Bereid het kind voor
Op websites over opvoeding kom je geregeld de volgende uitspraak tegen: ‘Bereid het kind voor op de weg, niet de weg op het kind.’ Het is niet zonder meer goed om alle obstakels te verwijderen en de weg voor je kind vrij te maken. Beter is het om je kind toe te rusten om de moeilijkheden die hij op zijn weg zal tegenkomen te overwinnen.
Zaaien
Laatst kreeg ik een prachtige e-mail van een vrouw, die schreef: ‘Jouw moeder was mijn lerares, toen ik in 1958 in Putnam City in de eerste klas zat. Ze was een geweldige lerares, bijzonder vriendelijk maar ook streng. Van haar moesten we Psalm 23 uit ons hoofd leren en die voorin de klas opzeggen. Ik vond het vreselijk. Maar dat was mijn enige ervaring met de Bijbel, tot ik in 1997 zelf christen werd. Toen ik deze psalm weer las, kwamen de herinneringen aan mevrouw McCasland als een vloedgolf over me heen.’
Hoe herinneringen werken
Onze reactie op ervaringen van verlies en teleurstelling is er wel eens een van boosheid, schuldgevoel en verwarring. Of we nu zelf door onze keuzes deuren gesloten hebben die nooit meer open zullen gaan, of dat we buiten onze schuld om in ons leven met tragische gebeurtenissen te maken hebben, het gevolg is vaak iets wat Oswald Chambers ‘de onpeilbare triestheid van wat “had kunnen zijn” ’ noemt. Je kunt proberen een pijnlijke herinnering weg te drukken, maar helemaal verdwijnen zal ze nooit.
Geef niet op
Bob Foster, die al meer dan vijftig jaar mijn mentor en vriend is, heeft met mij nooit de hoop opgegeven. Zijn onveranderlijke vriendschap en bemoediging hebben mij door de moeilijkste perioden heen geholpen.
Hij begrijpt ons en geeft om ons
Toen hem gevraagd werd of hij dacht dat gebrek aan kennis en onverschilligheid in onze moderne samenleving een probleem vormden, zei een man bij wijze van grap: ‘Ik weet het niet en het kan me ook niet schelen.’
Een geloofsreis
Sinds de eerste uitgave in 1880 is er geen moment geweest waarop het boek Ben-Hur: A Tale of the Christ van Lew Wallace niet herdrukt werd. Het wordt wel het meest invloedrijke christelijke boek van de negentiende eeuw genoemd. Tot op de dag van vandaag wordt het veel gelezen, dit verhaal waarin ware gebeurtenissen uit het leven van Jezus gecombineerd worden met dat van een fictieve jonge Joodse edelman genaamd Judah Ben-Hur.
Zijn Woord heeft het laatste woord
Dawson Trotman, een opvallende christelijke leider uit het midden van de twintigste eeuw, oprichter van de Navigators, legde veel nadruk op het belang van de Bijbel voor het leven van een christen. Elke dag sloot Trotman af met een gewoonte die hij ‘Zijn Woord heeft het laatste woord’ noemde. Voor het slapen gaan mediteerde hij op een vers of passage uit de Bijbel, die hij ook uit zijn hoofd leerde, en bad hij voor de plek en invloed die het in zijn leven zou hebben. Hij wilde dat de laatste woorden waarover hij elke dag nadacht, Gods woorden waren.
De mooiste uitnodiging
Laatst ontving ik per e-mail in één week tijd verschillende uitnodigingen. Sommige boden me ‘gratis’ seminars aan over pensionering, onroerend goed, en levensverzekeringen. Deze gooide ik meteen weer weg. Op één uitnodiging reageerde ik evenwel meteen. Hij kwam van een oude vriend, die ik antwoordde: ‘Ja, ik kom!’ Uitnodiging + Verlangen = Aanneming.
Hardlopen en uitrusten
De kop boven het artikel trok mijn aandacht: ‘Rustdagen belangrijk voor hardlopers’. In dit artikel benadrukte Tommy Manning, oud-lid van het ‘U.S. Mountain Running Team’, een principe dat fanatieke atleten wel eens negeren: na een forse fysieke inspanning heeft het lichaam een periode van rust nodig om zich te herstellen. ‘Fysiologisch gezien vinden de aanpassingen die zich als gevolg van training voordoen, alleen tijdens het rusten plaats,’ schreef Manning. ‘Dat betekent dat rust net zo belangrijk is als oefening.’
Na u!
Er zijn culturen waarin men van een jonger persoon verwacht dat hij een ouder iemand voor laat gaan, als ze ergens naar binnen lopen. In andere is het belangrijk dat de hoogstgeplaatste persoon eerst gaat. Uit welke traditie je ook komt, er zijn altijd wel momenten waarop je het moeilijk vindt om iemand anders eerst te laten kiezen, zeker als het om belangrijke dingen gaat en jij rechtens voor zou mogen gaan.
Mayday!
Een andere versie van het internationale ‘SOS’-teken voor noodgevallen is ‘Mayday’. Dit wordt altijd drie keer achter elkaar uitgezonden (‘Mayday-Mayday-Mayday’), zodat duidelijk is dat het om een levensbedreigende noodsituatie gaat. Het woord is in 1923 bedacht door Frederick Stanley Mockford, die toen aan het hoofd van de radiobedieners van het vliegveld van Croydon in Londen stond. Vanaf dat vliegveld, dat tegenwoordig gesloten is, werd veel op Le Bourget bij Parijs gevlogen. Volgens het Britse Nationale Maritieme Museum baseerde Mockford ‘Mayday’ op het Franse woord m’aidez, wat ‘help mij’ betekent.
Als een van ons
Bij de herdenkingsdienst van Charles Schulz (1922-2000), de bedenker van de bekende Peanuts-stripjes, vertelde zijn vriend en collega-cartoonist Cathy Guisewite over de medemenselijkheid en het mededogen van de overleden striptekenaar. ‘Hij schonk de hele wereld figuurtjes die precies wisten hoe wij ons allemaal voelden, die ons het gevoel gaven dat we nooit alleen waren. En toen gaf hij ons zichzelf als cartoonist, en gaf ons het gevoel dat we nooit alleen waren [. . .]. Hij bemoedigde ons. Hij leed met ons mee. Hij gaf ons het gevoel dat hij precies als ons was.’
