Abigaïls wijsheid
Samen met 400 strijders trok David door het land op zoek naar Nabal, een schatrijke gewetenloze kerel die op brute wijze geweigerd had hen te hulp te verlenen. David zou hem zeker gedood hebben als hij niet eerst de vrouw van Nabal, Abigaïl, tegengekomen was. Zij had genoeg voedsel gepakt om een heel leger te voeden en was het leger tegemoet gereden in de hoop een ramp te voorkomen. Op respectvolle wijze herinnerde ze David eraan dat hij door schuld achtervolgd zou worden als hij zijn wraakzuchtige plan doorzette (1 Sam. 25:31). David besefte dat ze gelijk had en zegende haar om haar goede onderscheidingsvermogen.
Draai je naar het licht
Op een dag kreeg ik een bos roze tulpen. De bloemen hobbelden heen en weer op de dikke stengels toen ik ze in een vaas zette, die ik een plekje gaf in het midden van onze keukentafel. De dag erna trof het mij dat de tulpen een andere kant op gedraaid stonden. De bloemen die eerst naar boven gericht waren, leunden nu allemaal dezelfde kant op naar het zonlicht dat door een raam naar binnen stroomde.
Een beter uitzicht
Als kind klom ik graag in bomen. Hoe hoger ik kwam, hoe beter het uitzicht was. Om beter te kunnen zien, klom ik soms verder op een tak totdat ik hem onder mijn gewicht voelde doorbuigen. Zoals je kunt verwachten klim ik tegenwoordig weinig meer in bomen. Het is niet veilig meer, en zou nogal afbreuk doen aan mijn waardigheid.
Jezus op de eerste plek
Op een dag besloot de zoon van een vriend van me om op die dag een sportvest naar school aan te doen. Daarmee wilde hij laten zien dat hij een team steunde dat later die avond een belangrijke wedstrijd moest spelen. Maar voordat hij de deur uitging, deed hij nog iets om, over zijn sportvest heen: een ketting met een hanger waarop ‘Jezus’ stond. Op deze eenvoudige manier wilde hij nog iets anders laten zien: Jezus verdient de eerste plek, boven al het andere in ons leven.
Hoe het zal zijn
We hebben iets met elkaar gemeen, u en ik. Beiden leven we in een verwarde, bezoedelde wereld en weten we eigenlijk ook niet beter. Adam en Eva daarentegen wisten uit eigen ervaring hoe het leven eruit zag vóórdat de wereld en de mensheid vervloekt werden. Ze konden zich de wereld herinneren zoals God hem bedoeld had: zonder dood, moeite of pijn (Gen. 3:16-19). In de hof van Eden vóór de zondeval bestond er geen honger, geen werkeloosheid en geen ziekte. Niemand trok Gods creatieve macht in twijfel of zijn plan voor de relaties van de mensen onderling.
Wat is dat?
Mijn moeder heeft jarenlang zondagsschool gegeven. Op een keer wilde ze uitleggen hoe God de Israëlieten in de woestijn van eten voorzag. Om het verhaal een beetje te verlevendigen maakte ze iets dat voor manna stond. Ze sneed brood in kleine stukjes en deed op elk stukje een beetje honing, omdat manna volgens de bijbel ‘als honingkoek’ smaakte (Ex. 16:31).
Lessen voor de allerkleinsten
Toen mijn dochter vertelde over een probleem waar ze in de schoolkantine tegenaan liep, was het eerste dat ik me afvroeg hoe ik het voor haar kon oplossen. Maar daarna kwam een andere gedachte bij me op. Misschien liet God het probleem wel toe om haar de kans te geven om te zien hoe Hij werkt, en om Hem beter te leren kennen. In plaats van haar zo snel mogelijk van haar probleem te verlossen, besloot ik met haar te gaan bidden. En ziedaar, het probleem loste zich vanzelf op, zonder dat ik me ermee hoefde te bemoeien.
Jij eerst
Op 1 mei 1963 bereikten de in Tibet geboren Sherpa Nawang Gombu en de Amerikaan Jim Whittaker de top van de Mount Everest. Toen ze dichtbij waren dachten ze allebei aan de eer om als eerste van hun tweeën de laatste stap naar de top te zetten. Whittaker gebaarde naar Gombu om voor te gaan, maar Gombu sloeg het af en zei glimlachend: ‘Jij eerst, grote Jim!’ Uiteindelijk besloten ze precies tegelijk de laatste stap naar de top te zetten.
Het licht dat ons leidt
In een museum bleef ik hangen bij een afdeling met allerlei oude lampen. Volgens het bordje kwamen ze uit Israël. Ze waren rijk versierde, ovalen vaatjes van klei met twee openingen, de ene voor de brandstof, de andere voor een lont. De oude Israëlieten zetten ze meestal in nissen in de muur, maar ze waren zo klein dat ze stuk voor stuk in een handpalm pasten.
Gevaarlijke materialen
Het geluid van de sirene werd steeds harder toen een voertuig voor noodhulp langs mijn auto scheurde. Zijn flitslichten schenen door mijn voorruit heen en ik zag de woorden ‘gevaarlijke materialen’ op zijn zijkant staan. Later hoorde ik dat hij op weg was naar een laboratorium waar een grote tank met zwavelzuur was gaan lekken. De noodhulpverleners moesten het lek zo snel mogelijk dichten, want het goedje vreet alles weg waarmee het in aanraking komt.
Samengevlochten
Van een vriendin kreeg ik een kamerplant die ze al meer dan veertig jaar in haar bezit had. De plant was even hoog als ik lang was. Aan drie afzonderlijke sprieterige stammetjes groeiden blaadjes. Na verloop van tijd waren de drie stammen door het gewicht van de blaadjes naar beneden gegroeid. Om ze weer rechtop te laten groeien, zette ik de pot waarin de plant zat op een wig en zette hem voor het raam in de het zonlicht. Zo hoopte ik dat de blaadjes weer recht omhoog zouden gaan staan.
Geschikt in Gods ogen
Toen ik afstudeerde wist ik vrijwel niets van computers of het bedrijfsleven. Toch vond ik vrijwel direct een baan bij een technologisch adviesbureau. Uit het sollicitatiegesprek begreep ik dat het bedrijf weinig waarde hechtte aan werkervaring. In plaats daarvan legde het de nadruk op persoonlijke kwaliteiten zoals het vermogen om op een creatieve manier problemen op te lossen, een goed inschattingsvermogen en het vermogen om te kunnen samenwerken in een team. Men ging ervan uit dat nieuwe werknemers de noodzakelijke vaardigheden wel konden aanleren, zolang ze maar het type mensen waren waar het bedrijf naar op zoek was.
