Samengevlochten
Van een vriendin kreeg ik een kamerplant die ze al meer dan veertig jaar in haar bezit had. De plant was even hoog als ik lang was. Aan drie afzonderlijke sprieterige stammetjes groeiden blaadjes. Na verloop van tijd waren de drie stammen door het gewicht van de blaadjes naar beneden gegroeid. Om ze weer rechtop te laten groeien, zette ik de pot waarin de plant zat op een wig en zette hem voor het raam in de het zonlicht. Zo hoopte ik dat de blaadjes weer recht omhoog zouden gaan staan.
Slechts één aanraking
Het was maar één enkele aanraking, maar voor Colin maakte dat het verschil. Met zijn kleine team maakte hij zich op om liefdadigheidswerk te verrichten in een regio die bekendstaat om zijn vijandigheid tegenover volgelingen van Jezus, en hij voelde zich steeds meer gespannen. Toen hij een teamgenoot over zijn zorgen vertelde, stond deze stil, legde een hand op zijn schouder en sprak een paar bemoedigende woordjes. Op die kleine gebeurtenis kijkt Colin nu terug als een soort keerpunt, een krachtige herinnering aan het simpele feit dat God hem niet in de steek zou laten.
This Is Me
Het ijzersterke ‘This Is me’ is een onvergetelijk liedje uit film The Greatest Showman, de hitmusical die losjes gebaseerd is op het leven van P.T. Barnum en zijn reizende circus. In de film wordt het liedje gezonden door verschillende figuren die uitgescholden en belachelijk gemaakt werden omdat ze zich niet aan de normen van de samenleving conformeerden. De tekst ervan laat zien dat dergelijke woorden zijn als verwoestende kogels en messen die lelijke littekens achterlaten.
Goed nieuws voor voeten
Ik moest glimlachen toen ik de advertentie las. ‘De meest comfortabele sokken uit de geschiedenis van de voet.’ Daarna werd de bewering van goed nieuws voor voeten nog wat verder uitgewerkt met de opmerking dat sokken nog altijd het meest gewilde kledingstuk zijn onder daklozen en dat het bedrijf voor elk verkocht paar een stel sokken zou doneren aan mensen in nood.
Een feest van liefde
In de Deense film Babette’s feestmaal duikt een Franse vluchtelinge op in en kustdorpje. Twee oudere zussen die leidinggeven aan het religieuze leven van de gemeenschap, nemen haar in huis. Veertien jaar lang werkt Babette als hun huishoudster. Wanneer ze een grote som geld in haar bezit krijgt, nodigt ze gemeente (die uit twaalf leden bestaat) uit voor een overvloedige Franse maaltijd met kaviaar, kwartelpasteitjes en nog meer.
Niet tweederangs
Na het einde van de Eerste Wereldoorlog werd de Amerikaanse president Woodrow Wilson gezien als een van de sterkste leiders van de wereld. Toch wist bijna niemand dat het zijn vrouw was die bijna al zijn zaken regelde nadat hij in 1919 een verwoestende beroerte had gehad. Zij bepaalde welke zaken hem onder de aandacht gebracht moesten worden. Sommige moderne historici gaan er zelfs van uit dat het Edith Wilson was die een tijdlang feitelijk regeerde.
Staal en fluweel
De dichter Carl Sandburg schreef het volgende over de vroege Amerikaanse president Abraham Lincoln: ‘Het gebeurt niet vaak dat een man op de wereld verschijnt die zowel van staal als van fluweel is (. . .) die in zijn hart en denken de paradox vertoont van een verschrikkelijke storm en een onuitspreekbare en volmaakte vrede.’ Staal en fluweel, die woorden zijn van toepassing op de manier waarop Lincoln de macht van zijn positie in evenwicht hield door de aandacht voor personen die naar vrijheid snakten.
De kracht van een loflied
Toen Willie van negen in 2014 uit zijn eigen voortuin ontvoerd werd, zong hij steeds opnieuw zijn favoriete gospel Every Praise (‘alle lof’). Tijdens zijn beproeving die drie dagen duurde, negeerde Willie de steeds weer herhaalde opdracht van zijn kidnapper om zijn mond te houden terwijl ze de hele tijd bleven rondrijen. Uiteindelijk liet de kidnapper Willie ongedeerd uit zijn auto stappen. Later vertelde Willie over zijn ervaring en zei dat hij voelde hoe zijn angst plaats maakte voor geloof, maar dat zijn ontvoerder zich steeds meer leek te ergeren aan het lied.
De waarheid: bitter of zoet?
Ik had het plekje op mijn neus al bijna een jaar toen ik ermee naar de dokter ging. De uitslag van het onderzoek kwam dagen later met een boodschap die ik liever niet wilde horen: huidkanker. De kanker was niet levensbedreigend en kon geopereerd worden, maar toch was het een bittere pil die ik moest slikken.
Een rustig leven zoeken
‘Wat wil je later worden?’ Dat is een vraag die we als kind allemaal wel gehoord hebben, en soms ook nog wel als volwassene. De vraag komt voort uit nieuwsgierigheid en het antwoord wordt vaak opgevat als een teken van een bepaalde ambitie. Mijn antwoord veranderde nog wel eens door de jaren heen, van cowboy tot vrachtwagenchauffeur en soldaat. Na de middelbare school wilde ik arts worden. Maar voor zover ik me kan herinneren heb ik nooit de ambitie gehad of iemand horen suggereren om ‘een rustig leven’ te zoeken.
Bidden in een hooiberg
Samuel Mills en vier van zijn vrienden kwamen vaak bijeen om ervoor te bidden dat God meer mensen zou sturen om de blijde boodschap van Jezus te verspreiden. Op een dag waren ze op de terugweg van zo’n gebedsbijeenkomst, toen ze overvallen werden door een onweersbui. Snel zochten ze een veilig heenkomen in een hooiberg. Vanaf dat moment stonden hun wekelijkse bijeenkomsten bekend als de ‘hooiberg-gebedsbijeenkomsten’, die uitgroeiden tot een wereldwijde zendingsbeweging. Tegenwoordig staat er bij het Williams College in de VS een Haystack Prayer Momument, om te gedenken wat God door het gebed kan bewerkstelligen.
Gesterkt met een lied
Er is een verhaal over Franse dorpelingen die tijdens de Tweede Wereldoorlog Joodse vluchtelingen hielpen door hen te laten schuilen in de bossen die om hun dorp heen lagen. Als ze de onderduikers wilden laten weten dat ze veilig tevoorschijn konden komen, zongen ze een lied. Deze moedige inwoners van Le Chambon-sur-Lignon hadden gehoor gegeven aan de oproep van hun predikant André Trocmé en zijn vrouw Magda, om in de oorlog Joden te verbergen op hun winderige hoogvlakte die bekend staat als ‘La montagne protestante’, de protestantse berg. Hun gezongen teken was een van de kenmerken van de moed van deze dorpelingen, waardoor zo’n 3000 Joden van een vrijwel zekere dood gered werden.
