Fair play
Toen de Singaporese hardloper Ashley Liew opeens merkte dat hij voorin de kopgroep liep tijdens de marathon bij de Zuidoost-Aziatische Spelen, wist hij dat er iets niet klopte. Al snel begreep hij dat de oorspronkelijke kopgroep een verkeerde afslag had genomen, en nu ergens achter hem rende. Ashley had hun vergissing voor zijn eigen voordeel kunnen gebruiken, maar zijn sportieve gevoel zei hem dat het dan geen echte overwinning zou zijn. Hij wilde winnen omdat hij de snelste was, niet omdat de mensen die vóór hem renden zich vergist hadden. Hij hield wat in zodat ze de kans hadden om hem weer in te halen, en rende toen met hen verder.
Een dubbele belofte
Sinds ze een paar jaar geleden kanker heeft gehad, kan Ruth niet meer eten en drinken, en zelfs niet meer goed slikken. In fysiek opzicht is ze veel kracht kwijtgeraakt en door de vele operaties en behandelingen is ze nog maar een schim van de persoon die ze vroeger was.
Verloren en gevonden
Toen we erachter kwamen dat mijn schoonmoeder vermist werd, toen ze met een familielid aan het winkelen was, sloeg de paniek bij mijn vrouw en mij toe. Ze leed aan geheugenverlies en was vaak in de war, en het was niet te voorspellen hoe ze zou reageren. Zou ze in de buurt rond blijven dwalen, of op de eerste de beste bus springen omdat ze dacht dat die haar naar huis zou brengen? De ergste scenario’s schoten door ons hoofd terwijl we begonnen te zoeken en God smeekten of we haar mochten vinden.
Liefde voor allen
Ik ben lid van een kerk die in een groot open stuk land staat. Stukken open land zie je niet zo veel in Singapore, waar ik woon. Het is een eiland van maar zo’n veertig kilometer lang en vijfentwintig kilometer breed. Een tijdje geleden begon een groep mensen uit het buitenland die in ons land werken elke zondag op het terrein van onze kerk bij elkaar te komen om er te picknicken.
Herstelde mislukkingen
Een gastband begeleidde de zang in onze gemeente, en het enthousiasme waarmee ze voor de Heer speelden was heel bijzonder. Je voelde gewoon de passie waarmee ze musiceerden.
God weet het wel
Toen Denise een jonge vrouw uit haar kerk tegenkwam die het moeilijk had, ging haar hart naar haar uit en besloot ze te kijken of ze iets kon doen om haar te helpen. Elke week ging ze naar haar toe om samen te praten en voor haar te bidden. Ze werd haar mentor. Maar de leiders van de gemeente hadden Denises inspanningen niet opgemerkt, en besloten een pastoraal werker te vragen als mentor voor de jonge vrouw op te treden. Het leek alsof er niemand was die voor haar zorgde, zo was hun redenering.
Trainen voor het leven
Mijn training voor een lange-afstandsloop ging niet zo goed. De laatste proefronde die ik gelopen had was domweg teleurstellend. De helft van de tijd moest ik lopen in plaats van rennen, en één keer moest ik zelfs even gaan zitten. Het voelde alsof ik voor een mini-test gezakt was.
Het voorrecht van de toegang
Het was maar een replica, maar toch was de tabernakel die in het zuiden van Israël was opgesteld indrukwekkend genoeg. Op ware grootte en zo getrouw mogelijk nagemaakt volgens de aanwijzingen in Exodus 25-27 (en met echt goud en acaciahout natuurlijk), stond hij daar in de Negev-woestijn.
Net als papa
Is het niet schattig om te zien hoe een kind zijn ouders na-aapt? Hoe vaak heb je niet een klein jongetje gezien dat in een autostoeltje zit en het denkbeeldige stuur vastpakt, terwijl hij nauwlettend naar de chauffeur kijkt om te zien wat papa allemaal doet.
