Eenzame Kerst
De meest eenzame Kerst die ik ooit beleefd heb, was in de hut van mijn grootvader in Sakogu, in het noorden van Ghana. Ik was nog maar vijftien, en mijn ouders en broertjes en zusjes bevonden zich zo’n duizend kilometer verderop. De jaren ervoor was ik met Kerst altijd bij hen en bij mijn vrienden in het dorp. Daar werd het Kerstfeest elk jaar groots gevierd. Maar waar ik ditmaal was, was het rustig en eenzaam. Op kerstochtend lag ik in alle vroegte op mijn matje op de grond en moest ik aan een Ghanees liedje denken: Het jaar is voorbij, Kerst is gekomen; de Zoon van God is geboren, vrede en vreugde voor iedereen. Treurend zong ik het steeds weer.
Zijn aanwezigheid
Een bezorgde vader zat met zijn tienerzoon tegenover een paragnost. ‘Hoe ver moet je zoon reizen?’, vroeg de laatste. ‘Naar de grote stad,’ antwoordde de man. ‘En hij zal geruime tijd weg blijven.’ De paragnost gaf de vader een talisman en zei: ‘Dit zal hem beschermen overal waar hij gaat.’
Veel meer dan woorden alleen
Tijdens een inwijdingsceremonie waarbij de bijbelvertaling in een plaatselijke Afrikaanse taal gepresenteerd werd, kreeg het hoofd van het gebied een eigen exemplaar aangeboden. Hij was er erg blij mee, en hield de bijbel hoog in de lucht, waarbij hij uitriep: ‘Nu weten we dat God onze taal verstaat! We kunnen de Bijbel in onze eigen moedertaal lezen.’
Bruggen bouwen
In onze buurt worden alle huizen door grote betonnen muren omgeven. Op veel van die muren is prikkeldraad bevestigd dat onder stroom staat. Dat doet men om dieven buiten te houden.
Hij kent ons
Wist God hoe het met me was toen ik die nacht met de auto naar mijn dorp reed, 200 kilometer verderop? Gezien mijn toestand op dat moment lag het antwoord niet zomaar voor de hand. Ik had hoge koorts en een enorme hoofdpijn. Ik bad: ‘Heer, ik weet dat u bij me bent, maar ik heb zo veel pijn!’
Vrij
Toen ik als jongen in een dorp woonde, was er iets aan kippen dat me fascineerde. Telkens als ik er één ving, hield ik haar een paar seconden tegen de grond gedrukt, waarna ik haar voorzichtig weer los liet. Maar het beest dacht dat ik haar nog steeds vasthield, en bleef zitten. Ze was vrij om weg te rennen, maar voelde zich nog steeds gevangen.
Gods goedheid loven
Iemand in onze bijbelstudiegroep kreeg een idee: ‘Laten we allemaal onze eigen psalm schrijven.’ Tegen deze gedachte kwamen eerst wat protesten. Sommigen vonden dat ze niet de flair hadden om zelf te schrijven. Maar na enig aandringen schreven we allemaal een ontroerend poëtisch lied waarin we vertelden wat God zoal in ons leven gedaan had. Uit beproevingen, bescherming, voorzienigheid en zelfs pijn en tranen kwamen indrukwekkende boodschappen voort, waardoor onze psalmen bijzonder boeiend waren. Net als je in Psalm 136 leest, liet elke psalm iets doorschemeren van het feit dat Gods trouw eeuwig duurt.
Kracht in lijden
Toen Sammy van achttien Jezus als Redder aannam, wees zijn familie hem af omdat ze een andere geloofstraditie aanhingen. Maar de christelijke gemeenschap heette hem welkom, bemoedigde hem en gaf hem de nodige middelen om zijn opleiding af te maken. Toen zijn getuigenis later in een tijdschrift verscheen, werd de vervolging geïntensiveerd.
Doorzetten en volhouden
Toen ik aan de buitenkant langs het kantoorgebouw liep waar ik werk, zag ik tot mijn verrassing hoe een prachtig bloemetje groeide in een scheur tussen twee betonnen tegels op de grond. Zelfs daar, in die voor een bloem barre omstandigheden, had het plantje houvast gevonden. Zijn wortels groeiden in de droge scheur en hij was begonnen te bloeien. Later zag ik dat direct boven het plantje een airconditioner in de buitenmuur zat, waaruit de hele dag water in de scheur drupte. In een omgeving die niet erg plantvriendelijk was, kreeg het plantje de nodige hulp van het water dat van boven kwam.
Naderen tot God
Een vrouw die wilde bidden pakte een lege stoel en knielde ervoor neer. In tranen zei ze: ‘Mijn hemelse Vader, kom alstublieft hier zitten. Ik moet met U praten.’ Vervolgens keek ze naar de lege stoel, en begon te bidden. Ze liet zien dat ze er alle vertrouwen in had, toen ze tot de Heer naderde. Ze stelde zich voor dat Hij op de stoel zat, en was er absoluut van overtuigd dat Hij naar haar smeekbeden luisterde.
Te mooi om niet te delen
Tijdens een rechtszaak is een getuige meer dan alleen een toeschouwer. Hij is een actieve deelnemer die mee helpt bepalen hoe de afloop van een zaak is. Dat geldt ook voor ons die van Christus getuigen. Het is de bedoeling dat we actief deelnemen aan een zaak van het hoogste belang: de waarheid van het sterven en de opstanding van Jezus.
In alle omstandigheden
In onze buitenwijk wordt veel geklaagd over de voortdurende stroomuitval. Soms gebeurt dat wel drie keer per week, en kan het vierentwintig uur duren, zodat de hele buurt in duisternis gehuld is. Het is erg lastig wanneer we onze huishoudelijke apparaten zo’n tijd lang niet kunnen gebruiken.
