Brood!
Ik woon in een stadje in Mexico waar je iedere ochtend en avond een karakteristieke kreet kunt horen: ‘Brood!’ Een man met een enorme mand op zijn fiets biedt de inwoners een grote variëteit aan zoete en zoute broodwaren te koop aan. Vroeger woonde ik in een veel grotere stad waar ik de deur uit moest om bij de bakker brood te gaan kopen. Ik vind het dan ook geweldig dat ik nu vers brood bij de voordeur afgeleverd krijg.
Leren tellen
Ons zoontje leert momenteel tot tien te tellen. Hij telt alles wat los en vast zit, van speelgoed tot bomen. Hij telt dingen waar ik al lang niet meer over nadenk, zoals de bloemen in het gras op weg naar school of de tenen aan mijn voeten.
Goed bezig, houden zo
Mijn zoon houd veel van lezen. Als hij meer boeken leest dan de school van hem vraagt, krijgt hij een extra certificaat. Die kleine stimulans moedigt hem aan om te blijven lezen.
Een aangename geur
Een zekere parfum-specialiste beweert dat ze bepaalde combinaties van geuren kan reuken, en dan weet welke parfumeur er achter een bepaald geurtje zit. Ze ruikt er even aan en zegt dan: ‘Dat is het werk van die en die.’
Alles komt uit Gods hand
Ik was 18 toen ik mijn eerste baan kreeg, en in die tijd leerde ik een belangrijke les op het gebied van spaarzaamheid. Ik werkte had en zette alles wat ik niet nodig had opzij tot ik genoeg had om een jaar naar school te kunnen. Toen moest mijn moeder een noodoperatie ondergaan, en drong het tot me door dat ik genoeg geld op de bank had staan om die te betalen.
Blijf wakker
Vanuit ons raam kan ik een 1700 meter hoge heuvel zien die de Cerro del Borrego genoemd wordt, de ‘heuvel van het lam’. In 1862 was een Frans leger Mexico binnengevallen. Terwijl de vijand in het centrale park van Orizaba gelegerd was, nam het Mexicaanse leger posities op de top van de heuvel in. De Mexicaanse generaal vergat echter de weg naar de top te laten bewaken. Terwijl de Mexicaanse troepen sliepen, vielen de Fransen aan en doodden 2000 van hen.
Omdat ik van hem houd
De dag voordat mijn man van een zakenreis zou thuiskomen zie onze zoon: ‘Mam, ik wil dat papa thuiskomt!’ Ik vroeg waarom hij dat zo graag wilde, en verwachtte dat hij iets zou zeggen over de cadeautjes die zijn pappie vaak meebracht, of over het samen voetballen dat hij miste. Maar met een serieuze blik zei hij ietwat plechtig: ‘Ik wil dat hij thuiskomt omdat ik van hem houd!’
Vrij van angst
Angst sluipt ongevraagd mijn hart binnen. Hij schetst een plaatje van hulpeloosheid en hopeloosheid. Hij pakt me mijn rust en concentratie af. En waar ben ik dan bang voor? Ik ben bezorgd om de veiligheid van mijn gezin of de gezondheid van de mensen van wie ik houd. Ik raak in paniek als ik mijn baan kwijtraak of een relatie stukloopt. Angst richt mijn aandacht naar binnen en brengt een hart aan het licht dat het soms moeilijk vindt om te blijven vertrouwen.
De taal van de liefde
Toen mijn grootmoeder als zendeling naar Mexico ging, kostte het haar veel moeite om Spaans te leren. Op een dag gingze naar de markt. Ze liet haar boodschappenlijstje aan het meisje zien dat haar hielp. ‘Het staat er in twee talen op’,’ zei ze (lenguas, tongen). Maar wat ze bedoelde was dat het in twee idiomas opgeschreven was. De slager hoorde wat ze gezegd had en nam aan dat ze twee koeientongen wilde kopen. Mijn grootmoeder kreeg het pas door toen ze weer thuis was. Ze had nog nooit eerder koeientong klaargemaakt!
Jezus dienen
Ik werk als secretaris,’ vertelde een vriendin mij. ‘Als ik dat tegen de mensen zeg, dan kijken ze me soms wat meewarig aan. Maar wanneer ze horen voor wie ik als secretaris werk, dan worden hun ogen groot van bewondering!’ Oftewel: in de samenleving worden sommige banen als minder belangrijk gezien dan andere, tenzij er een of ander verband is met rijke of beroemde personen.
Juichen en huilen
Vorig jaar ontmoette ik tijdens een retraite wat oude vriendinnen die ik al heel lang niet meer gezien had. Tijdens deze reünie lachten we veel samen, maar ik moest ook huilen omdat ik besefte hoezeer ik hen gemist had.
Waarom ik?
Ruth was een vreemdeling. Ze was weduwe. Ze was arm. In veel landen van de wereld zou ze in onze tijd als een niemand gezien worden, als iemand met geen enkel uitzicht voor de toekomst.
