Een moeilijke berg
Hoog in de bergen die ten noorden van onze stad liggen, bevindt zich een bevroren meer. De route naar dat meer gaat omhoog langs een steile, kale bergrug bezaaid met stenen en rotsblokken. Het is zeker geen gemakkelijke klim.
Ibasho
Een Japanse jongeman had een probleem: hij durfde zijn huis niet uit. Om te voorkomen dat hij andere mensen zou tegenkomen sliep hij overdag en bleef hij de hele nacht op om tv te kijken. Hij was een hikikomori, een moderne kluizenaar. Het probleem was begonnen toen hij van school wegbleef omdat hij slechte cijfers haalde. Hoe meer hij zich van de maatschappij afzonderde, hoe sterker hij voelde dat hij nergens thuis hoorde. Ten slotte verbrak hij alle contact met zijn vrienden en familie. Hij werd evenwel op de terugweg naar herstel geholpen toen hij naar een ibasho in Tokio begon te gaan, een soort jeugdclub bedoeld als veilige plek waar jonge mensen die aan de grond zitten een begin kunnen maken met hun terugkeer in de maatschappij.
Werkende liefde
‘Heb je nog wat kleren die ik voor jullie kan wassen?’ vroeg ik aan iemand die bij ons in Londen logeerde. Zijn gezicht klaarde op en toen zijn dochter langsliep zei hij: ‘Pak je vieze kleren, Amy gaat de was doen!’ Met een glimlach besefte ik dat mijn aanbod om ‘wat kleren’ te wassen nu ‘een paar ladingen’ was zou opleveren.
Sterke leider
Doorgaans hopen we dat onze nationale leiders hun taak goed uitvoeren en goed leidinggeven. We stemmen, we dienen en we spreken ons uit voor zaken waarvan we vinden dat ze eerlijk en rechtvaardig zijn. Maar als puntje bij paaltje komt, hebben politieke oplossingen niet de kracht om harten te veranderen.
Leiden in liefde
In een boek over geestelijk leiderschap benadrukt de Nieuw-Zeelandse zendingsman J. Oswald Sanders de in zijn ogen belangrijke eigenschappen van tact en diplomatie. ‘In de combinatie van die twee woorden,’ schrijft Sanders, ‘komt de gedachte naar voren van de vaardigheid om tegengestelde gezichtspunten met elkaar te verzoenen zonder de partijen voor het hoofd te stoten en zonder de principiële uitgangspunten af te zwakken.’
Waakzaam en alert
Mijn bureau staat vlak naast een raam dat over de buurt uitkijkt. Ik heb het voorrecht dat ik van achter mijn bureau naar de vogels kan kijken die in de bomen zitten. Soms komen ze naar mijn raam toe om de insecten die daar vast zitten te pakken.
Deze kant op!
Toen ik laatst met mijn kinderen een wandeling door het park maakte, kwamen we een paar heel grote, loslopende honden tegen. Hun baasje leek niet te merken dat een van de beesten het op mijn zoontje gemunt had. De hond had geen kwaad in de zin, maar mijn zoon was toch wat bang voor het beest. Hij probeerde hem weg te jagen, maar de hond werd alleen maar opdringeriger.
Een erfenis zonder einde
Toen ik een vriendin die bijna met pensioen ging vroeg waar ze het meest tegenop zag in haar nieuwe levensfase zei ze: ‘Ik hoop ervoor te kunnen zorgen dat ik steeds geld genoeg heb.’ De dag erna sprak ik met mijn financieel adviseur, die me allerlei tips gaf om ervoor te zorgen dat mijn geld niet zou opraken. Wie wil er niet dat soort zekerheid, zodat je je de rest van je leven geen zorgen over geld hoeft te maken?
Luisteren naar God
Het voelde alsof ik onder water leefde. Alle geluiden klonken gedempt door mijn verkoudheid en allergie. Wekenlang had ik moeite met luisteren. Dankzij mijn toestand besefte ik hoe vanzelfsprekend ik het doorgaans vind dat ik goede oren heb.
De biddende patiënt
In het in memoriam voor Alan Nanninga, een man bij ons uit de stad, werd de overledene omschreven als ‘bovenal een toegewijd getuige van Christus’. Na een beschrijving van zijn gezinsleven en carrière, ging het artikel in op de periode van bijna tien jaar waarin zijn gezondheid achteruit ging. ‘Zijn vele verblijven in het ziekenhuis [. . .] leverden hem de eretitel “de biddende patiënt” op, omdat hij altijd voor zijn mede-patiënten bad. Hij was zo iemand die ook als hij het zelf zwaar had het toch op kon brengen om voor de mensen in nood om hem heen te bidden.’
Leren tellen
Ons zoontje leert momenteel tot tien te tellen. Hij telt alles wat los en vast zit, van speelgoed tot bomen. Hij telt dingen waar ik al lang niet meer over nadenk, zoals de bloemen in het gras op weg naar school of de tenen aan mijn voeten.
Herinneringen
Numeri 33 is zo’n hoofdstuk van de Bijbel waar je snel doorheen leest zonder lang bij de inhoud stil te staan. Het lijkt weinig meer te bevatten dan een lange opsomming van plaatsen waar Israël de tenten opsloeg tijdens hun tocht van Rameses in Egypte naar de vlakte van Moab. Toch moet het wel belangrijker zijn dan het op het eerste gezicht lijkt. Het is het enige gedeelte van het boek Numeri dat begint met de woorden ‘op bevel van de HEER heeft Mozes de plaatsen [. . .] genoteerd’ (vers 2).
