Een open hand
In 1891 werd ene Biddy Mason in een anoniem graf begraven. Op zich was dat niet ongebruikelijk voor een vrouw die als slavin geboren was, maar voor iemand die zo veel bereikt had als Biddy was het toch wel opmerkelijk. Nadat ze in 1856 via een rechtszaak haar vrijheid veroverd had, zorgde een combinatie van haar vaardigheden als verpleegkundige en verstandige keuzes op zakelijk gebied ervoor dat ze een klein fortuin bij elkaar won. Ze zag de ellende waarin immigranten en gevangenen terechtkwamen en trok het zich aan. Ze investeerde zo vaak in allerlei liefdadigheidswerk dat mensen die hulp nodig hadden voor haar huis in de rij gingen staan. In 1872, toen haar slavernij nog maar zestien jaar achter haar lag, financierde ze met haar zoon de oprichting van de First African Methodist Episcopal Church in Los Angeles.
Onze voornaamste taak
Toen een Britse geleerde de wereldgodsdiensten opriep om samen te werken aan wereldwijde eenheid, klonk overal op de wereld applaus. Ze wees erop dat de grote religies allemaal het geloof in de Gouden Regel gemeenschappelijk hadden, en stelde: ‘Onze voornaamste taak in deze tijd is om een wereldwijde maatschappij op te bouwen waarin mensen van alle overtuigingen in vrede en harmonie kunnen samenleven.’
In de kou
Een wanhopige vrouw belde naar de woonorganisatie waar ik werkte. Door een probleem met de verwarming was het ijskoud in het huis dat ze huurde. In paniek vroeg ze hoe ze in die situatie voor haar kinderen moest zorgen. Snel gaf ik het officieel voorgeschreven antwoord: ‘Huur een kamer in een hotel en stuur de rekening naar de huiseigenaar.’ Boos hing ze weer op.
Schokkende eerlijkheid
Toen de predikant tijdens de dienst aan een van zijn ouderlingen vroeg om de voorbede te doen, gaf de man een antwoord dat als een schok door de kerkzaal ging. ‘Sorry, dominee,’ zei hij, ‘maar op weg naar de kerk heb ik de hele tijd ruzie met mijn vrouw zitten maken, en ben nu echt niet in staat om te bidden.’ Een akelige stilte volgde, waarna de predikant zelf de voorbede deed. En de dienst ging verder. Achteraf beloofde de predikant zichzelf dat hij nooit meer iemand in het openbaar zou vragen om te bidden, als hij hem niet eerst persoonlijk gevraagd had.
Abba, Vader
Het leek op een plaatje van een grappige vaderdagkaart. Met zijn ene hand duwde een vader een grasmaaier voor zich uit, terwijl hij met zijn andere hand als een expert een buggy achter zich aan trok. In de buggy zat zijn dochtertje van drie, dat dit lawaaierige rondje door de tuin geweldig vond. Het was misschien niet de veiligste manier om het gras te maaien, maar wie durft er nog te beweren dat een man geen twee dingen tegelijk kan doen?
Geen eenvoudig verhaal
Als je de wetten van het Oude Testament bekijkt, lijkt het leven behoorlijk eenvoudig. Doe wat God zegt en Hij zal je zegenen. Wees ongehoorzaam en je komt in de problemen. Dat is een heerlijk simpele theologie. Maar is het werkelijk zo eenvoudig?
Je sterft maar één keer
Harriet Tubman (ong. 1822-1913) werd als slaaf geboren en als klein meisje heel slecht behandeld, en toch vond ze een straaltje hoop in de bijbelverhalen die haar moeder haar vertelde. Het verlaat van Israëls ontsnapping uit de slavernij onder de farao toonde haar een God die wil dat zijn volk vrij is.
Chilipepers
Voordat we gingen slapen gaf mijn moeder ons chilipepers,’ vertelde Samuel, toen hij herinneringen ophaalde aan de zware kindertijd die hij in tropisch Afrika had doorgebracht. ‘We dronken water om onze mond te blussen, en dan zouden we een vol gevoel hebben,’ ging hij verder. ‘Niet dat het echt werkte . . .’
Uit de puinhoop . . .
In de Joodse wijk van Jeruzalem staat de Tiferet Jisrael-synagoge. Deze is in de 19e eeuw gebouwd en werd tijdens de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948 door commando’s in de as gelegd.
Een onconventionele tactiek
In 1980 sprong een vrouw op de metro terwijl de marathon van Boston aan de gang was. Op zich niet zo bijzonder, behalve dat ze geacht werd de marathon te lopen. Later zagen ooggetuigen haar op een halve kilometer voor de finish weer in de race springen. Ze eindigde ruim voor alle andere vrouwelijke renners, hoewel ze vreemd genoeg helemaal niet buiten adem leek of erg zweette. Eventjes leek het of ze de winnaar was.
Geef niet op
In 1986 had John Piper bijna zijn ontslag genomen als predikant van de grote kerk die hij diende. Indertijd gaf hij in zijn dagboek toe: ‘Ik ben zo ontmoedigd, ik voel me zo leeg. Ik heb het gevoel dat ik aan alle kanten door tegenstanders omringd ben.’ Maar Piper liet de boel niet achter en God gebruikte hem om aan een bloeiende werkgemeenschap leiding te geven die zich uiteindelijk tot ver buiten zijn eigen kerk zou uitstrekken.
Verhalen in een blokhut
De antieke blokhut, die op uiterst professionele wijze uit handgezaagde houten blokken was opgetrokken, misstond bepaald niet op de voorkant van het tijdschrift dat ik in handen had. Maar het bouwsel zelf vertegenwoordigde nog maar de helft van de waarde. In de hut hingen de muren vol van de kostbare familie-erfstukken, waardoor het een ruimte vol bijzondere herinneringen was. Op tafel stond een met de hand geweven eiermandje, een oude koekplank en een olielamp. Een verweerde platte hoed hing aan de voordeur. ‘Achter elk ding zit wel een verhaal,’ vertelde de trotse eigenaar.
