Wees eens stil
‘In de laatste vijf jaar hebben we meer informatie voortgebracht dan in de hele geschiedenis ervoor, en het komt voortdurend allemaal op ons af,’ schrijf Daniel Levitin (in The Organized Mind: Thinking Straight in the Age of Information Overload, in het Nederlands vertaald als Een opgeruimde geest. Omgaan met de stortvloed aan informatie die dagelijks op je afkomt). ‘In zekere zin,’ meent Levitin, ‘zijn we verslaafd geworden aan hyperstimulatie.’ De doorlopende stortvloed aan nieuws en kennis kan je denken volledig overheersen. In de huidige wereld waarin je constant vanuit de media gebombardeerd wordt , wordt het steeds moeilijker om de tijd te vinden om stil te zijn, na te denken en te bidden.
Voor iedereen
In de huidige cultuur die zo door beroemdheid geobsedeerd is, hoeft het je niet te verbazen dat bedrijven ‘beroemdheden als producten in de markt zetten [. . .] waarbij zij hun persoonlijke tijd en aandacht kunnen verkopen’. In een artikel in The New Yorker schreef Vauhini Vara dat je voor $15.000 een persoonlijke ontmoeting met de zangeres Shakira kon krijgen, en voor $12.000 een lunch voor twaalf personen, op zijn eigen landgoed verzorgd door de bekende kok Michael Chiarello.
Een minzame reactie
Het golftoernooi van de US Masters werd in 1934 voor het eerst gehouden, en sindsdien zijn er maar drie spelers in geslaagd het twee keer achter elkaar te winnen. Op 10 april 2016 leek de toen tweeëntwintig jaar oude Jordan Spieth de vierde te worden die dat lukte. Maar bij de laatste negen holes ging het opeens minder goed, en hij eindigde op een gedeelde tweede plaats. Ondanks zijn teleurstellende verlies reageerde Spieth uiterst minzaam op de winnaar, Danny Willett. Hij feliciteerde hem met zijn overwinning en met de geboorte van zijn eerste kind, wat hij ‘veel belangrijker dan golf’ noemde.
Alle generaties
Mijn ouders zijn in 1933 getrouwd, midden in de ‘Grote Depressie’. Mijn vrouw en ik zijn babyboomers, uit de geboortegolf van na de Tweede Wereldoorlog. Onze vier dochters zijn in de jaren zeventig en tachtig geboren en horen bij Generaties X en Y. We zijn in zulke verschillende tijden opgegroeid, en het is dus niet zo gek dat we over zoveel dingen heel verschillend denken.
Wat je mee terugbrengt
De journalist John F. Burns heeft veertig jaar lang voor de New York Times over de gebeurtenissen in de wereld geschreven. In een artikel dat hij na zijn pensioen in 2015 schreef, haalde Burns de woorden van een goede vriend en collega-journalist op, die aan kanker overleden was. ‘Vergeet nooit,’ had zijn vriend gezegd, ‘dat het er niet om gaat hoe ver je gereisd hebt, maar wat je mee teruggebracht hebt.’
Geen hokjes
Een kerk bij ons in de stad heeft een uniek welkomstkaartje, waarop Gods genade en liefde voor iedereen prachtig verwoord is. Er staat: ‘Of je nu een heilige, zondaar, verliezer, winnaar . . .’ (en dan volgen er nog allerlei andere aanduidingen van wat mensen kunnen zijn die met van alles en nog wat worstelen) ‘. . . alcoholist, hypocriet, bedrieger, bangerik, . . . bent: bij ons ben je welkom.’ De predikant vertelde me dat ze de tekst van dat kaartje iedere zondag tijdens de dienst samen opzeggen.
Zou ik dat kunnen zeggen?
‘Wanneer er in een gezin een lieveling is, is dat een van de belangrijkste factoren die aan rivaliteit tussen broers en zussen bijdragen,’ heeft Barbara Howard gezegd, een kinderarts die in ontwikkeling en gedrag gespecialiseerd is. Een goed voorbeeld zou de oudtestamentische figuur van Jozef kunnen zijn. Hij was de favoriete zoon van zijn vader, wat zijn oudere broers woedend maakte (Gen. 37:3-4). Daarom verkochten ze Jozef aan handelaars die naar Egypte reisden en deden ze of hij door een wild dier gedood was (37:12-36). Zijn dromen lagen aan diggelen, en zijn toekomst leek bijzonder hopeloos.
Samen spelen in harmonie
We woonden een optreden van de schoolband bij waarin onze kleindochter meespeelde, en ik was onder de druk van de manier waarop deze groep elfen twaalfjarigen samen speelde. Als ze allemaal solo hadden willen optreden, dan hadden ze in hun eentje nooit bereikt wat ze samen wel konden. De verschillende soorten blazers en percussionisten speelden elk hun deel en de harmonie die resulteerde was prachtig.
Het ritme van de genade
Een vriend van ons en zijn vrouw, die nu in de negentig zijn en zesenzestig jaar getrouwd zijn, schreven hun familiegeschiedenis op voor hun kinderen, kleinkinderen en de generaties daarna. In het laatste hoofdstuk, ‘Een brief van mam en pap’, beschreven ze een aantal belangrijke levenslessen die ze door de jaren heen geleerd hadden. Een ervan zette me stil en bracht me ertoe van mijn eigen leven de balans op te maken: ‘Als je merkt dat het christendom je afmat en al je energie opslurpt, dan beoefen je meer een religie, dan dat je van een relatie met Jezus Christus geniet. Als je met de Heer leeft zul je niet vermoeid raken; dat geeft je energie, zorgt ervoor dat je weer op krachten komt en zet je leven in vuur en vlam’ (Mat. 11:28-29).
De uitdaging van vijftien minuten per dag
Charles W. Eliot, die jarenlang voorzitter van de Universiteit van Harvard is geweest, was ervan overtuigd dat gewone mensen die steevast zelfs maar een paar minuten per dag een stukje van de grote wereldliteratuur lezen, veel waardevolle dingen kunnen leren. In 1910 begon hij een serie met een selectie van boeken over geschiedenis, wetenschap, filosofie en kunst, die de Harvard Classics genoemd werden. Elk van de vijftig delen bevatte een leesgids van de hand van Eliot met de titel ‘Vijftien minuten per dag’. Daarin stonden aanbevelingen van stukken van acht tot tien pagina’s voor iedere dag van het jaar.
Alles wat je nodig hebt
Vaak heb ik het gevoel dat ik helemaal niet tegen mijn taken opgewassen ben. Lesgeven aan de zondagsschool, een vriend van advies dienen, artikelen schrijven: zo vaak lijkt het mij gewoon boven de pet te gaan. Net als Petrus moet ik nog veel leren.
Disfunctioneel
Het woord ‘disfunctioneel’ wordt vaak gebruikt om personen, gezinnen, relaties, organisaties en zelfs regeringen te karakteriseren. Waar ‘functioneel’ betekent dat alles normaal werkt, is ‘disfunctioneel’ het tegenovergestelde. Iets is stuk, werkt niet goed, doet niet waarvoor het bedoeld is.