Verlangen naar huis
Mijn vrouw kwam de kamer binnen en trof mij aan met mijn hoofd in de kast van opa’s oude staande klok. ‘Wat ben je aan het doen?’ vroeg ze. ‘Deze klok ruikt precies naar het huis van mijn ouders,’ antwoordde ik wat schaapachtig, terwijl ik het deurtje weer dichtdeed. ‘Je zou kunnen zeggen dat ik heel eventjes weer thuis was.’
Liefde die het nooit af laat weten
Laatst zat ik in een vliegtuig dat een wat ruwe landing maakte. Nog op de landingsbaan werden we behoorlijk heen en weer geschud. Sommige passagiers waren zichtbaar nerveus, maar de spanning brak toen twee kleine meisjes die op de rij achter mij zaten juichten: ‘Joepie, nog een keer!’
Antwoord op gebed
Waar ga je heen als je zorgen hebt? Houd je ze binnen of breng je ze bij de Heer?
Het beste moet nog komen
Liggen de beste jaren van uw leven achter je, of liggen ze nog voor je? Je kijk op het leven en het antwoord dat je op die vraag geeft kan met de tijd variëren. Als je jong bent dan kijk je vooruit en wil je graag volwassen zijn. Als je al wat ouder bent dan kun je terugverlangen naar hoe het vroeger was en zou je best wel weer jong willen zijn. Maar als je met God door het leven gaat dan moet het beste nog komen, hoe oud je ook bent!
Het geschenk en de gever
Het is maar een kettinkje. Vijf kleine blokjes die door een schoenveter bij elkaar gehouden worden. Mijn dochter gaf het me jaren geleden toen ze zeven was. Nu is de veter gerafeld en vertonen de blokjes allerlei beschadigingen, maar hun boodschap is er één die nooit veroudert: ‘I PAP’.
Welkom thuis!
Toen we met onze zoon een bijzonder lastige tijd doormaakten, werd ik na de dienst een keer door een vriend van ons aangeschoten. ‘Ik wil graag dat je weet dat ik elke dag voor jou en jullie zoon bidt,’ zei hij. Daarna voegde hij eraan toe: ‘Ik voel me zo schuldig.’
Toegroeien naar geven
‘Ik heb een cadeautje voor je meegenomen!’ riep mijn kleinzoon enthousiast terwijl hij een pakje in mijn handen drukte. ‘Hij heeft het helemaal zelf uitgezocht,’ zei mijn vrouw met een brede glimlach.
Alerte kringen
Afrikaanse gazelles vormen instinctief ‘alerte cirkels’ wanneer ze op de savanne aan het rusten zijn. Als groep staan ze bij elkaar met de kop naar buiten gericht, elk dier in een iets andere richting. Daardoor kunnen ze de horizon 360 graden in het rond in de gaten houden en met elkaar communiceren wanneer er een gevaar of een juist een kans naderbij komt.
De veiligste plek
Een enorme orkaan kondigde zich met ongekende kracht aan en mijn dochter maakte zich klaar om haar huis achter te laten. Ze had tot het laatste moment gewacht in de hoop dat de storm nog zou uitwijken. Maar nu zocht ze gehaast door haar belangrijkste papieren, foto’s en andere bezittingen om te kijken wat ze mee wilde nemen. ‘Ik had niet verwacht dat het zo moeilijk zou zijn om alles achter te laten,’ vertelde ze later. ‘Maar op dat moment wist ik absoluut niet of er nog iets zou zijn wanneer ik terugkwam.’
Het wachten waard
Voor het Shibuya-treinstation in Tokyo staat een standbeeld ter nagedachtenis van een akita-hond genaamd Hachiko. Het beestje wordt herdacht wegens zijn ongekende trouw aan zijn eigenaar, een hoogleraar aan de universiteit die dagelijks met de trein naar zijn werk ging. ’s Ochtends liep de hond met hem mee naar het station, en kwam hem daar elke middag weer ophalen, precies op het moment waarop zijn baasje de trein terug nam.
De lange armen van de liefde
Mary Lee is een grote witte haai van bijna vijf meter lang en meer dan vijftienhonderd kilo zwaar, die in 2012 van een zendertje werd voorzien door oceanografen. Het ding werd aan haar rugvin vastgemaakt, zodat ze door satellieten gevolgd kon worden wanneer ze boven water kwam. Vijf jaar lang waren al Mary Lee’s bewegingen online waar te nemen door iedereen langs de hele kust, van onderzoekers tot surfers. Het beest werd bijna 40.000 mijl gevolgd tot op een dag het signaal van het scherm verdween. Waarschijnlijk had de batterij van haar zender het begeven.
Groeien en leren
‘Je wordt uitwisselingsstudent!’ Ik was zeventien en vond het geweldig om te horen dat ik was aangenomen om een tijdje Duitsland te studeren. Alleen zou ik over drie maanden al vertrekken, en had ik nog nooit één Duitse les gevolgd.
