Let op!
Ik ben opgegroeid in het zuiden, waar het warm is. Toen ik naar het noorden verhuisde, moest ik dan ook erg wennen aan de koude winters met veel sneeuw en ijs. Vooral autorijden was in het begin erg lastig. In mijn eerste koude winter heb ik drie keer in een sneeuwstorm vastgezeten. Maar na een jaar of wat was ik eraan gewend en ging ik zonder moeite de weg op, hoe zwaar de winter ook was. Op een gegeven moment werd ik zelfs wat te nonchalant. En zo kwam ik op een bevroren stuk van de weg terecht, waar ik tegen een telefoonpaal langs de kant aanreed.
Bewust zijn van je omgeving
Met ons hele gezin van vijf brachten we de kerstvakantie in Rome door. Ik denk dat ik nog nooit zo veel mensen op elkaar gepakt in één stad heb gezien. Terwijl we ons door de massa’s heen wurmden om attracties als het Vaticaan en het Colosseum te zien, wees ik onze kinderen herhaaldelijk op de beoefening van het ‘bewust zijn van je omgeving’: schenk er aandacht aan waar je bent, wie er om je heen zijn en wat er gebeurt. We leven in ene tijd waarin de wereld in eigen land en daarbuiten niet bijster veilig is om in rond te lopen. En met hun mobieltjes en oortjes zijn jongeren zich niet altijd bewust van de omgeving waarin ze zich bevinden. Datzelfde geldt trouwens voor volwassen.
Onverklaarbare liefde
Onze kleine kerkgemeenschap had bedacht om mijn zoon met zijn zesde verjaardag te verrassen. De kerkleden versierden het lokaaltje waarin zijn zondagsschool plaatsvond met ballonnen en zetten een tafeltje klaar met een taart erop. Toen mijn zoon de deur opendeed, riep iedereen: ‘Gefeliciteerd!’
Geleende zegeningen
Voordat we aan de lunch begonnen, vouwden we onze handen. Mijn vriend Jeff bad: ‘Vader, dank U dat we uw lucht mogen ademen en uw voedsel mogen eten.’ Jeff was net zijn baan kwijtgeraakt en maakte een pittige tijd door. Zijn eenvoudige vertrouwen in God en zijn erkenning dat alles van Hem is, raakten me diep. Ik dacht: ben ik er echt van doordrongen dat zelfs de simpelste, alledaagse dingen in mijn leven echt van God zijn, en dat ik ze van Hem mag gebruiken?
Het grootste geschenk
Door de jaren heen heb ik talloze bemoedigende kaartjes en attente cadeautjes van mijn vriendin Barbara gekregen. Toen ik tegen haar zei dat ik Jezus als mijn Redder had aangenomen, gaf ze me het grootste geschenk dat ik ooit van haar gekregen heb: mijn eerste bijbel. Ze zei: ‘Je kunt dichter naar God toegroeien en geestelijk volwassen worden als je Hem dagelijks ontmoet door te lezen in de Bijbel, te bidden, op Hem te vertrouwen en Hem te gehoorzamen.’ Mijn leven was nooit meer hetzelfde nadat Barbara me de weg gewezen had om God beter te leren kennen.
Schepper en onderhouder
De Zwiterse horlogemaker Phillipe legde me heel precies uit hoe hij met een vergrootglas en een pincet speciale horloges uit elkaar haalt, de piepkleine onderdeeltjes schoonmaakt en alles weer in elkaar zet. Tussen al die ingewikkelde onderdeeltjes die uitgestald lagen, wees Phillipe het essentiële onderdeel van het apparaat aan, de drijfveer. Dat is het onderdeel dat het geheel in beweging houdt, waardoor het horloge op tijd loopt. Zonder die veer doet zelfs het meest kunstig ontworpen horloge het niet.
Heldere lichten
In 2015 waren we met een groep van onze kerk in Mathare, een van de sloppenwijken van Nairobi in Kenia. Het was een ervaring die ons weer met beide benen op de grond zette. We bezochten een school met stoffige vloeren, roestende metalen wanden en oude houten schoolbankjes. Maar in deze zeer eenvoudige, armoedige omgeving was er één persoon die eruit sprong.
Omgeven door God
Een jonge moeder op het vliegveld had het moeilijk. Ze stond er alleen voor. Haar peuter krijste alles bij elkaar en weigerde aan boord van het vliegtuig te gaan. Ze was duidelijk in verwachting en kon het niet meer aan. Gefrustreerd zakte ze op de grond, leunde met haar hoofd tegen de muur en begon hevig te snikken.
Als ik aan mijn vader denk
Als ik aan mijn vader denk, dan herinner ik me hem het best terwijl hij buiten aan het klussen of tuinieren is, of in de kelder in zijn werkruimte, die vol hing met allerlei fascinerende apparaten en hulpmiddelen. Zijn handen lagen nooit stil. Hij was altijd wel met iets bezig, soms met bouwen (een garage, of een vloertje, of een vogelhuisje), soms met sloten maken en soms met het ontwerpen van juwelen en voorwerpen van glas in lood.
Plukjes dons en meer van dat soort dingen
Een bekende uitspraak van Winnie de Pooh luidt: ‘Als het lijkt of degene tegen wie je spreekt niet luistert, heb dan geduld. Misschien heeft hij alleen maar een plukje dons in zijn oor.’
Oogsten zullen we
Een vriendin en ik gingen wandelen met haar kleinkinderen. Terwijl ze de buggy vooruitduwde, merkte ze op dat haar stappen ‘verloren’ gingen. De stappenteller om haar pols mat ze niet omdat ze niet met haar arm zwaaide tijdens het lopen. Ik zei dat al die stappen wél goed waren voor haar gezondheid. ‘Dat wel,’ lachte ze, ‘maar ik wil ik graag mijn gouden ster winnen.’
Zingen in de Geest
Tijdens de opwekking die aan het begin van de twintigste eeuw in Wales plaatsvond, gaf bijbelleraar en schrijver G. Campbell Morgan een beschrijving van wat hij om zich heen waarnam. Hij geloofde dat de aanwezigheid van Gods Heilige Geest zich voortbewoog op ‘deinende golven van heilig gezang’. Morgan schreef dat hij in bijeenkomsten gezien had hoe sterk de samenbindende kracht van muziek was, die leidde tot spontane gebeden, schuldbelijdenissen en zang. Als iemand zich door zijn gevoelens liet meeslepen en te lang aan het bidden was, of sprak op een manier die geen herkenning bij anderen opriep, dan begon er iemand zachtjes te zingen. Anderen sloten zich daar bij aan, het volume nam langzaam maar zeker toe en verdrong ten slotte al het andere geluid.
