Grote omkeer
In zijn praatje bij de begrafenis van een oude legerveteraan, dacht de predikant erover na waar de overledene zou kunnen zijn. Maar in plaats van de mensen te vertellen hoe ze God konden leren kennen, begon hij te speculeren over ideeën die totaal niet bijbels waren. Waar blijft de hoop? was mijn gedachte.
De belijdenis van een professor
Vol afschuw over de slechte schrijfprestaties van zijn studenten dacht de vermaarde auteur en professor David Foster Wallace erover na hoe hij hun schrijfvaardigheden zou kunnen verbeteren. Maar opeens kwam er een vraag in hem op waarvan hij zelf flink schrok. Wallace vroeg zich plotseling af waarom een student zou luisteren naar iemand die ‘zo zelfingenomen, bekrompen, en neerbuigend’ was als hij. Hij besefte dat zijn trots een probleem was.
Ermee wegkomen
In juni 2004 kreeg de Canadese crosscountryskister Beckie Scott een Olympische gouden medaille uitgereikt in een kunstgalerie in Vancouver. Dat was bijzonder, want de Winterspelen waren in 2002 in Utah gehouden. Toen had Scott brons gewonnen. De twee sportvrouwen die sneller waren geweest werden maanden later gediskwalificeerd, toen bekend werd dat ze verboden middelen gebruikt hadden.
De weg afsnijden
Nancy nam een slokje van haar thee, keek door het raam bij haar vriendin naar buiten en zuchtte. Een voorjaarsbui en een zonnetje deden een goed onderhouden bed van lelies, floxen, irissen en sleutelbloemen sprankelen als een overdadige kleurenzee.
Stilte
Schrikachtige kippen stoven weg toen de hulptrucks langs de verweerde hutten in het dorp ratelden. Kinderen op blote voeten staarden naar ons. Op deze door de regen verwoeste ‘weg’ kwam niet veel verkeer.
Wat wil je?
‘Ik heb alles gezien, van paard en wagen tot de eerste mens die op de maan liep,’ zei de bejaarde man tegen zijn kleindochter, die dit verhaal onlangs aan mij vertelde. Maar vervolgens zei hij peinzend: ‘Ik had nooit gedacht dat het zo snel voorbij zou gaan.’
Niet één mus
Mijn moeder, die haar hele leven zo waardig en keurig is geweest, lag nu in een hospice-bed, gevangen in de ontluistering van de ouderdom. Ze had moeite met ademen en haar slechter wordende toestand vormde een scherp contrast met de heerlijke voorjaarsdag die aan de andere kant van het raam uitnodigend straalde.
God verdedigen
De bumperstickers met anti-God teksten trokken de aandacht van een hoogleraar, die aan een universiteit lesgaf. Als ex-atheïst dacht hij dat het wellicht de bedoeling van de eigenaar van de auto was om gelovige mensen boos te maken. ‘Die boosheid helpt een atheïst om zijn atheïsme te rechtvaardigen,’ legde hij uit. Maar, zo waarschuwde hij: ‘Al te vaak krijgt een atheïst precies dat waarop hij uit is.’
Een eenvoudige aanraking
Kiley greep de mogelijkheid met beide handen aan om voor een medisch zendingsgenootschap naar een afgelegen streek in Oost-Afrika te gaan. Toch voelde ze zich wat onzeker. Ze had geen enkele medische ervaring. Maar, zo redeneerde ze, ze kon wel de nodige basiszorg geven.
De gave van het geven
Een voorganger preekte over ‘geven’, en prikkelde zijn gemeente met de volgende uitdaging: ‘Wat zou er gebeuren als we allemaal onze jas uitdeden en weggaven aan mensen die hem harder nodig hebben dan wij?’ Vervolgens trok hij zijn eigen jasje uit en legde dat op het podium voorin de kerk. Tientallen anderen volgden zijn voorbeeld. Het was in de winter, dus voor velen was de terugreis naar huis die keer wat minder comfortabel. Maar tientallen mensen in nood kregen het die winter iets warmer.
Kossi’s moed
Terwijl hij aan de oever van de Mono, een rivier in Togo, stond te wachten om gedoopt te worden, bukte Kossi zich om een oud, versleten houtsnijwerk op te rapen. Zijn familie had het ding generaties lang aanbeden. Nu keken ze toe hoe hij de groteske figuur in het vuur gooide, dat speciaal voor de gelegenheid was aangelegd. Niet langer hoefden ze hun beste kippen aan deze afgod te offeren.
Twee portretten
De trotse grootmoeder hield de twee ingelijste foto’s stevig vast, toen zij ze in de hal van de kerk aan haar vrienden liet zien. Op de eerste foto was haar dochter te zien, die ze in haar vaderland Burundi had achtergelaten. Op de andere stond haar kleinzoon, die deze dochter onlangs op de wereld gezet had. De dochter zelf stond er evenwel niet op. Zij was tijdens de geboorte gestorven.
