Geven zonder vrees
Toen onze zoon Xavier zes jaar oud was, kwam een vriendin van me eens op bezoek met haar kleuter. Xavier wilde hem wat van zijn speelgoed even. Ik vond het prachtig dat onze jongen zo vrijgevig was, tot hij een opgezet dier weg wilde geven, waarvoor mijn man allerlei winkels in verschillende steden was afgelopen om hem te vinden. Mijn vriendin had wel door dat dit misschien iets te ver ging, en probeerde het aanbod vriendelijk af te slaan. Maar Xavier stopte zijn geschenk haar zoon in de handen, en zei: ‘Mijn vader geeft me allerlei speelgoed zodat ik het kan delen.’
Altijd aanwezig met een luisterend oor
Mijn man was op zijn werk toen ik het nieuws ontving dat mijn moeder met kanker gediagnosticeerd was. Ik liet een berichtje voor hem achter en probeerde met diverse vrienden en familieleden in contact te komen. Ik kreeg geen van hen te pakken. Ik legde mijn gezicht in mijn handen en begon te snikken. ‘Help me, Heer!’ De zekerheid dat God bij me was die ik toen voelde opkomen, troostte mij en hielp me door de momenten heen waarop ik me volkomen alleen voelde.
De schuld uitgewist
De tranen sprongen me in de ogen toen ik de doktersrekening zag. Gezien het feit dat het salaris van mijn man na een lang tijd van werkeloosheid lager was dan ooit, zou het jaren duren voordat we zelfs maar de helft afbetaald konden hebben. Als het al zou lukken om het in maandelijkse termijnen terug te mogen betalen. Na een kort gebed belde ik naar de praktijk van de dokter om onze situatie uit te leggen en een of andere betalingsregeling te krijgen.
Herinneringen die vertrouwen geven
Toen ik binnenkwam klonk er muziek in ons kerkje. Ik keek om me heen naar alle mensen die bij elkaar gekomen waren om samen de jaarwisseling te vieren, en voelde hoe vreugde en hoop mijn hart vulden. Ik dacht aan de gebeden die we het jaar ervoor gebeden hadden. Als gemeente hadden we samen verdriet gehad over afgedwaalde kinderen, geliefden die we verloren waren, banen die we kwijtgeraakt waren en relaties die verbroken waren. Maar we hadden ook de genade van God ervaren toen we terugdachten aan harten die veranderd waren en persoonlijke banden die geheeld waren. Samen hadden we overwinningen gevierd, en bruiloften, behaalde diploma’s en mensen die gedoopt waren. We dachten terug aan kinderen die geboren of geadopteerd waren, die aan de Heer waren opgedragen, en nog veel meer.
Eeuwigdurende hoop
In de week voor Kerst was het twee maanden geleden dat mijn moeder was overleden, en het zoeken van kerstcadeaus en—versieringen stond absoluut niet bovenaan mijn prioriteitenlijstje. Ik verzette me tegen mijn mans pogingen om me te troosten, terwijl ik om het verlies van onze zeer gelovige moeder rouwde. Ik vond het maar niks toen Xavier, onze zoon, in de woonkamer een sliert kerstlichtjes uithing. Zonder een woord te zeggen stak hij de stekker in het stopcontact voordat hij en zijn vader naar hun werk vertrokken.
Op God vertrouwen zelfs als . . .
Vanwege een wond die ik in 1992 opliep lijd ik aan chronische pijn in mijn bovenrug, schouders en nek. Als de pijn op zijn ergst is en ik er wanhopig van wordt, dan is het niet altijd gemakkelijk om de Heer te vertrouwen of te prijzen. Maar wanneer het echt ondraaglijk voelt, dan ervaar ik ook dat God erbij is en me troost. Hij geeft me kracht en de zekerheid van zijn onveranderlijke goedheid, grenzeloze macht en genade die me overeind houdt. En wanneer ik in de verleiding kom om aan hem te twijfelen, dan laat ik me bemoedigen door het vaste geloof van Sadrach, Mesach en Abednego. Zij vereerden God en vertrouwden erop dat Hij bij hen was, hoe hopeloos hun situatie ook leek.
Meesterwerken
Mijn vader maakt met de hand veertjes voor pijlen die boogschutters voor hun sport gebruiken. Ook snijdt hij uitgebreide plaatjes van wilde dieren in stukken leer, die hij vervolgens aan elkaar naait.
Vertrouwen op grond van vroegere ervaringen
Toen mijn man en ik ons leven nog niet aan Jezus hadden gegeven, dachten we serieus na over scheiden. Maar toen we besloten hadden om God lief te hebben en te gehoorzamen, deden we elkaar opnieuw beloften van trouw. We zochten hulp bij een counselor en vroegen de Heilige Geest om ons persoonlijk en als echtpaar te veranderen. Onze hemelse Vader blijft ons helpen om gezonde communicatievaardigheden te ontwikkelen. Hij leert ons om Hem lief te hebben en op Hem (en elkaar) te vertrouwen wat er ook gebeurt.
Yes, we can!
Ik schrok op van een hard krakend en tikkend geluid. Meteen wist ik wat er aan de hand was, en ik rende naar de keuken. Ik had niet goed nagedacht en het koffie-apparaat aangezet zonder dat er water in zat. Ik trok de stekker eruit en trok de kan aan het handvat uit het apparaat. Daarna voelde ik aan de bodem van de kan om te zien of hij niet te heet was om hem op het aanrecht te zetten. Het gevolg was dat ik mijn vingertoppen flink verbrandde.
Zoet en zuur
Toen onze peuter voor het eerst in een schijfje citroen hapte, vertrok hij zijn neusje, stak zijn tong uit en kneep zijn oogjes stijf dicht. ‘Sjuuw,’ zei hij (zuur).
We hebben een koning!
Eerst kwetste ik mijn man met allerlei gemene dingen die ik zei, toen ik een keer mijn zin niet kreeg. Vervolgens stootte ik het gezag van de Heilige Geest af die mij aan bijbelteksten herinnerde waaruit mijn zondige houding bleek. Was het koesteren van mijn hardnekkige trots echt belangrijker dan de bijkomende schade aan mijn huwelijk en mijn ongehoorzaamheid aan God? Welnee, natuurlijk niet. Toen ik het ten slotte over mijn hart kon verkrijgen om de Heer en mijn man om vergeving te vragen, had ik een waar spoor van verwondingen achtergelaten. Dat was het gevolg van het negeren van wijze raad en het leven alsof ik aan niemand dan mijzelf verantwoording schuldig was.
Onbetaalbare lofprijs
Schrijven is voor mij een middel om God te verheerlijken en te dienen. Dat geldt des te sterker nu ik door mijn gezondheidsproblemen een stuk minder mobiel ben. Toen een kennis van me zei dat hij niet veel had aan wat ik allemaal op papier zette, raakte ik dan ook behoorlijk ontmoedigd. Ik begon eraan te twijfelen of mijn schrijfseltjes voor God wel de waarde hadden die ik eraan hechtte.
