Heb de vreemdeling lief
Toen een familielid van mij zich tot een andere religie bekeerde, drongen christelijke vrienden erop aan dat ik haar zou ‘overtuigen’ om naar Jezus terug te keren. Maar eerst probeerde ik van dat familielid te houden zoals Christus gedaan zou hebben, ook op openbare plekken waar sommige mensen met een frons naar haar ‘exotische kledij’ keken. Of grove opmerkingen maakten. ‘Ga terug naar waar je vandaan komt!’ schreeuwde een man naar haar vanuit zijn auto, terwijl hij kennelijk niet wist of wilde weten dat ze daar al was.
Verstrikt raken
Soldaten die jarenlang in een broeierige jungle vochten, kwamen vaak een frustrerend probleem tegen. Zonder enige waarschuwing kon een doordringende prikkende wingerd zich vasthechten aan het lichaam en de bepakking van de soldaten, waardoor ze vast kwamen te zitten. Als ze worstelden om zich te bevrijden, kwamen er nog meer tentakels van de plant die zich om hen heen wikkelden. De soldaten noemden de plant de ‘wacht-even’ kruiper. Als iemand vastzat en niet meer vooruit kon komen, zag hij zich genoodzaakt om naar de anderen in zijn team te roepen: ‘Hé, wacht even; ik zit vast!’
Pap, waar ben je?
‘Pap, waar ben je?’
Gaan voor de hoogste prijs
In de film Forrest Gump uit 1994 wordt Gump beroemd door zijn rennen. Wat begon als een ren ‘naar het eind van de weg’ duurde uiteindelijk drie jaar, twee maanden, veertien dagen en zestien uur. Telkens wanneer hij een bepaald doel gehaald had, stelde hij een nieuw doel en zo bleef hij kriskras door de Verenigde Staten hardlopen. Tot hij er op een dag geen zin meer in had. ‘Er zin in hebben’, zo was het rennen ook begonnen. In Gumps eigen woorden: ‘Op die dag besloot ik zomaar, zonder bepaalde reden, om een stukje te gaan rennen.’
Alerte kringen
Afrikaanse gazelles vormen instinctief ‘alerte cirkels’ wanneer ze op de savanne aan het rusten zijn. Als groep staan ze bij elkaar met de kop naar buiten gericht, elk dier in een iets andere richting. Daardoor kunnen ze de horizon 360 graden in het rond in de gaten houden en met elkaar communiceren wanneer er een gevaar of een juist een kans naderbij komt.
Een echte vriend
Op school had ik een vriendin die ‘soms’ mijn vriendin was. We kenden elkaar uit onze kleine kerk, waar ik vrijwel het enige meisje was dat ongeveer dezelfde leeftijd had. Af en toe hingen we samen buiten bij onze school rond. Maar als we school hadden, was het een ander verhaal. Als ze me daar tegenkwam groette ze me af en toe, maar alleen als er niemand anders in de buurt was. Toen ik dat besefte, probeerde ik nog maar zelden haar aandacht te trekken wanneer we in het schoolgebouw waren. Ik wist waar de grens van onze vriendschap lag.
Onze zegeningen, zijn liefde
In 2015 bracht een vrouw de computer van haar pas overleden man naar een recycling-centrum. De computer was uit 1976! Maar belangrijker dan de leeftijd van het ding, was degene die hem in elkaar gezet had. Het was een van de tweehonderd computers die eigenhandig gemaakt waren door de oprichter van Apple, Steve Jobs. Het ding had een geschatte waarde van tweehonderdduizend dollar. Om de echte waarde van iets te kennen, is het soms handig om te weten wie de maker is.
Laat het aan God over
Tijdens hun vakantie genoten Nate en Sherilyn van een bezoekje aan een omakase-restaurant. Omakase is een Japans woord dat zoveel betekent als ‘ik laat de beslissing aan jou’. Zo wordt een restaurant genoemd waar je de chefkok laat kiezen wat voor maaltijd hij je voorzet. Dit was hun eerste keer in een dergelijk restaurant en het klonk wat riskant, maar het eten dat de kok voor hen gekozen en bereid had, smaakte prima.
Lava in het paradijs
Alles is rustig, behalve de zich traag uitstrekkende tentakels van sissende lava die aan de randen van het tropische bos knabbelen. De bewoners staan met een grimmig en toch ook verbaasd gezicht te kijken. Doorgaans noemen ze dit ‘het paradijs’. Op deze dag evenwel herinneren de vurige spleten in het gebied rond Puna op Hawaï de mensen eraan dat God deze eilanden door een ontembare vulkanische kracht heeft doen ontstaan.
Gebeden die blijven
‘Gebeden gaan nooit dood.’ Deze uitspraak van E.M. Bounds (1835-1913) trok de aandacht. Zijn klassiek geworden boeken over het gebed zijn een bron van inspiratie geweest voor hele generaties gelovigen. Zijn woorden over de kracht en de blijvende aard van onze gebeden zet hij voort met deze opmerkingen: ‘De lippen waarover ze gekomen zijn mogen dichtgaan in de dood, het hart dat ze gevoeld heeft kan stoppen met kloppen, maar de gebeden leven voort bij God en in Gods hart worden ze bewaard. Gebeden overleven degene die ze gesproken heeft; ze overleven een generatie, een tijdperk, een wereld.’
Dat was fantastisch!
Het was de eerste cross-countryloop van het twaalfjarige meisje, maar ze wilde er niet aan meedoen. Ze had zich prima voorbereid op de wedstrijd, maar toen puntje bij paaltje kwam durfde ze het niet aan. Toch ging ze tegelijk met alle anderen van start voor de loop van drie kilometer. Later zag je hoe de hardlopers een voor een over de finish kwamen, dat wil zeggen iedereen behalve onze weifelende hardloopster. Ten slotte zag haar moeder die bij de finish stond een eenzame figuur in de verte aankomen. De moeder bereidde zich erop voor dat ze haar teleurgestelde dochter moest troosten, wanneer ze finishte. Maar toen ze haar moeder zag, riep ze: ‘Dat was fantastisch!’
Ik hou ervan – hele wereld
Mijn nichtje Jenna van drie gebruikt soms een uitdrukking die me elke keer weer vertedert. Als er iets is waarvan ze echt houdt, van bananencake tot trampolinespringen of overgooien met de frisbee, dan zegt ze: ‘Ik hou ervan—hele wereld’ (dat laatste met een dramatische zwaai van haar armen).
