De bron waaruit we voorzien worden
In augustus 2010 was de aandacht van de hele wereld gericht op een mijnschacht in de buurt van Copiapó in Chili. Drieëndertig mijnwerkers zaten vast in het donker op zo’n 700 meter onder de grond. Ze wisten totaal niet of er hulp zou komen. Na zeventien dagen wachten hoorden ze het geluid van boormachines. Reddingswerkers maakten een klein gat in het plafond van de mijnschacht, en daarna nog drie van die gaatjes, zodat er een schachtje ontstond waardoor ze water, voedsel en medicijnen konden laten zakken. De mijnwerkers waren afhankelijk van die schachtjes naar het aardoppervlak, waar de reddingswerkers alle voorraden hadden klaarliggen die ze nodig hadden om te overleven. Op de negenenzestigste dag trokken de reddingswerkers de laatste mijnwerker naar boven.
Iemand om te eren
In veel afbeeldingen van de geboorte van Jezus zijn de wijzen te zien die samen met de herders bij de voerbak knielen. Volgens het evangelie naar Matteüs (de enige plek in de Bijbel waar over de wijzen verteld wordt) vond het bezoek van de wijzen evenwel op een later tijdstip plaats. Jezus lag al lang niet meer in een voerbak in een stal, maar woonde met zijn ouders ergens in een huis. Lees Matteüs 2:11 maar: ‘Ze gingen het huis binnen en vonden het kind met Maria, zijn moeder. Ze wierpen zich neer om het eer te bewijzen. Daarna openden ze hun kistjes met kostbaarheden en boden het kind geschenken aan: goud en wierook en mirre.’
Luisteren naar God
Mijn zoontje vindt het heerlijk om mijn stem te horen, behalve wanneer ik zijn naam luid en streng roep en daarop de vraag ‘waar ben je?’ laat volgen. Als ik dat doe is het meestal omdat hij iets uitgevreten heeft en probeert zich voor mij te verstoppen. Wat ik wil, is dat hij luistert naar wat ik zeg omdat zijn welzijn me aan het hart gaat en ik niet wil dat hem iets overkomt.
Liefde vermenigvuldigd
Een vrouw uit de gemeente van Karen werd met ALS gediagnosticeerd, en het zag er somber uit. Het is een nare ziekte die de zenuwen en spieren aantast, en uiteindelijk tot verlamming kan leiden. De verzekering van de familie dekte geen thuiszorg, en de man van de getroffen vrouw kon het idee niet verdragen om haar naar een verzorgingshuis te laten gaan.
Niet wat het lijkt
Don is een bordercollie en woont op een boerderij in het Schotse South Lanarkshire. Op een dag ging hij met zijn baasje Tom erop uit die bij een aantal dieren wilde kijken hoe het met ze ging. Ze reden samen in een klein vrachtwagentje zoals je die vaker op boerderijen ziet. Toen ze op hun bestemming waren aangekomen, stapte Tom uit, maar vergat hij de wagen op de handrem te zetten. Don was inmiddels op de chauffeursstoel gaan zitten, toen het voertuig van de helling begon af te rollen. Hij reed dwars over een drukke tweebaansweg heen voordat hij stopte. Voor de bestuurders die op de weg reden, moet het geleken hebben dat de hond het vrachtwagentje bestuurde! De dingen zijn niet altijd wat ze lijken . . .
Het perfecte cadeau
In sommige delen van de wereld zijn de weken na Kerst de tijd van het jaar waarin winkeliers het drukst zijn met alle spullen die de mensen gekregen hebben, maar die ze willen ruilen voor iets dat ze nog liever willen. Maar kent u ook van die mensen die altijd het perfecte cadeau lijken te kunnen vinden? Bijzonder hoe ze precies weten wat voor de ander waardevol is en wat op dat moment het goede geschenk is. Hoe duur iets is heeft daar niks mee te maken. Wel dat je goed naar de ander luistert en persoonlijke belangstelling hebt voor wat iemand belangrijk vindt en waarvan hij of zij geniet.
Dingen om voor te danken
Sue wilde in geestelijk opzicht volwassener en dankbaarder worden en bedacht daarom iets dat ze haar ‘pot met dingen om voor te danken ‘ noemde. Elke avond schreef ze iets waarvoor ze God dankte op een klein papiertje, dat ze in de pot stopte. Op sommige dagen kon ze zo tien dingen opschrijven. Op andere dagen waarop alles moeizaam was gegaan, had ze er moeite mee om er zelfs maar één te bedenken. Aan het eind van het jaar gooide ze de pot leeg en las alle briefjes door. Toen kon ze niet anders dan God weer bedanken voor alles wat Hij gedaan had. Hij had eenvoudige dingen gegeven zoals een prachtige zonsondergang of een koele avondwandeling door het park, terwijl Hij op andere momenten kracht had gegeven om moeilijke situaties te doorstaan of een speciaal gebed had verhoord.
