Het verleden achter je laten
Chris Baker is een tatoeage-kunstenaar die symbolen van pijn en verslaving in ware kunstwerken verandert. Veel van zijn klanten zijn voormalige bendeleden en slachtoffers van mensenhandel die met een of andere naam of code of een symbool gemerkt zijn.
Een afgelegen plek
Het eiland Tristan da Cunha is vooral bekend om zijn geïsoleerde ligging. Dankzij de 288 mensen voor wie het hun thuis is, is het is het meest afgelegen bewoonde eiland van de wereld. Het ligt in het zuidelijke deel van de Atlantische Oceaan op bijna 3000 kilometer van Zuid-Afrika af, het meest nabije vasteland. Wie er op bezoek wil gaan moet een reis van zeven dagen per boot maken, want op het hele eiland is geen landingsbaan te vinden.
Het allerbeste
Buiten loeide een sirene. Binnen zat een klein jochie, die dat geluid voor het eerst hoorde. Toen hij aan zijn moeder vroeg wat het was, vertelde zij dat het bedoeld was om de mensen te waarschuwen dat er een gevaarlijke storm aankwam. Als ze geen dekking zochten, zouden ze door de wervelstorm kunnen omkomen. De jongen zei: ‘Mamma, waarom is dat zo erg? Als we doodgaan, zullen we Jezus toch zien?’
Lofprijzing uit een zuiver hart
Toen mijn vriendin Myrna eens in het buitenland was, zocht ze een kerk op om de dienst bij te wonen. Het viel haar op dat de mensen zodra ze de kerk binnenkwamen neerknielden en een gebed uitspraken, waarbij ze met de rug naar de voorkant van de kerk zaten. Toen ze ernaar vroeg hoorde ze dat de mensen die daar in de kerk kwamen eerst voor God hun zonden beleden, voordat ze aan dienst gingen deelnemen.
Onze goddelijke verdediging
Onder het toezicht van Nehemia herbouwden de Israëlische arbeiders de muur rond Jeruzalem. Toen ze hem echter bijna voor de helft af hadden, hoorden ze dat hun vijanden samenzwoeren om de stad aan te vallen. De toch al uitgeputte arbeiders werden door dit nieuws zeer ontmoedigd.
Bevrijding voor de onderdrukten
Een van mijn favoriete passages uit de literatuur komt uit Charles Dickens’ boek David Copperfield. Daarin gaat een onbevreesde tante van de hoofdpersoon de confrontatie aan met de boze stiefvader die haar neef mishandelt. Wanneer David Copperfield bij het huis van zijn tante aankomt zit zijn stiefvader achter hem aan. Tante Betsy Trotwood is helemaal niet blij als ze de kwaadaardige Mr. Murdstone ziet. Ze somt alles op wat hij misdaan heeft en slingert hem alle wrede daden waarvoor hij verantwoordelijk was naar het hoofd. Haar beschuldigingen zijn zo indringend en waar dat Mr. Murdstone (doorgaans een behoorlijk agressief type) ten slotte zonder iets te zeggen afdruipt. Dankzij tante Betsy’s goede en sterke karakter wordt David eindelijk recht gedaan.
Trap niet in de val
Een Venusvliegenvanger is een plant die een insect in ongeveer 10 dagen verteert. Het proces begint wanneer een nietsvermoedend insect op de geur van nectar afkomt, die door de bladeren wordt afgegeven die de val vormen. Wanneer het beestje het gaat onderzoeken, kruipt hij de kaken van de plant in. In een halve seconde klappen de bladeren dicht, waarna het insect door de spijsverteringssappen verteerd wordt.
Zijn plan of het onze?
Toen mijn man achttien was, begon hij een autowasbedrijf. Hij huurde een garage, nam een paar medewerkers in dienst en maakte reclamefolders. Het werd een bloeiend zaakje. Het was zijn bedoeling om het bedrijf te verkopen en met de opbrengst zijn studie te betalen, dus hij was erg blij toen een koper interesse bleek te hebben. Na wat onderhandelingen zag het er goed uit, maar net op het laatste moment ging de verkoop niet door. Het zou nog een aantal maanden duren voor zijn plan om het bedrijf te verkopen slaagde.
God van mijn sterkte
Niemand zou de oude Babylonische soldaten per ongeluk voor heren aangezien hebben. Ze waren meedogenloos, hardnekkig en wreed. Ze vielen andere volken aan zoals een arend zijn prooi overmeestert. Ze waren niet alleen machtig maar ook heel trots. Ze aanbaden zo ongeveer hun eigen vechtkunst. Volgens de Bijbel hadden ze zelfs ‘van hun kracht hun god gemaakt’ (Hab. 1:11).
Een geschenk van hoop
In 2013 trok een zware tyfoon over de stad Tacloban in de Filippijnen. Naar schatting 10.000 mensen kwamen om het leven, en talloze overlevenden bleven dakloos en zonder werk achter. De mensen konden nauwelijks in hun eerste levensbehoeften voorzien. Drie maanden later, terwijl de stad nog druk bezig was alle verwoestingen te boven te komen, werd er in de buurt van Tacloban langs de kant van de weg te midden van de regen en de zware windstoten een baby geboren. Hoewel het weer verdrietige herinneringen opriep, spanden omwonenden zich samen in om een vroedvrouw te vinden en de moeder en haar pasgeboren baby naar een kliniek te vervoeren. De baby overleefde heeft, was kerngezond en werd voor velen in die wanhopige tijd tot een symbool van hoop.
Abigaïls wijsheid
Samen met 400 strijders trok David door het land op zoek naar Nabal, een schatrijke gewetenloze kerel die op brute wijze geweigerd had hen te hulp te verlenen. David zou hem zeker gedood hebben als hij niet eerst de vrouw van Nabal, Abigaïl, tegengekomen was. Zij had genoeg voedsel gepakt om een heel leger te voeden en was het leger tegemoet gereden in de hoop een ramp te voorkomen. Op respectvolle wijze herinnerde ze David eraan dat hij door schuld achtervolgd zou worden als hij zijn wraakzuchtige plan doorzette (1 Sam. 25:31). David besefte dat ze gelijk had en zegende haar om haar goede onderscheidingsvermogen.
Draai je naar het licht
Op een dag kreeg ik een bos roze tulpen. De bloemen hobbelden heen en weer op de dikke stengels toen ik ze in een vaas zette, die ik een plekje gaf in het midden van onze keukentafel. De dag erna trof het mij dat de tulpen een andere kant op gedraaid stonden. De bloemen die eerst naar boven gericht waren, leunden nu allemaal dezelfde kant op naar het zonlicht dat door een raam naar binnen stroomde.
