Vele gaven, één doel
In het land waar ik vandaan kom, Mexico, is maïs het voornaamste voedsel. Er zijn ook allerlei verschillende soorten maïs: gele, bruine, rode, zwarte en zelfs maïs met prachtige patronen van verschillend gekleurde stippen. De meeste mensen in de steden eten die niet. Volgens restaurateur en onderzoeker Amado Ramírez is dat omdat de meeste mensen uniformiteit als teken van kwaliteit zien. Toch smaakt de gekleurde maïs prima en kun je er uitstekende tortilla’s van maken.
Zij aan zij
In vroeger tijden betekende een in puin liggende stadsmuur meestal dat er een verslagen volk woonde. Gevaar en schaamte was hun deel. Daarom herbouwden de Joden de muren van Jeruzalem ook. Ze werkten zij aan zij. Dat is een uitdrukking die prima past bij wat we in Nehemia 3 lezen.
Open mijn ogen
Toen ik voor het eerst de schitterende Chorakerk in Istanboel bezocht kon ik van de meeste Byzantijnse fresco’s en mozaïeken op het plafond wel opmaken over welke bijbelverhalen ze ongeveer gingen. Tegelijk was er nog heel veel dat ik niet zag. Bij mijn tweede bezoek had ik een gids. Hij wees me op allerlei details die ik de eerste keer over het hoofd gezien had. Opeens vielen allerlei puzzelstukjes op hun plek. De eerste vleugel was bijvoorbeeld in zijn geheel gewijd aan het leven van Jezus volgens het evangelie van Lucas.
Naar de horizon blijven kijken
Vrijwel direct toen de veerpont van de kade weg voer, begon ons dochtertje te piepen dat ze zich misselijk voelde. Zeeziekte had haar al in de greep. Al snel begon ik me ook wat gammel te voelen. ‘Blijf naar de horizon kijken,’ hield ik mezelf voor. Zeelui zeggen dat dit helpt om een gevoel voor perspectief terug te krijgen.
Het geheim van vrede
Grace is een heel bijzondere dame. Als ik aan haar denk, komt er één woord vooral bij me naar boven: vrede. Haar rustige, bedaarde gezichtsuitdrukking is in de zes maanden dat ik haar ken vrijwel nooit weggeweest. Zelfs niet toen haar man aan een zeldzame ziekte bleek te lijden en in het ziekenhuis terechtkwam.
Zoet en bitter
Er zijn mensen die van bittere chocola houden, en er zijn er die liever zoete chocola hebben. De oude Maya’s van Midden-Amerika gebruikten hun chocola als drank, die ze met chilipepers op smaak brachten. Ze hielden erg van dit ‘bittere water’, zoals ze het noemden. Jaren later werd chocola in Spanje geïntroduceerd, maar daar hadden ze liever de zoete variant. De Spanjaarden stopten er suiker en honing in om de natuurlijke bitterheid te verzachten.
Kijk en word stil
Er is een lied getiteld ‘Kijk naar Hem’, waarin de Mexicaanse liedschrijver Rubén Sotelo Jezus beschrijft die aan het kruis hangt. Het lied nodigt ons uit om naar Jezus te kijken en stil te worden omdat er in feite geen woorden voor zijn wat Jezus aan het kruis heeft gedaan en laten zien. In geloof zie je het beeld dat in de evangeliën beschreven wordt voor je: het hout, het bloed, de spijkers, de pijn.
Moed om trouw te zijn
Angst is de onafscheidelijke metgezel van Hadassah. Dit jonge Joodse meisje uit de eerste eeuw van onze jaartelling is een fictief personage uit het boek De stem in de wind van Francine Rivers. Wanneer Hadassah als slavin in een Romeins huishouden terechtkomt, is ze bang dat ze om haar geloof in Jezus vervolgd zal worden. Ze weet dat de christenen veracht worden, en velen worden terechtgesteld of in de arena voor de leeuwen geworpen. Zal zij de moed vinden om voor de waarheid te blijven staan, wanneer ze op de proef gesteld wordt?
Wit als sneeuw
In december vorig jaar bracht ons gezin een tijdje in de bergen door. We hadden heel ons leven in een tropisch klimaat geleefd, en dit was de eerste keer dat we de sneeuw in al zijn pracht konden aanschouwen. Terwijl we gefascineerd naar de witte deken keken die over de velden heen lag, haalde mijn man een uitspraak uit Jesaja aan: ‘Al zijn je zonden rood als scharlaken, ze worden wit als sneeuw’ (Jes. 1:18).
Wat in het oog blijft
De kolibrie is een prachtig vogeltje met een grappige naam in allerlei talen. In het Engels heet hij ‘hummingbird’, naar het geluid dat de snel bewegende vleugels maken. Andere benamingen zijn ‘bloemkusser’ (Portugees) en ‘vliegende juwelen’ (Spaans). Een van mijn favoriete benamingen is biulu, ‘wat in het oog blijft’ (in de Mexicaanse Zapotec-taal). Als je eenmaal een kolibrie gezien hebt, vergeet je hem nooit weer, is de gedachte erachter.
Een tweede kans
‘Hoe kun je nu zo vriendelijk tegen me zijn; je kent me niet eens!’
Hoe heet je vader?
Toen ik in het Midden-Oosten was en een mobiele telefoon wilde aanschaffen, werden mij de gebruikelijke vragen gesteld: naam, nationaliteit, adres. Maar terwijl de bediende het formulier aan het invullen was, vroeg hij ook: ‘Hoe heet je vader?’ Dat vond ik een verrassende vraag, en ik vroeg me af waarom dat belangrijk zou zijn. In mijn cultuur zou dat weinig uitmaken, maar hier was het noodzakelijk om te kunnen bepalen wie ik was. In sommige culturen is je afkomst van groot belang.
