Zijn Woord heeft het laatste woord
Dawson Trotman, een opvallende christelijke leider uit het midden van de twintigste eeuw, oprichter van de Navigators, legde veel nadruk op het belang van de Bijbel voor het leven van een christen. Elke dag sloot Trotman af met een gewoonte die hij ‘Zijn Woord heeft het laatste woord’ noemde. Voor het slapen gaan mediteerde hij op een vers of passage uit de Bijbel, die hij ook uit zijn hoofd leerde, en bad hij voor de plek en invloed die het in zijn leven zou hebben. Hij wilde dat de laatste woorden waarover hij elke dag nadacht, Gods woorden waren.
De mooiste uitnodiging
Laatst ontving ik per e-mail in één week tijd verschillende uitnodigingen. Sommige boden me ‘gratis’ seminars aan over pensionering, onroerend goed, en levensverzekeringen. Deze gooide ik meteen weer weg. Op één uitnodiging reageerde ik evenwel meteen. Hij kwam van een oude vriend, die ik antwoordde: ‘Ja, ik kom!’ Uitnodiging + Verlangen = Aanneming.
Hardlopen en uitrusten
De kop boven het artikel trok mijn aandacht: ‘Rustdagen belangrijk voor hardlopers’. In dit artikel benadrukte Tommy Manning, oud-lid van het ‘U.S. Mountain Running Team’, een principe dat fanatieke atleten wel eens negeren: na een forse fysieke inspanning heeft het lichaam een periode van rust nodig om zich te herstellen. ‘Fysiologisch gezien vinden de aanpassingen die zich als gevolg van training voordoen, alleen tijdens het rusten plaats,’ schreef Manning. ‘Dat betekent dat rust net zo belangrijk is als oefening.’
Na u!
Er zijn culturen waarin men van een jonger persoon verwacht dat hij een ouder iemand voor laat gaan, als ze ergens naar binnen lopen. In andere is het belangrijk dat de hoogstgeplaatste persoon eerst gaat. Uit welke traditie je ook komt, er zijn altijd wel momenten waarop je het moeilijk vindt om iemand anders eerst te laten kiezen, zeker als het om belangrijke dingen gaat en jij rechtens voor zou mogen gaan.
Mayday!
Een andere versie van het internationale ‘SOS’-teken voor noodgevallen is ‘Mayday’. Dit wordt altijd drie keer achter elkaar uitgezonden (‘Mayday-Mayday-Mayday’), zodat duidelijk is dat het om een levensbedreigende noodsituatie gaat. Het woord is in 1923 bedacht door Frederick Stanley Mockford, die toen aan het hoofd van de radiobedieners van het vliegveld van Croydon in Londen stond. Vanaf dat vliegveld, dat tegenwoordig gesloten is, werd veel op Le Bourget bij Parijs gevlogen. Volgens het Britse Nationale Maritieme Museum baseerde Mockford ‘Mayday’ op het Franse woord m’aidez, wat ‘help mij’ betekent.
Als een van ons
Bij de herdenkingsdienst van Charles Schulz (1922-2000), de bedenker van de bekende Peanuts-stripjes, vertelde zijn vriend en collega-cartoonist Cathy Guisewite over de medemenselijkheid en het mededogen van de overleden striptekenaar. ‘Hij schonk de hele wereld figuurtjes die precies wisten hoe wij ons allemaal voelden, die ons het gevoel gaven dat we nooit alleen waren. En toen gaf hij ons zichzelf als cartoonist, en gaf ons het gevoel dat we nooit alleen waren [. . .]. Hij bemoedigde ons. Hij leed met ons mee. Hij gaf ons het gevoel dat hij precies als ons was.’
Man uit één stuk
Kaleb was een echte ‘man uit één stuk’. Samen met Jozua hoorde hij bij het twaalfkoppige verkenningsteam dat eropuit gestuurd werd om het beloofde land te onderzoeken, en dat aan Mozes en het volk rapporteerde wat ze gezien hadden. Kaleb zei: ‘We kunnen zonder problemen optrekken en het land in bezit nemen. We kunnen dat volk makkelijk aan’ (Num. 13:30). Maar tien van zijn teamleden vonden dat ze onmogelijk konden slagen. Ondanks al Gods beloften, zagen zij alleen maar beren en leeuwen op de weg (vers 31-33).
Het virale evangelie
Bij een project genaamd ‘Viral Texts’ van een universiteit in Boston wordt onderzocht hoe geprinte teksten in de negentiende eeuw zich door middel van kranten, hét sociale medium van die tijd, verspreidden. In de tijd vanaf de industriële revolutie vond men dat een artikel ‘viraal’ was, als het meer dan vijftig keer herdrukt was. In een artikel in de Smithsonian merkte Britt Peterson op dat een nieuwsbericht over een aantal volgelingen van Jezus die om hun geloof terechtgesteld waren in minsten honderdtien verschillende uitgaven was verschenen.
Genie van de vuilnishoop
Noah Purifoy begon zijn carrière als assemblage-kunstenaar toen hij aan de slag ging met drie ton rommel die overbleef nadat de rellen van 1965 in de wijk Watts in Los Angeles overgedreven waren. Van kapotte fietswielen en bowlingballen tot weggegooide banden en beschadigde tv’s (allerhande dingen die niet meer bruikbaar waren) maakte hij met een aantal collega’s kunstwerken die een krachtige stelling vormden over mensen die in de moderne samenleving als ‘vuilnis’ behandeld worden. Door een verslaggever werd Purifoy als het ‘genie van de vuilnishoop’ getypeerd.
Geeft het vreugde?
Van het boek dat een jonge Japanse over opruimen en organiseren schreef, zijn wereldwijd twee miljoen exemplaren verkocht. De kern van Marie Kondo’s boodschap is dat je afstand doet van dingen in je huis en in de kast die je niet nodig hebt, dingen die alleen maar ballast vormen. ‘Bekijk elk ding,’ schrijft ze, ‘en stel jezelf de vraag: “Geeft het me vreugde?”’ Als het antwoord ‘ja’ is, houd het dan. Als het antwoord ‘nee’ is, geef het dan weg.
Zijn nooit aflatende zorg
Toen onze jongste dochter laatst een vlucht van München naar Barcelona maakte, ging ik naar een website waarop je vluchten kunt volgen. Ik wilde een beetje in de gaten houden hoe haar reis vorderde. Nadat ik haar vluchtnummer had ingetoetst, zag ik op mijn scherm dat ze Oostenrijk al gepasseerd was en boven Italië vloog. Vanaf daar zou haar vliegtuig ten zuiden van de Franse Rivièra de Middellandse Zee oversteken. De verwachting was dat het precies op tijd in Spanje zou aankomen. Het enige was ik niet wist, zo leek het, was wat de stewardessen als lunch opdienden!
Herbouwen
Toen Edward Klee na lange tijd weer in Berlijn kwam, was de stad zoals hij zich die herinnerde (en waarvan hij gehouden had) er niet meer. De stad was totaal veranderd, net als hijzelf trouwens. In het tijdschrift Hemispheres zei Klee: ‘Als je terugkeert naar een stad waarvan je eens hield kan het dubbeltje twee kanten op vallen. Het kan een grote teleurstelling opleveren.’ Teruggaan naar plekken uit je verleden kan een gevoel van weemoed en verlies geven. Je bent zelf veranderd, en ook de plek die eens zo belangrijk voor je was, is niet meer wat hij was.
