Rendement
In 1995 boekten investeerders op de beurs in de VS een recordwinst, met een gemiddelde van 37,6 procent. In 2008 verloren investeerders vrijwel hetzelfde van hun inzet: 37,0 procent. De jaren ertussenin ging de winst op en neer en vroegen investeerders zich soms met angst in het hart af hoe het zou gaan.
Stil ontzag
Mijn leven is vaak hectisch en haastig. Ik ren van de ene afspraak naar de volgende, beantwoord telefoontjes en streep voortdurend dingen af van mijn schijnbaar eindeloze lijst van dingen die ik moet doen. Uit pure vermoeidheid stortte ik op een zondag neer in de hangmat in onze achtertuin. Mijn telefoon lag nog binnen, waar ook mijn man en kinderen waren. Eerst was ik van plan hooguit een paar seconden te blijven liggen, maar het was zo stil en ik werd door totaal niets afgeleid, waardoor ik dingen begon op te merken die me uitnodigden om nog wat langer te blijven liggen. Ik hoorde het gekraak van de hangmat die zachtjes heen weer wiegde, het gezoem van een bij die bij de lavendel rondvloog, het geflapper van een vogel ergens in de lucht. De lucht was strak blauw, een paar wolken snelden in de wind.
Herstel
In 2003 veroorzaakte een plaag van mormonenkrekels een schade van 25 miljoen dollar aan vernietigde oogsten. De krekels kwamen in zulke aantallen voor de je geen stap kon zetten zonder er één of meer te vertrappen. Dit sprinkhaanachtige diertje, dat genoemd is naar een aanval van deze beestjes op de oogst in de staat Utah in 1848, kan in zijn leven achtendertig pont aan plantaardig materiaal opvreten, terwijl hij zelf maar vijf of zes centimeter lang is. Een plaag van deze diertjes kan een verwoestend effect hebben op het leven van boeren en de hele economie van een land of staat.
Ogen stijf dicht
Hij wist dat hij het niet had moeten doen. Ik kon duidelijk zien dat hij wist dat het verkeerd was: zijn gezicht sprak boekdelen. Toen we gingen zitten om erover te praten wat hij gedaan had, kneep mijn neefje snel zijn ogen stijf dicht. Zo zat hij daar en dacht met de logica van een driejarige peuter dat ik hem niet kon zien, als hij zijn ogen maar dicht hield. En als hij onzichtbaar voor mij was, dan kon hij het gevreesde gesprek met mij (en de gevolgen daarvan) ontlopen.
In overvloed en aanvechting
In haar boek Duizendmaal dank spoort Ann Voskamp haar lezers aan om elke dag te zoeken naar dingen in hun leven die God voor hen gedaan heeft. Dagelijks noteert ze voorbeelden van Gods overvloedige gulheid in grote en kleine dingen, van de simpele schoonheid van de schuimbubbels in de afwasbak tot de onvergelijkbare redding van zondaars als zijzelf (en wij allemaal). Volgens Ann is dankbaarheid de sleutel om God zelfs in de moeilijkste momenten van het leven te blijven zien.
Een helpende hand
Tijdens de koude winters in Idaho, waar wij woonden, hadden onze kinderen veel plezier van de bevroren vijver in onze tuin. Vooral toen ze nog klein waren, was er de uitdaging dat ze moesten leren schaatsen. Uit ervaring wisten ze hoeveel pijn het kan doen om te vallen, dus het was al een hele toer om hen over te halen op het ijs te stappen. Elke keer dat een van hun voeten onder hen vandaan gleed, pakte mijn man of ik hen beet om hen weer overeind te helpen en te leren hun evenwicht te hervinden.
Wat je hebt
Mijn vriendin keek ernaar uit om samen met haar gezin en wat vrienden een feestdag bij haar thuis te vieren. Ook de gasten zagen ernaar uit om zittend om haar grote eettafel samen tijd door te brengen. Allemaal wilden ze helpen de onkosten te drukken van een grote maaltijd voor zo veel personen. De een zou brood meenemen, de ander een salade of een bijgerecht. Een van hun vrienden had het op dat moment niet erg breed. Ze vond het fijn om de avond met hen door te brengen, maar kon zich niet veroorloven om iets aan de maaltijd bij te dragen. In plaats daarvan bood ze aan het huis van de gastvrouw schoon te maken.
Aan elkaar verbonden om elkaar te bemoedigen
De Steven Thompson Memorial Centipede (‘duizendpoot’) is een unieke cross-country wedstrijd van 5 km. Deelnemende teams bestaan uit zeven personen die de eerste ruim 3 km met een touw aan elkaar verbonden zijn. Op twee derde laten ze het touw los en rennen ze de rest van het parcours individueel uit. De tijd van elke renner is dus een combinatie van die van het team en van hem of haar persoonlijk.
Een schat in een pompoen
Als jonge moeder was ik vastbesloten om het eerste levensjaar van mijn dochter vast te leggen. Elke maand maakte ik foto’s van haar om te laten zien hoe ze veranderde en groeide. Op een van mijn lievelingsfoto’s zit ze met een heel tevreden gezicht in een uitgeholde pompoen die ik van een boer in de buurt gekocht had. Daar zat ze, de vreugde van mijn hart, in een overmatig grote vrucht. In de weken erna verrotte de pompoen, maar mijn dochter bleef groeien en bloeien.
Kom met je boot
In 2017 veroorzaakte de orkaan Harvey rampzalige overstromingen in het oosten van de staat Texas. Door de hoosbuien zaten duizenden mensen in hun huis vast. Ze konden geen kant op. Toen kwam er iets op gang wat de ‘Texas Navy’ genoemd werd: talloze burgers kwamen met boten uit andere delen van de staat en heel het land om te helpen de gestrande mensen te evacueren.
Alles op zijn tijd
Gisteren heb ik een vliegticket gekocht waarmee mijn eerstgeboren kind naar haar nieuwe universiteit zal vliegen. Gek genoeg heeft mijn toetsenbord het niet eens begeven, ondanks de vele tranen die uit mijn ogen vloeiden terwijl ik een vlucht aan het uitzoeken was. Achttien jaar lang heb ik er zo van genoten om haar dagelijks om me heen te hebben, dat de gedachte aan haar vertrek me erg verdrietig maakt. Toch zou ik haar de kans die vóór haar ligt niet willen ontnemen alleen maar omdat ik haar zal missen. Op dit punt in haar leven is het goed dat ze nieuwe wegen gaat en in een ander deel van het land verder doorgroeit naar volwassenheid.
God is je kracht
Competitief ingestelde bodybuilders leggen zichzelf vaak een streng trainingsprogramma op. De eerste maanden ligt de nadruk op de groei in omvang en kracht. Later verleggen ze de aandacht naar het kwijtraken van vet dat om de spieren heen zit. Wanneer een wedstrijd nadert drinken ze minder water dan normaal, zodat hun spierweefsel beter zichtbaar wordt. Doordat ze minder voeding tot zich nemen zijn ze op de dag van de wedstrijd in feite op hun zwakst, terwijl ze het sterkst ogen.
