Sterven voor anderen
Ik ben gek op vogels. Daarom kocht ik zes vogels in een kooi en nam ze mee naar huis voor onze dochter Alice, die de dagelijkse zorg voor ze op zich nam. Op een gegeven moment werd er eentje ziek en hij ging dood. We vroegen ons af of de vogels het niet beter zouden doen als ze niet in een kooi zaten. Daarom lieten we de andere vijf vrij en keken we toe hoe ze blij wegvlogen.
Iedereen is welkom
De filmavond van de jeugdclub van de kerk waarvoor zo veel gebeden was, was eindelijk aangebroken. Overal in het dorp waren posters opgehangen en de pizza’s zaten in de oven. Steve, de jeugdpastor, hoopte dat de film (over bendeleden die door het werk van een jonge predikant oog in oog met de indringende boodschap van Jezus waren komen te staan) de club nieuwe leden zou opleveren.
Pas op!
Hier zijn een paar waarschuwingen die op verschillende producten zijn aangetroffen:
Harten veranderen
Op de laatste dag van de Amerikaanse Burgeroorlog voerde officier Joshua Chamberlain het bevel over het leger van de Unie. Zijn soldaten gingen in een lange rij staan aan weerszijden van de weg waarover het zuidelijke leger aan kwam marcheren om zich over te geven. Eén verkeerd woord of een uitdagend gebaar zou al genoeg kunnen zijn om de zwaar bevochten vrede in een slachting te veranderen. Chamberlain kwam met een briljant en ontroerend plan: hij gaf zijn troepen het bevel om voor de vijand te salueren. Gehoon en gespot waren uit den boze. De soldaten salueerden en hielden zwaarden omhoog ter begroeting.
Het tegenovergestelde doen
Voor sommige mensen kan het idee van een excursie naar de wildernis afschrikken, maar voor anderen is het alleen maar een mooie uitdaging. Hoe lastiger de survival, hoe beter. Wandelaars hebben vaak meer water nodig dan ze kunnen dragen, en daarvoor zijn er speciale flessen op de markt met een ingebouwd filter, waardoor ze water kunnen gebruiken uit de bronnen en stromen die tegenkomen. Maar uit zo’n fles moet je drinken op een manier die tegen je intuïtie ingaat. Het heeft geen zin om eraan te zuigen; je moet er met de nodige kracht in blazen om het water door het filter te laten gaan. De werking gaat in tegen wat je als natuurlijk aanvoelt.
Eén in Jezus
Als je bij het lezen in de Bijbel een lijst met namen tegenkomt, dan kan het soms verleidelijk zijn om die maar over te slaan. Maar vaak zitten er juist allerlei schatten in verborgen. Dat geldt bijvoorbeeld voor de lijst van twaalf apostelen die Jezus riep om in zijn naam te werken. Met sommige ervan zijn we erg vertrouwd: Simon die door Jezus Petrus genoemd werd, de rots. De broers Jakobus en Johannes, vissers. Judas Iskariot, de verrader. Maar je bedenkt niet zo snel dat Matteüs de belasting-inner en Simon de Zeloot eens lijnrecht tegenover elkaar gestaan moeten hebben, of zelfs elkaars vijand waren.
Het drinkbare boek
Omdat het in veel delen van de wereld zo moeilijk is om schoon drinkwater te krijgen, heeft een organisatie genaamd Water is Life een schitterend hulpmiddel ontwikkeld dat ze ‘Het drinkbare boek’ noemen. De bladzijden van het boek zijn bedekt met een laagje zilveren nanodeeltjes, die bij 99,9% van de schadelijke bacteriën uit filteren. Elk van de uitscheurbare bladzijden kan gebruikt worden om 100 liter water te filteren. Kosten: 5 cent per bladzijde.
Je vasthouden aan het kruis
In 1856 stichtte de grote prediker uit Londen Charles Spurgeon een predikantenopleiding genaamd Pastor’s College. In 1923 werd de naam veranderd in Spurgeon’s College. In het wapen van de school staat een hand die een kruis en de Latijnse woorden Et Teneo, Et Teneor vasthoudt. Die spreuk betekent ‘ik houd vast en wordt vastgehouden’. In zijn autobiografie schreef Spurgeon: ‘Dat is het motto van onze school. We [. . .] houden het kruis van Christus dapper omhoog [. . .] want het kruis met zijn aantrekkende kracht houdt ons stevig vast. Het is ons verlangen dat iedere mens zowel de Waarheid zal vasthouden, als erdoor vastgehouden zal worden; in het bijzonder de waarheid van de gekruisigde Christus.’
Loven en vragen
Teen Challenge is een christelijke organisatie die speciaal onder probleemjongeren werkt. De oorsprong ervan ligt in New York, en ze kwam voort uit een bijzondere toewijding aan het gebed. Oprichter David Wilkerson had zijn tv verkocht en besteedde de tijd die hij anders voor de tv doorbracht (elke avond zo’n twee uur) aan gebed. In de maanden nadat hij daarmee was begonnen kreeg hij duidelijkheid over een nieuwe taak die hij op zich kon nemen. Bovendien leerde hij veel over het evenwicht tussen het loven van God en het vragen om zijn hulp in het gebed.
Goed voor de gezondheid
Gevaarlijk rijgedrag, woede-uitbarstingen en gevloek en geschreeuw onder een deel van de taxien minibuschauffeurs vormen een doorlopende bron van gevechten in het verkeer in de grote stad Accra bij ons in Ghana. Maar één incident waarvan ik getuige was nam een heel andere wending. Een onoplettende taxichauffeur reed bijna tegen een bus aan. Ik verwachtte dat de buschauffeur boos zou reageren en tegen de ander zou gaan schreeuwen, maar dat deed hij niet. In plaats daarvan ontspande de buschauffeur zijn strenge gezicht en glimlachte breed naar de schuldig kijkende taxichauffeur. Die glimlach werkte wonderwel. Met een opgestoken hand verontschuldigde de taxichauffeur zich, glimlachte terug en reed door. De spanning was in één klap verdwenen.
Gevangenen bevrijden
Toen ik samen met mijn vrouw een luchtmachtmuseum bezocht, werden we in het bijzonder geraakt door een tentoonstelling over krijgsgevangenen daar. Een van de onderdelen was een nagebouwde barak van een Duits kamp voor krijgsgevangenen. De vader van Marlene, Jim, had tijdens de Tweede Wereldoorlog veel boven Europa gevlogen. Zijn vliegtuig was neergeschoten en hij was in precies zo’n kamp vastgehouden. Terwijl we door de tentoonstelling liepen, herinnerden we ons wat Jim verteld had over het overweldigende gevoel van vreugde dat hij en zijn medegevangenen voelden op de dag waarop ze bevrijd werden.
Geen buitenstaanders
In de afgelegen streek van Ghana waar ik als kind woonde, kenden we een spreekwoord dat zei: ‘Biktijd, geen vrienden’. De inwoners vonden het onbeleefd om rond ‘biktijd’ (etenstijd) op bezoek te gaan, omdat er vaak weinig of geen eten voorhanden was. De uitspraak gold voor zowel buren als mensen van buiten.
