Verhuizing van het hart
Volgens het US Census Bureau (dat onderzoek doet naar allerlei bevolkingszaken in de VS en verantwoordelijk is voor de volkstelling) verhuizen de Amerikanen gemiddeld zo’n elf à twaalf keer in hun leven. In een recent jaar pakten 28 miljoen mensen hun koffers om op een andere plek neer te strijken.
De grotere glorie
Keizer Augustus is alom bekend als de eerste en grootste van alle keizers van Rome. Met politiek vernuft en militaire macht elimineerde hij zijn tegenstanders, breidde hij het rijk uit en veranderde hij Rome van een verzameling verloederde wijken in een stad van marmeren beelden en tempels. Romeinse burgers aanbaden hem als goddelijke vader en redder van de mensheid. Toen na veertig jaar zijn regeerperiode eindigde, waren volgens de officiële annalen de laatste woorden die hij sprak: ‘Ik trof Rome aan als stad van klei, en laat haar achter als stad van marmer.’ Volgens zijn vrouw luidden zijn laatste woorden echter anders: ‘Heb ik mijn rol goed vervuld? Applaudiseer dan als ik van het podium stap.’
Een hemels liefdeslied
In 1936 werd het liedje ‘The Glory of Love’ uitgebracht, geschreven door de Amerikaanse songwriter Billy Hill. Al snel zongen mensen in heel het land erover hoe fijn het is om zelfs de kleinste dingen te doen uit liefde voor elkaar. Vijftig jaar later schreef zanger Peter Cetera mee aan een liedje met dezelfde titel. Hierin bezingt hij twee mensen die voor altijd bij elkaar blijven, elkaar door en door kennen en alles voor elkaar doen, en dat alles voor de ‘glorie van de liefde’.
Zie je stad
‘Zie onze stad zoals wij hem zien.’ Die slogan werd door een bedrijf voor stadsontwikkeling gebruikt in de Noord-Amerikaanse stad Detroit om zijn visie voor de toekomst duidelijk te maken. De campagne werd echter plotseling weer gestaakt toen de inwoners opmerkten dat er iets niet klopte. Een groot deel van de inwoners en arbeiders van de stad bestaat uit Afro-Amerikanen. Maar in de advertenties en op de borden waren alleen blanke mensen te zien die het publiek opriepen de stad te zien zoals zij hem zagen.
Als je het oneens bent
Ik weet nog goed dat ik mijn vader hoorde zeggen hoe moeilijk het is om weg te lopen van de eindeloze discussies over verschillende manieren om de Bijbel te lezen. Bij wijze van contrast onderstreepte hij hoe goed het is als beide kanten het erover eens zijn dat ze het met elkaar oneens kunnen zijn.
Onverwachte daden
In 1986 maakte Levan Merritt, vijf jaar oud, een val van zo’n zes meter in het gorilla-hok van de dierentuin van Jersey in Engeland. Terwijl zijn verschrikte ouders en andere omstanders om hulp riepen, ging een volwassen mannetje genaamd Jambo tussen het bewusteloze jongetje en een aantal andere gorilla’s instaan. Vervolgens begon hij de jongen zachtjes over zijn rug te aaien. Toen het kind begon te huilen, nam Jambo de andere gorilla’s mee naar hun eigen hok, om de oppassers en het personeel van de ambulance die erbij gekomen was, de kans te geven de jongen te redden. Meer dan dertig jaar later heeft Levan het nog steeds over Jambo de vriendelijke reus, zijn beschermengel die op een totaal onverwachte manier gehandeld had, en zo zijn kijk op gorilla’s voorgoed veranderd had.
Geheugenverlies
De hulpdiensten in de Californische plaats Carlsbad schoten een vrouw te hulp die zich niet meer kon herinneren wie ze was. Ze leed aan geheugenverlies en had geen papieren bij zich, daarom kon ze niet vertellen hoe ze heette of waar ze vandaan kwam. Slechts met de hulp van diverse artsen en internationale media werd ze weer beter, en kon ze haar verhaal vertellen en met haar familie herenigd worden.
Focus op het wonder
Er zijn mensen die naar de wereld kijken en alleen maar zien wat er allemaal mis is. DeWitt Jones is een fotograaf van National Greographic die zijn werk gebruikt om te laten zien wat er goed en mooi is aan deze wereld. Hij kijkt en wacht tot opeens die ene lichtstraal verschijnt die een of ander wonder laat zien dat er al dit tijd al was. Hij gebruikt zijn camera om in meest alledaagse gezichten van mensen en de natuur schoonheid te ontdekken.
De grote heelmeester
Wanneer dr. Rishi Manchanda aan zijn patiënten vraagt waar ze wonen, gaat het hem niet alleen om hun adres. Hij neemt een bepaald patroon waar. Mensen die naar hem toe komen wonen vaak in een uiterst vervuilde omgeving. Ze lijden aan schimmels, allerlei huidziekten en vergiftiging. Daarom is dr. Manchanda een voorvechter geworden van wat hij de ‘stroomopwaartse dokters’ noemt. Daarmee bedoelt hij werkers in de gezondheidszorg die de nodige dringende medische hulp geven, maar met hun patiënten en de gemeenschap ook iets proberen te doen aan de bron van veel van hun problemen. Hun streven is een gezondere leefomgeving.
Nationale schat
Toen een reclamemaker veranderingen aanbracht op een foto van Michelangelo’s wereldberoemde beeld van de bijbelse figuur David, maakten zowel het museum als de Italiaanse regering bezwaar. David afgebeeld met een geweer (in plaats van een slinger) aan zijn schouder, dat zou het beeld ernstig geweld aan doen. ‘Alsof je er met een hamer op mept, of nog erger’, zo verwoordde een ambtenaar het.
Het geschenk van de wijzen
Een jong getrouwd stel had meer liefde dan geld. Toen het Kerstfeest voor de deur stond, deden ze allebei hun best om een cadeau te vinden waaruit hun liefde voor de ander duidelijk zou blijken. Op de avond voor Kerst verkocht Della tenslotte haar lange haar (dat tot op haar knieën viel), en kocht ze voor Jim een platina ketting voor het horloge dat hij van zijn vader en grootvader geërfd had. Jim evenwel had net het horloge verkocht, en van de opbrengt een set dure kammen voor Della’s prachtige haar gekocht.
Het gaat niet om mij
Een van de meest gevierde dirigenten van de twintigste eeuw, Arturo Toscanini, stond erom bekend dat hij altijd graag eer gaf aan wie eer toekwam. In zijn boek Dictators of the Baton beschrijft David Ewen hoe de leden van het New York Filharmonisch Orkest opstonden en Toscanini toejuichten, nadat ze de hele dag de Negende Symfonie van Beethoven hadden geoefend. Toen het applaus even wat afnam zei Toscanini met tranen in zijn ogen: ‘Dank mij niet, dank Beethoven! . . . Toscanini is niets.’
