Moeilijke gesprekken
Op een keer reed ik tachtig kilometer om een moeilijk gesprek met een medewerker te hebben. Van een collega had ik gehoord dat hij onze organisatie niet op een goede manier vertegenwoordigde en ik maakte me zorgen om onze reputatie. Ik voelde me gedrongen hem mijn mening te laten weten in de hoop dat hij andere keuzes zou maken.
Schitteren
‘Twinkle, Twinkle, Little Star’ is een typisch Engels slaapliedje: ‘Fonkel, fonkel, kleine ster.’ De tekst komt uit een gedicht van Jane Taylor (1783-1824,) waarin zij zich verwondert over de door God geschapen kosmos waarin de sterren ‘zo hoog boven de aarde hangen’. In de minder bekende latere strofen voert de dichteres de ster als gids op: ‘Zoals je heldere, piepkleine vonk de reiziger in de nacht verlicht.’
Een hongerig hart
Ik zat naast mijn man die achter het stuur zat en scrolde op mijn telefoon door de e-mails. Tot mijn verbazing verscheen er op mijn scherm opeens een advertentie van de plaatselijke donutshop. We waren er zojuist langsgereden, maar ineens knorde mijn maag van de honger. Ik verbaasde me erover hoe de technologie ons kan verleiden om een winkel binnen te stappen.
Je gebrokenheid wegstoppen
Ik was als gastspreker in een kerk en zou spreken over hoe je in alle eerlijkheid je gebrokenheid bij God kunt neerleggen en de genezing ontvangen die Hij je wil geven. Voor het slotgebed ging de plaatselijke voorganger in het middenpad staan, en keek zijn gemeenteleden diep in de ogen. Hij zei: ‘Als jullie predikant heb ik het voorrecht om jullie vaak door de week te ontmoeten, en de hartverscheurende verhalen van jullie gebrokenheid aan te horen. Tijdens de zondagse diensten doet het me dan de pijn om te moeten toezien hoe jullie je pijn en verdriet wegstoppen.’
Stop
Samen met mijn vriendin zat ik op het zand. Voor ons lag de oceaan, die voortdurend in beweging was. In de verte zakte de zon achter naar de horizon, en golf na golf sloeg om op het strand, wachtte even en stroomde toen tot aan onze tenen. ‘Ik houd van de oceaan,’ zei ze met een glimlach. ‘Hij beweegt zodat ik dat niet hoef te doen.’
De boom in
Toen ze de keuken binnenkwam, trof mijn moeder mijn nog jonge katje Velvet boven op het aanrecht aan. Ze was aan het smullen van mijn moeders zelfgemaakte brood. Ze joeg het verontwaardigd blazende beestje de keuken uit. Uren later zochten we de hele tuin door naar het vermiste katje, maar zonder succes. Een zacht miauwtje werd door de wind meegevoerd, en ik keek omhoog. Helemaal bovenin een hoge populier zag ik een zwarte vlek op een van de takken zitten.
