Losknopen van een touw
De missie die onze christelijke organisatie zichzelf gesteld heeft, is om de genezende aard van vergeving te laten zien. Een van de activiteiten die we ontplooien is een stukje dat we spelen, parodie waarin iemand door een ander benadeeld is, en met een touw aan die ander vastzit. Ze zijn met de rug naar elkaar toe aan elkaar vastgebonden. Alleen het slachtoffer kan het touw losknopen. Wat ze ook doet, er zit iemand aan haar rug vast. Als ze de ander niet vergeeft, als ze het touw niet losknoopt, kan ze niet wegkomen.
Je grafrede
Ik ben nog helemaal vol van de begrafenis van een zeer gelovige vrouw die ik onlangs bijgewoond heb. Ze had geen spectaculair leven. Buiten de kring van haar buren en vrienden en de leden van de gemeente, was ze nauwelijks bekend. Maar ze hield veel van Jezus, haar zeven kinderen en haar vijfentwintig kleinkinderen. Ze lachte veel, diende van harte en kon een softbal een flink eind wegslaan.
Brandende ijdelheden
In februari 1497 ontstak de monnik Girolama Savonarola een vuur. Eerder hadden hij en zijn volgelingen een aantal maanden lang allerlei voorwerpen verzameld waarvan ze meenden dat ze de mensen tot zonde konden verleiden, of tot verwaarlozing van hun religieuze verplichten. Kunstwerken, cosmetica, muziekinstrumenten en kledingstukken werden bijeengebracht. Op de vastgestelde dag werden duizenden voorwerpen van ijdelheid op een hoop gegooid op een openbaar plein in Florence. Daarna werden ze aangestoken. Deze gebeurtenis is de boeken ingegaan als het ‘vreugdevuur van de ijdelheden’.
Speel met plezier
Een van onze zoons, Brian, is basketbalcoach van een team op de middelbare school bij ons in de stad. In een bijzonder goed seizoen dribbelden zijn spelers zich door het basketbaltoernooi in de staat Washington heen. Allerlei goed bedoelende mensen vroegen hun: ‘En, worden jullie dit jaar kampioen?’ Zowel de coach als de spelers voelden de druk, wat voor Brian reden was om een nieuw motto te lanceren: ‘Speel met plezier!’
De Heer verheugt zich
Laatst kreeg ik van mijn oma een map met allemaal oude foto’s erin. Toen ik ze doorkeek, was er één die me speciaal opviel. Daarop ben ik twee jaar en zit ik bij het vuur aan het uiteinde van een open haard. Aan het andere eind zit mijn vader met zijn arm om de schouders van mijn moeder. Met een blik vol liefde en trots kijken ze naar me.
Verstoppertje
Hij gaat me vinden, dacht ik. Mijn hart ging sneller kloppen toen ik de voetstappen van mijn vijf jaar oude neefje dichterbij hoorde komen. Hij was er bijna. Nog een paar stappen, nog één. ‘Gevonden!’
Een einde aan de afgunst
De beroemde Franse schilder Edgar Degas is wereldwijd beroemd om zijn schilderijen van ballerina’s. Minder bekend is de afgunst die hij voelde jegens zijn vriend en rivaal Édouard Manet, een andere meesterschilder. Over hem zei Degas: ‘Alles wat hij doet is meteen raak, terwijl ik eindeloos veel moeite doe en het nooit goed genoeg is.’
Aanwezig in de storm
Vuur verwoestte het huis van een gezin van zes personen uit onze kerk. De vader en één zoon overleefden het, al moest de vader in het ziekenhuis blijven terwijl zijn vrouw, zijn moeder en twee kleine kinderen naar hun laatste rustplaats gebracht werden. Het is triest, maar dergelijke hartverscheurende dingen blijven steeds weer gebeuren. Als je eraan terugdenkt, komt steevast de aloude vraag op: waarom maken goede mensen slechte dingen mee? Het zal niemand verrassen dat deze oude vraag nooit echt te beantwoorden is.
In onze zwakheid
Anne Sheafe Miller overleed in 1999 toen ze negentig jaar oud was, maar in 1942 had ze al eens op het randje van de dood gestaan. Na een miskraam had ze een bloedvergiftiging opgelopen, en geen enkele behandeling leek aan te slaan. Toen een andere patiënt in het ziekenhuis vertelde dat hij een wetenschapper kende die aan een nieuw medicijn werkte, zette haar arts de regering onder druk om een klein beetje van de stof voor Anne vrij te geven. Binnen een dag was haar temperatuur weer normaal. Penicilline had Annes leven gered.
Boeven redden
De stripheld is nog nooit zo populair geweest. Alleen in 2017 al zijn er zes films verschenen met een superheld in de hoofdrol, met een totale opbrengst van vier miljard dollar uit de kaartverkoop. Maar waarom zijn dit soort grote actiefilms zo populair?
Lessen van het stokmannetje
Mijn vriendin (eigenlijk was ze mijn counselor) tekende een stokmannetje op een vel papier. Dit noemde ze je ‘privé-ik’. Toen tekende ze eenzelfde maar groter figuur om het eerste heen. Die noemde ze je ‘publieke ik’. Het verschil tussen de twee figuren, wie je in privé bent en wie je voor anderen bent, staat voor de mate waarin je integer bent.
De Verlosser die ons kent
‘Pap, hoe laat is het?’, vroeg mijn zoon me vanaf de achterbank. ‘Half zes.’ Ik wist precies wat hij daarna zou zeggen. ‘Nee, het is twee voor half zes!’ Ik zag hoe zijn gezicht opklaarde. Had hij me daar even te pakken! Ook ik kreeg een warm en blij gevoel, het soort gevoel dat je krijgt wanneer je beseft dat jij je kind kent zoals alleen een ouder zijn kind kan kennen.
