De mooiste uitnodiging
Laatst ontving ik per e-mail in één week tijd verschillende uitnodigingen. Sommige boden me ‘gratis’ seminars aan over pensionering, onroerend goed, en levensverzekeringen. Deze gooide ik meteen weer weg. Op één uitnodiging reageerde ik evenwel meteen. Hij kwam van een oude vriend, die ik antwoordde: ‘Ja, ik kom!’ Uitnodiging + Verlangen = Aanneming.
Leven en dood
Ik zal nooit het moment vergeten waarop ik bij het bed van de broer van mijn vriendin zat toen hij stierf; het was alsof iets buitengewoons even in het gewone leven doordrong. Met ons drieën zaten we rustig te praten toen we beseften dat Richard opeens moeilijker ademhaalde. We gingen om hem heen staan en keken toe, wachtten en baden. Toen hij zijn laatste adem uitblies, voelde het als een heilig moment. Overal om ons heen voelden we de aanwezigheid van God, terwijl het verdriet om een geweldige man van in de veertig die juist op dat moment overleed, door ons heen ging.
De vuurproef
In de afgelopen winter bezocht ik een museum voor natuurhistorie in Colorado, waar ik een aantal bijzondere feiten over de esp geleerd heb. Uit één enkel zaadje kan een heel bosje slanke espen met witte bast groeien. Samen hebben ze één wortelsysteem. Zo’n wortelsysteem kan duizenden jaren blijven bestaan zonder dat er bomen uit groeien. Het slaapt onder de grond en wacht tot een bosbrand, overstroming of lawine in het overschaduwde bos ruimte voor hem vrijmaakt. Als een of andere natuurramp de bodem schoongeveegd heeft, dan kunnen de wortels van de esp eindelijk de zon voelen. De wortels sturen jonge scheuten naar boven, die tot bomen uitgroeien.
Goede vrucht dragen
Het uitzicht dat ik van achter mijn vliegtuigraampje had, was geweldig: een smalle strook rijpende tarwevelden en boomgaarden die zich tussen twee kale bergen door slingerde. Midden door het dal liep een rivier. Water dat leven gaf, zonder welk er geen vrucht zou zijn.
Imago-management
Voor de viering van de tachtigste verjaardag van Winston Churchill gaf het Britse parlement aan kunstenaar Graham Sutherland de opdracht om een portret van de gevierde staatsman te schilderen. ‘Hoe ga je me schilderen?’ vroeg Churchill naar verluidt aan de kunstenaar: ‘Als cherub, of als bulldog?’ Churchill hield wel van deze twee beelden die veel mensen van hem hadden. Maar Sutherland zei dat hij zou schilderen wat hij zag.
Ontmoeting van oost en west
Toen een groep studenten in Zuidoost-Azië een leraar uit Noord-Amerika voor de klas kreeg, leerde de gastdocent een goede les. Toen hij de klas hun eerste multiplechoicetoets had gegeven, hadden de studenten tot zijn verbazing veel vragen onbeantwoord gelaten. Terwijl hij de nagekeken toetsen teruggaf, adviseerde hij hun om een volgende keer geen vragen open te laten, maar desnoods maar te gokken als ze het antwoord niet wisten. Een van de verbaasde studenten stak zijn hand op en vroeg: ‘Maar wat als ik het antwoord per ongeluk goed heb? Dan zou ik net doen of ik het antwoord weet, terwijl dat niet het geval is.’ Een mooi voorbeeld van verschillend perspectief en een verschillende praktijk tussen student en docent uit verschillende culturen.
Jij niet
David had de schets gemaakt. Hij had het meubilair ontworpen. Hij had de benodigde materialen verzameld. Hij had alles voorbereid (zie 1 Kron. 28:11-19). Maar de eerste tempel van Jeruzalem staat bekend als de Tempel van Salomo, niet als die van David.
Gods heerlijke nabijheid
Onze zoon van vier zit vol vragen, en kwebbelt aan één stuk door. Ik geniet er erg van om met hem te praten, maar hij heeft de onhandige gewoonte ontwikkeld om zelfs tegen me te praten als hij met zijn rug naar me toe staat. Geregeld zeg ik tegen hem: ‘Ik kan je niet horen; kijk me alsjeblieft aan als je tegen me praat.’
De troostende armen van een moeder
Mijn vriendin gaf me het voorrecht dat ik haar kostbare dochter van vier dagen oud in mijn armen mocht houden. Toen ze eenmaal in mijn armen lag, werd ze onrustig. Ik drukte haar wat dichter tegen me aan, haar hoofdje tegen mijn wang, begon haar te wiegen en zachtjes te neuriën. Ondanks mijn pogingen om haar gerust te stellen, om niet te spreken van mijn vijftien jaar ervaring als moeder, lukte het me niet om haar te kalmeren. Ze raakte steeds meer van streek, tot ik haar in de armen van haar moeder teruglegde. Vrijwel meteen werd ze rustig; het huilen hield op en het pasgeboren lijfje kwam tot rust op de veilige plek die het al vertrouwd was. Mijn vriendin wist precies hoe ze haar dochter moest vasthouden en zachte klopjes geven om haar zich te laten onstpannen.
Waar staat u bekend om?
Een herdenkingssteen staat op het terrein van een voormalig Japans gevangenenkamp in China, waar in 1945 een man stierf. Op de staan staat: ‘Eric Liddell werd in 1902 uit Schotse ouders geboren in Tianjin. Op het hoogtepunt van zijn carrière won hij bij de Olympische Spelen van 1924 goud op de 400 meter. Hij kwam terug naar China om in Tianjin als leraar te werken [. . .] Zijn hele leven door bemoedigde hij jonge mensen om zo goed ze konden bij te dragen aan de verbetering van de mensheid.’
Verfrissende voorjaarsbuien
Ik had even moment van rust nodig en wandelde naar een park in de buurt. Toen ik daar liep, trok iets dat fris en groen was mijn aandacht. Uit de modder kwamen scheuten van leven op die over een paar weken vrolijke narcissen zouden worden, voorboden van de lente en de warmte. We hadden weer een winter overleefd.
Hardlopen en uitrusten
De kop boven het artikel trok mijn aandacht: ‘Rustdagen belangrijk voor hardlopers’. In dit artikel benadrukte Tommy Manning, oud-lid van het ‘U.S. Mountain Running Team’, een principe dat fanatieke atleten wel eens negeren: na een forse fysieke inspanning heeft het lichaam een periode van rust nodig om zich te herstellen. ‘Fysiologisch gezien vinden de aanpassingen die zich als gevolg van training voordoen, alleen tijdens het rusten plaats,’ schreef Manning. ‘Dat betekent dat rust net zo belangrijk is als oefening.’
