ik het prijskaartje van een winterjas afhaalde die ik zojuist gekocht had, moest ik glimlachen toen ik las wat er op de achterkant stond: ‘WAARSCHUWING: dit vernieuwende product zal ervoor zorgen dat u naar buiten wilt gaan en niet meer terug naar binnen wil.’ Wanneer je je goed aankleedt voor een bepaald klimaat, kun je zelfs in zware en veranderlijke weersomstandigheden in leven blijven.
Let op de dirigent
De wereldberoemende violist Joshua Bell heeft een bijzondere manier om zijn kamerorkest te dirigeren, de uit vierenveertig leden bestaande Academy of St. Martin in the Fields. Hij gebruikt geen dirigeerstokje, maar leidt het orkest terwijl hij met de andere violisten op zijn Stradivarius speelt. In een radioprogramma zei Bell: ‘Ook onder het spelen kan ik hen allerlei aanwijzingen en tekens geven. Waarschijnlijk zijn zij de enigen die ze begrijpen. Ze weten wat elke beweging van mijn viool betekent, of wanneer ik een wenkbrauw optrek, of wanneer ik op een bepaalde manier over mijn snaren strijk. Ze weten precies welk geluid ik van het hele orkest wil horen.’
Blijf nog even hangen
Toen we met de tienergroep over de filmreeks van The Lord of the Rings spraken, vertelde een van de jongeren dat hij liever een boek leest dan een film kijkt. Toen hem gevraagd werd waarom dat zo was, vertelde hij: ‘Met een boek kun je zo lang op één plek blijven als je maar wilt.’ Er is zeker iets te zeggen voor de kracht dat je in een boek of verhaal blijft hangen. Dat geldt al helemaal voor de verhalen in de bijbel.
Rouwen als dienstbetoon
In 2002 werd ik door een gemeentelid uitgenodigd voor een workshop rouwverwerking, die in onze kerk gegeven zou worden. Een paar maanden eerder waren mijn zus Martha en haar man Jim bij een verkeersongeluk om het leven gekomen. Met de nodige tegenzin stemde ik ermee in om de eerste bijeenkomst bij te wonen, al was ik vast van plan om het bij één keer te laten. Maar tot mijn verrassing kwam ik in een uiterst zorgzame groep terecht, met allemaal mensen die een zwaar verlies te verwerken hadden gekregen en met elkaar en met God probeerden dat te verwerken. Daarna miste ik geen week en groeide ik langzaam maar zeker in aanvaarding en rust door het verdriet dat we als groep met elkaar deelden.
Wees eens stil
‘In de laatste vijf jaar hebben we meer informatie voortgebracht dan in de hele geschiedenis ervoor, en het komt voortdurend allemaal op ons af,’ schrijf Daniel Levitin (in The Organized Mind: Thinking Straight in the Age of Information Overload, in het Nederlands vertaald als Een opgeruimde geest. Omgaan met de stortvloed aan informatie die dagelijks op je afkomt). ‘In zekere zin,’ meent Levitin, ‘zijn we verslaafd geworden aan hyperstimulatie.’ De doorlopende stortvloed aan nieuws en kennis kan je denken volledig overheersen. In de huidige wereld waarin je constant vanuit de media gebombardeerd wordt , wordt het steeds moeilijker om de tijd te vinden om stil te zijn, na te denken en te bidden.
Voor iedereen
In de huidige cultuur die zo door beroemdheid geobsedeerd is, hoeft het je niet te verbazen dat bedrijven ‘beroemdheden als producten in de markt zetten [. . .] waarbij zij hun persoonlijke tijd en aandacht kunnen verkopen’. In een artikel in The New Yorker schreef Vauhini Vara dat je voor $15.000 een persoonlijke ontmoeting met de zangeres Shakira kon krijgen, en voor $12.000 een lunch voor twaalf personen, op zijn eigen landgoed verzorgd door de bekende kok Michael Chiarello.
Een minzame reactie
Het golftoernooi van de US Masters werd in 1934 voor het eerst gehouden, en sindsdien zijn er maar drie spelers in geslaagd het twee keer achter elkaar te winnen. Op 10 april 2016 leek de toen tweeëntwintig jaar oude Jordan Spieth de vierde te worden die dat lukte. Maar bij de laatste negen holes ging het opeens minder goed, en hij eindigde op een gedeelde tweede plaats. Ondanks zijn teleurstellende verlies reageerde Spieth uiterst minzaam op de winnaar, Danny Willett. Hij feliciteerde hem met zijn overwinning en met de geboorte van zijn eerste kind, wat hij ‘veel belangrijker dan golf’ noemde.
Alle generaties
Mijn ouders zijn in 1933 getrouwd, midden in de ‘Grote Depressie’. Mijn vrouw en ik zijn babyboomers, uit de geboortegolf van na de Tweede Wereldoorlog. Onze vier dochters zijn in de jaren zeventig en tachtig geboren en horen bij Generaties X en Y. We zijn in zulke verschillende tijden opgegroeid, en het is dus niet zo gek dat we over zoveel dingen heel verschillend denken.
Wat je mee terugbrengt
De journalist John F. Burns heeft veertig jaar lang voor de New York Times over de gebeurtenissen in de wereld geschreven. In een artikel dat hij na zijn pensioen in 2015 schreef, haalde Burns de woorden van een goede vriend en collega-journalist op, die aan kanker overleden was. ‘Vergeet nooit,’ had zijn vriend gezegd, ‘dat het er niet om gaat hoe ver je gereisd hebt, maar wat je mee teruggebracht hebt.’
Geen hokjes
Een kerk bij ons in de stad heeft een uniek welkomstkaartje, waarop Gods genade en liefde voor iedereen prachtig verwoord is. Er staat: ‘Of je nu een heilige, zondaar, verliezer, winnaar . . .’ (en dan volgen er nog allerlei andere aanduidingen van wat mensen kunnen zijn die met van alles en nog wat worstelen) ‘. . . alcoholist, hypocriet, bedrieger, bangerik, . . . bent: bij ons ben je welkom.’ De predikant vertelde me dat ze de tekst van dat kaartje iedere zondag tijdens de dienst samen opzeggen.
