Lofprijs te midden van de problemen
‘Het is kanker.’ Ik wilde sterk zijn toen mijn moeder dat tegen me zei. Maar ik barstte in tranen uit. Dat zijn woorden die je eigenlijk helemaal nooit wilt horen. Maar dit was al de derde keer dat ze eraan leed. Na een routine-onderzoek en biopsie, kreeg mijn moeder te horen dat ze een kwaadaardige tumor onder haar arm had.
Een boze God?
Toen ik tijdens mijn studie les kreeg in Griekse en Romeinse mythologie, viel het mij op hoe nukkig en snel boos de goden in de oude verhalen waren. De mensen die de klappen kregen, overleefden het maar zelden, hoewel het vaak nergens over ging.
Met de hulp van de Heer
Bij het ouder worden merk ik dat ik vaker last van mijn gewrichten heb, vooral wanneer het kouder wordt. Er zijn dagen waarop ik me niet zozeer een overwinnaar voel, alswel iemand die langzaam maar zeker ten onder gaat aan de uitdagingen van het ouder worden.
Maak een blij geluid
Toen ik lang geleden op zoek was naar een kerk, nodigde een vriendin me uit om bij haar gemeente de dienst bij te wonen. Daar zetten de zangleiders op een gegeven moment een lied in waarvan ik bijzonder veel hield. Ik zong enthousiast mee, ik ‘gooide het eruit’ zoals de dirigent van ons studentenkoor me geleerd had.
Uit elkaar maar niet verlaten
Met een brok in de keel nam ik afscheid van mijn nicht. Het was de avond voordat ze naar Massachusetts zou verhuizen, waar ze aan de universiteit van Boston ging studeren. Daarvoor had ze al vier jaar in een andere stad gestudeerd, maar ze was de staat niet uit geweest. Toen hoefden we maar tweeënhalf uur te rijden om elkaar te zien. Maar nu ging ze meer dan duizend kilometer verderop wonen. We zouden elkaar veel minder zien. Ik moest erop vertrouwen dat God haar zou bewaren.
Een grens aan je boosheid
Ik zat eens aan tafel met een vriendin die haar hart luchtte over een zeker lid van haar gezin. Ze had het helemaal met hem gehad. Maar ze voelde er weinig voor om tegen hem iets te zeggen over zijn irritante gewoonte om haar te negeren en belachelijk te maken. Toen ze dat toch een keer deed, reageerde hij met allerlei sarcastische opmerkingen, waarop zij in woede uitbarstte. Allebei zetten ze hun hakken in het zand, en de kloof in het gezin werd nog breder.
Weggelokt
In de zomer van 2016 wist mijn nichtje me over te halen om Pokémon Go te gaan spelen. U weet wel, het spel dat je op de smartphone speelt, waarbij je de camera die erop zit gebruikt. Het doel van het spel is om Pokémons te ‘vangen’. Als er één in het spel komt, verschijnt er op het scherm van je telefoon ook een rood-witte bal. Om de Pokémon te vangen moet je de bal met een vingerbeweging naar de Pokémon schieten. Deze is echter gemakkelijker te vangen, wanneer je hem lokt met een ‘Lure’.
Onder zijn vleugels
Als ik aan bescherming denk, zijn de veren van een vogel niet het eerste wat in me opkomt. En toch, hoe mager veren als bescherming ook lijken, ze hebben meer te bieden dan je op het eerste gezicht zou denken.
