Zou ik dat kunnen zeggen?
‘Wanneer er in een gezin een lieveling is, is dat een van de belangrijkste factoren die aan rivaliteit tussen broers en zussen bijdragen,’ heeft Barbara Howard gezegd, een kinderarts die in ontwikkeling en gedrag gespecialiseerd is. Een goed voorbeeld zou de oudtestamentische figuur van Jozef kunnen zijn. Hij was de favoriete zoon van zijn vader, wat zijn oudere broers woedend maakte (Gen. 37:3-4). Daarom verkochten ze Jozef aan handelaars die naar Egypte reisden en deden ze of hij door een wild dier gedood was (37:12-36). Zijn dromen lagen aan diggelen, en zijn toekomst leek bijzonder hopeloos.
Samen spelen in harmonie
We woonden een optreden van de schoolband bij waarin onze kleindochter meespeelde, en ik was onder de druk van de manier waarop deze groep elfen twaalfjarigen samen speelde. Als ze allemaal solo hadden willen optreden, dan hadden ze in hun eentje nooit bereikt wat ze samen wel konden. De verschillende soorten blazers en percussionisten speelden elk hun deel en de harmonie die resulteerde was prachtig.
Het ritme van de genade
Een vriend van ons en zijn vrouw, die nu in de negentig zijn en zesenzestig jaar getrouwd zijn, schreven hun familiegeschiedenis op voor hun kinderen, kleinkinderen en de generaties daarna. In het laatste hoofdstuk, ‘Een brief van mam en pap’, beschreven ze een aantal belangrijke levenslessen die ze door de jaren heen geleerd hadden. Een ervan zette me stil en bracht me ertoe van mijn eigen leven de balans op te maken: ‘Als je merkt dat het christendom je afmat en al je energie opslurpt, dan beoefen je meer een religie, dan dat je van een relatie met Jezus Christus geniet. Als je met de Heer leeft zul je niet vermoeid raken; dat geeft je energie, zorgt ervoor dat je weer op krachten komt en zet je leven in vuur en vlam’ (Mat. 11:28-29).
De uitdaging van vijftien minuten per dag
Charles W. Eliot, die jarenlang voorzitter van de Universiteit van Harvard is geweest, was ervan overtuigd dat gewone mensen die steevast zelfs maar een paar minuten per dag een stukje van de grote wereldliteratuur lezen, veel waardevolle dingen kunnen leren. In 1910 begon hij een serie met een selectie van boeken over geschiedenis, wetenschap, filosofie en kunst, die de Harvard Classics genoemd werden. Elk van de vijftig delen bevatte een leesgids van de hand van Eliot met de titel ‘Vijftien minuten per dag’. Daarin stonden aanbevelingen van stukken van acht tot tien pagina’s voor iedere dag van het jaar.
Alles wat je nodig hebt
Vaak heb ik het gevoel dat ik helemaal niet tegen mijn taken opgewassen ben. Lesgeven aan de zondagsschool, een vriend van advies dienen, artikelen schrijven: zo vaak lijkt het mij gewoon boven de pet te gaan. Net als Petrus moet ik nog veel leren.
Disfunctioneel
Het woord ‘disfunctioneel’ wordt vaak gebruikt om personen, gezinnen, relaties, organisaties en zelfs regeringen te karakteriseren. Waar ‘functioneel’ betekent dat alles normaal werkt, is ‘disfunctioneel’ het tegenovergestelde. Iets is stuk, werkt niet goed, doet niet waarvoor het bedoeld is.
Bereid het kind voor
Op websites over opvoeding kom je geregeld de volgende uitspraak tegen: ‘Bereid het kind voor op de weg, niet de weg op het kind.’ Het is niet zonder meer goed om alle obstakels te verwijderen en de weg voor je kind vrij te maken. Beter is het om je kind toe te rusten om de moeilijkheden die hij op zijn weg zal tegenkomen te overwinnen.
Zaaien
Laatst kreeg ik een prachtige e-mail van een vrouw, die schreef: ‘Jouw moeder was mijn lerares, toen ik in 1958 in Putnam City in de eerste klas zat. Ze was een geweldige lerares, bijzonder vriendelijk maar ook streng. Van haar moesten we Psalm 23 uit ons hoofd leren en die voorin de klas opzeggen. Ik vond het vreselijk. Maar dat was mijn enige ervaring met de Bijbel, tot ik in 1997 zelf christen werd. Toen ik deze psalm weer las, kwamen de herinneringen aan mevrouw McCasland als een vloedgolf over me heen.’
Hoe herinneringen werken
Onze reactie op ervaringen van verlies en teleurstelling is er wel eens een van boosheid, schuldgevoel en verwarring. Of we nu zelf door onze keuzes deuren gesloten hebben die nooit meer open zullen gaan, of dat we buiten onze schuld om in ons leven met tragische gebeurtenissen te maken hebben, het gevolg is vaak iets wat Oswald Chambers ‘de onpeilbare triestheid van wat “had kunnen zijn” ’ noemt. Je kunt proberen een pijnlijke herinnering weg te drukken, maar helemaal verdwijnen zal ze nooit.
Geef niet op
Bob Foster, die al meer dan vijftig jaar mijn mentor en vriend is, heeft met mij nooit de hoop opgegeven. Zijn onveranderlijke vriendschap en bemoediging hebben mij door de moeilijkste perioden heen geholpen.
Hij begrijpt ons en geeft om ons
Toen hem gevraagd werd of hij dacht dat gebrek aan kennis en onverschilligheid in onze moderne samenleving een probleem vormden, zei een man bij wijze van grap: ‘Ik weet het niet en het kan me ook niet schelen.’
Een geloofsreis
Sinds de eerste uitgave in 1880 is er geen moment geweest waarop het boek Ben-Hur: A Tale of the Christ van Lew Wallace niet herdrukt werd. Het wordt wel het meest invloedrijke christelijke boek van de negentiende eeuw genoemd. Tot op de dag van vandaag wordt het veel gelezen, dit verhaal waarin ware gebeurtenissen uit het leven van Jezus gecombineerd worden met dat van een fictieve jonge Joodse edelman genaamd Judah Ben-Hur.
