Prachtig voor God
Toen Denise een relatie kreeg, deed ze haar best om slank te blijven en zich stijlvol te kleden. Ze ging ervan uit dat haar vriend haar daardoor aantrekkelijker zou vinden. Zo werd dat immers in alle vrouwenbladen gezegd. Pas veel later kwam ze erachter hoe hij daar in werkelijkheid over dacht: ‘Ik vond je minstens zo leuk toen je nog wat zwaarder was en je niet zo druk maakte over hoe je gekleed ging.’
Wanneer alles verloren lijkt
In nog geen half jaar tijd was Geralds leven totaal ingestort. Door een economische crisis ging zijn bedrijf ten onder en verloor hij zijn rijkdom, terwijl zijn zoon bij een tragisch verkeersongeval om het leven kwam. Door de schok kreeg zijn moeder een hartaanval, en overleed ze. Zijn vrouw raakte in een depressie en zijn twee jongere dochters bleven ontroostbaar. Het enige waartoe hij nog in staat was, was het aanhalen van de woorden van de dichter van Psalm 22: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’ (vs. 2).
Bent U daar?
Toen zijn vrouw dodelijk ziek bleek te zijn, wenste Michael dat ze de vrede en rust zou leren kennen die hijzelf in zijn relatie met God gevonden had in zijn relatie met God. Hij had zijn geloof met haar gedeeld, maar ze had er geen belangstelling voor. Op een dag was hij in een boekwinkel, waar zijn oog viel op een boek met de titel: God bent U daar? Hij wist niet goed hoe zijn vrouw op het boek zou reageren, en bleef een tijd weifelend heen en weer lopen voordat hij het uiteindelijk kocht. Tot zijn verrassing nam ze het aan.
Waartoe pijn kan dienen
Toen Siu Fen hoorde dat haar nieren niet goed meer waren en dat ze voor de rest van haar leven aan de dialyse moest, zag ze het even niet meer zitten. Als alleenstaande, gepensioneerde vrouw die bijna haar hele leven al Jezus volgde, zag ze de zin er niet van in om haar leven op kunstmatige manier te rekken. Maar haar vrienden wisten haar ervan te overtuigen dat ze moest volhouden en voor de dialyse gaan. God zou haar helpen.
Geweldig nieuws
Het was een kort maar hartverwarmend berichtje, dat in de plaatselijke krant stond. Nadat ze een christelijk programma bijgewoond hadden voor de opbouw van een sterkere gezinsband, kreeg een groep gevangenen het zeldzame voorrecht dat ze in alle rust hun gezin mochten opzoeken. Sommigen hadden hun kinderen in geen jaren gezien. Nu hoefden ze niet door een dikke glasplaat heen te communiceren, maar konden ze elkaar aanraken en hun geliefden vasthouden. De tranen stroomden vrijuit, de gezinnen werden hechter en oude wonden begonnen te genezen.
Goede dagen voorbereid
Toen mijn vrouw en ik ergens in het buitenland op straat door een fors gebouwde vreemde benaderd werden, voelden we ons niet op ons gemak. De vakantie was al een grote ramp. Verschillende keren waren we bedrogen en afgeperst, en was er naar ons geschreeuwd. Wat zouden we nu weer over ons heen krijgen? Maar tot onze grote verrassing wilde de man ons gewoon laten zien waar we het mooiste uitzicht over de stad hadden. Hij gaf ons een chocoladereep, glimlachte en vertrok weer. Dit kleine gebaar maakte de hele dag weer goed en betekende de redding van onze vakantie. We waren erg dankbaar voor de opkikker: we bedankten zowel de man als God.
Wanneer God ‘nee’ zegt
Toen ik (zoals alle jongemannen in Singapore) op mijn achttiende in dienst moest, bad ik vurig om een plek waar ik het niet te zwaar zou krijgen. Een functie als chauffeur of achter een bureau of zo. Fysiek was ik niet bijzonder sterk, daarom hoopte ik dat ik geen zware militaire training hoefde te ondergaan. Maar toen ik in die tijd een keer voor het slapengaan in mijn bijbeltje las, werd mijn aandacht getrokken door de volgende tekst: ‘Mijn genade is voor u genoeg . . .’ (2 Kor. 12:9 HSV). Ik voelde hoe de moed me in de schoenen zakte. Maar dat was niet nodig, want God had mijn gebed verhoord. Al kreeg ik misschien een lastige aanstelling, Hij zou voor me zorgen.
De liefde van een moeder
De ouders van Sue scheidden toen ze nog klein was, en dat ging met veel juridisch geharrewar gepaard, onder andere over de vraag wie de voogdij over haar zou krijgen. Om die reden verbleef te toen een tijdje in een kindertehuis. Daar werd ze gepest en voelde ze zich erg alleen en in de steek gelaten. Haar moeder bezocht haar één keer per maand, haar vader zag ze nauwelijks. Pas jaren later hoorde ze van haar moeder hoe het werkelijk gegaan was. Volgens de regels mocht ze haar niet vaker opzoeken, maar elke dag stond ze bij het hek in de hoop een glimp van haar dochter op te vangen. ‘Soms stond ik alleen maar te kijken hoe je op de buitenplaats speelde,’ vertelde ze, ‘gewoon om te zien of alles goed met je ging.’
Stop niet met bouwen
Toen zich de kans voordeed om naar een andere functie over te stappen, zag Simon het als een cadeautje van God. Hij had gebeden en advies gevraagd voor deze stap en had het gevoel dat God hem hierdoor de kans gaf om een grotere verantwoordelijkheid op zich te nemen. Ook zijn baas steunde hem hierin en alles leek op zijn plek te vallen. Maar al snel ging het mis. Sommige collega’s gunden hem deze promotie niet en weigerden met hem samen te werken. Hij begon zich af te vragen of hij moest opgeven.
Altijd geaccepteerd
Nadat ze een paar jaar geworsteld had om op de basisschool bij te blijven, werd Angie ten slotte van haar dure privé-school afgehaald en op een ‘gewone’ school geplaatst. In Singapore, waar de hele onderwijscultuur bijzonder competitief is ingesteld en het feit dat je op een ‘goede’ school zit erg belangrijk is voor je vooruitzichten, zou dit al snel als een mislukking gezien worden.
Eerst aan God vragen
Toen we pas getrouwd waren, vond het ik vaak moeilijk in te schatten wat de voorkeur van mijn vrouw had. Wat wilde ze liever: rustig samen thuis eten, of uit eten gaan in een mooi restaurant? Vond ze het prima dat ik een avondje met de jongens uit ging, of had ze verwacht dat we het hele weekend samen zouden zijn? Dat soort dingen. Op een keer besloot ik het haar gewoon te vragen: ‘Wat wil jij?’
De vreugde van het geven
Ik had niet zo’n beste week. De hele tijd voelde ik me wat somber en triest, al had ik geen idee hoe dat kwam.
