Weten en doen
Van de Chinese filosoof Han Feizi is deze uitspraak over het leven bekend: ‘Het is gemakkelijk om de feiten te kennen. Het is moeilijk om te weten hoe je moet handelen op basis van de feiten.’
Lofprijzing uit een zuiver hart
Toen mijn vriendin Myrna eens in het buitenland was, zocht ze een kerk op om de dienst bij te wonen. Het viel haar op dat de mensen zodra ze de kerk binnenkwamen neerknielden en een gebed uitspraken, waarbij ze met de rug naar de voorkant van de kerk zaten. Toen ze ernaar vroeg hoorde ze dat de mensen die daar in de kerk kwamen eerst voor God hun zonden beleden, voordat ze aan dienst gingen deelnemen.
Je sterft maar één keer
Harriet Tubman (ong. 1822-1913) werd als slaaf geboren en als klein meisje heel slecht behandeld, en toch vond ze een straaltje hoop in de bijbelverhalen die haar moeder haar vertelde. Het verlaat van Israëls ontsnapping uit de slavernij onder de farao toonde haar een God die wil dat zijn volk vrij is.
Hij was een van ons
Om zijn jonge medewerkers begrip bij te brengen voor de mensen voor wie ze woningen ontwerpen, stuurt architect David Dillard hen ‘uit logeren’. Ze trekken een pyama aan en verblijven 24 uur lang in een tehuis voor ouderen, waarbij ze in precies dezelfde omstandigheden leven als bewoners van in de tachtig en negentig jaar oud. Ze doen oordopjes in om doofheid te simuleren, binden hun vingers samen zodat ze hun handen bijna niet kunnen gebruiken en zetten een bril op om hun zicht te beperken. Dillard zegt daarover (in een artikel in USA Today): ‘Het grootste voordeel als ik een medewerker van 27 dit laat doen, is dat hij terugkomt met een hart dat tien keer zo groot is. Ze zijn onder de mensen en begrijpen hun moeiten.’
De vrede stroomt
Het verbaast me niet dat jij retraites organiseert,’ zei een kennis met wie ik samen op de sportschool trainde. ‘Je hebt een goede aura.’ Ik was lichtelijk geschokt door haar opmerking, maar ook wel blij, want ik besefte dat wat zij als ‘aura’ aan me zag in feite de vrede van Christus was. Aan zijn volgelingen geeft Jezus de vrede die alle begrip te boven gaat (zie Fil. 4:7) en die van binnenuit van je afstraalt, ook al heb je het zelf niet altijd door.
Als schapen
Een van mijn dagelijkse klusjes toen ik bij mijn opa in het noorden van Ghana woonde, was het zorgen voor de schapen. Iedere ochtend nam ik ze mee naar een weide, om pas ’s avonds weer terug te keren. In die tijd viel het mij voor het eerst op hoe koppig schapen kunnen zijn. Iedere keer dat ze een boerderij zagen, bijvoorbeeld, zei hun instinct dat ze daarheen moesten gaan, waardoor ik het meer dan eens met de boeren aan de stok heb gehad.
Als de bossen wakker worden
Bij ons in Michigan is het de hoop op de lente die ons door de koude winter vol sneeuw heen helpt. Mei is de maand waarin die hoop bewaarheid wordt. De transformatie is elk jaar weer opmerkelijk. Takken die op 1 mei nog dood leken zitten aan het eind van de maand vol blad. Hoewel de verandering op één dag niet te zien is, zijn de bossen bij ons huis tegen het eind van de maand van grijs in groen veranderd.
Geen zorgen
Een rustige vlucht zou opeens een stuk wilder worden. De stem van de gezagvoerder onderbrak de rondgang met drankjes van de stewardessen en verzocht de passagiers om hun riem vast te maken. Weldra begon het vliegtuig te rollen en te op en neer te bonken als een schip op een stormachtige oceaan. Terwijl alle andere passagiers hun best deden om de turbulente momenten te doorstaan zat een klein meisje heel de tijd rustig in haar boek te lezen. Toen we geland waren vroeg iemand aan haar hoe het kon dat ze kalm gebleven was. Ze zei: ‘Mijn pappie is de piloot, en hij brengt me naar huis.’
Waarom ik?
Ruth was een vreemdeling. Ze was weduwe. Ze was arm. In veel landen van de wereld zou ze in onze tijd als een niemand gezien worden, als iemand met geen enkel uitzicht voor de toekomst.
Naar huis peddelen
Er is een muis die ik geweldig vind: Reepicheep, de galante pratende muis uit de Kronieken van Narnia van C. S. Lewis. In een van de verhalen is hij vastbesloten om het ‘uiterste oosten’ te bereiken en zich daar bij de grote leeuw Aslan (die symbool staat voor Jezus) te voegen. In zijn eigen woorden: ‘Zo lang ik kan, vaar ik oostwaarts op de Dawn Treader. Als zij niet verder kan, dan roei ik naar het oosten in mijn coracle [een klein bootje voor één persoon]. Als die zinkt, dan peddel ik met mijn vier poten door naar het oosten. Als ik dan niet meer kan zwemmen, en Aslans land nog niet bereikt heb, dan zink daar de zee in met mijn neus in de richting van de zonsopgang.’
De plek waar God woont
James Oglethorpe (1696-1785) was generaal in het Britse leger en parlementslid, en had een visioen voor een geweldige stad. Zijn opdracht was om de staat Georgia in Noord-Amerika van de grond te krijgen, en hij ontwierp een plan voor de stad Savannah om zijn ideeën vorm te geven. De kern van zijn plan bestond uit een reeks pleinen met veel groen en ruimte voor kerken en winkels, waarbij de tussenruimte met woonhuizen gevuld kon worden. Het visionaire denken van Oglethorpe is vandaag nog zichtbaar in de vorm van een prachtige, goed georganiseerd stad die als een juweelt van het zuiden van de VS gezien wordt.
Chilipepers
Voordat we gingen slapen gaf mijn moeder ons chilipepers,’ vertelde Samuel, toen hij herinneringen ophaalde aan de zware kindertijd die hij in tropisch Afrika had doorgebracht. ‘We dronken water om onze mond te blussen, en dan zouden we een vol gevoel hebben,’ ging hij verder. ‘Niet dat het echt werkte . . .’
