Vragen bij Kerst
Ruim voordat december op de kalender verschijnt, begint de kerstvreugde in ons noordelijke stadje al op te borrelen. Bij een medische post worden slingers van gekleurde lampjes in de bomen gehangen, wat vooral ’s nachts een prachtig uitzicht oplevert. Een ander bedrijf versiert zijn gebouw zo, dat het op een enorm, sierlijk ingepakt kerstcadeau lijkt. Waar je ook kijkt, nergens ontkom je aan de uitingen van de feestelijke kerstsfeer, of op zijn minst aan de speciale kerstspullen die overal te koop zijn.
Dank je dat je er bent
Toen ik in een kankerkliniek voor mijn moeder zorgde, leerde ik Lori kennen. Ook zij was mantelzorger en woonde met haar man Frank in dezelfde gang als wij. Lori en ik deelden veel met elkaar en met haar kon ik kletsen, lachen, huilen en stoom afblazen. We hadden veel steun aan elkaar terwijl we voor onze dierbaren zorgden.
Een veilige plek
Mijn broer en ik zijn opgegroeid in en bosrijk heuvelgebied in West Virginia, een bijzonder vruchtbare omgeving voor onze fantasie. We slingerden aan klimplanten als Tarzan en bouwden boomhutten alsof we de Zwitserse Familie Robinson waren. We speelden scènes na uit de boeken die we lazen en de films die we gezien hadden. Een van onze favoriete bezigheden was het bouwen van een fort waarin we konden spelen dat we volkomen veilig waren. Jaren later maakten mijn eigen kinderen forten van dekens, lakens en kussens. Zo bouwden ze hun eigen ‘veilige plek’ tegen denkbeeldige vijanden. Kennelijk is dat iets waar je instinctief naar verlangt: een schuilplaats waar je je veilig voelt en op je gemak.
God hoort
Diane luisterde toe hoe de anderen in de groep om gebed vroegen voor familieleden of vrienden die het moeilijk hadden of ziek waren. Zelf had ze een familielid dat al jaren met een verslaving worstelde. Toch hield ze haar mond. Ze kon niet meer tegen de blik in de ogen van de mensen of de vragen of het ongevraagde advies die vaak kwamen als ze erover vertelde. Dit was een verzoek dat beter niet hardop uitgesproken kon worden. Anderen begrepen gewoon niet hoe iemand die in Jezus kon geloofde het toch elke dag weer zo moeilijk kon hebben met zo’n verslaving.
God eren met dankzegging
De arts fronste niet, al sprak ze met mijn man over het feit dat hij pas gehoord had dat hij kanker had. Met een glimlach opperde ze hem om elke dag met dankzegging te beginnen. ‘Doe dat voor minstens drie dingen,’ raadde ze aan. Dan stemde ermee in. Hij wist dat dankbaarheid je hart opent om troost en moed in Gods goedheid te vinden. En zo begon Dan elke dag met een drievoudig dankgebed. Dank U, God voor de goede nachtrust. Dank U voor mijn schone bed. Voor het zonlicht. Voor het ontbijt dat op tafel staat. Voor de glimlach om mijn mond.
Heer van het moment
Laatst werkte ik aan een bouwproject in het huis van onze zoon, die op zo’n drie uur rijden van ons woont. Het duurde veel langer dan verwacht en elke ochtend bad ik de Heer of het die dag klaar mocht komen. Maar elke avond bleek er nog meer te doen te zijn.
Een stevig fundament
In de afgelopen zomer waren mijn man en ik bij een rondleiding in Fallingwater, en huis op het platteland van Pennsylvania dat in 1935 door de architect Frank Lloyd Wright ontworpen werd. Het was een unieke ervaring. Wright wilde een huis bouwen dat op een organische manier uit de omgeving opkwam, alsof het daar gegroeid was. En daar slaagde hij wonderwel in. Hij bouwde het huis om een bestaande waterval heen. In de bouwstijl is veel van de rotsachtige omgeving terug te zien. De gids die ons rondleidde vertelde hoe het kon dat het gebouw veilig was: ‘De hele verticale kern van het huis staat stevig op de rotsblokken,’ zei ze.
Genade
Toen ik studeerde, had ik een zomer een vakantiebaantje op een boerderij in Colorado. Op een avond was ik moe en hongerig na een lange dag op het veld om hooi te maaien, en reed ik met de trekker het erf op. Om stoer te doen gaf ik het stuur een ruk naar links, trapte ik op de linkerrem en draaide de trekker op zijn plek. De sikkel stond uit en maaide de poten weg onder een benzinetank van 2000 liter. Met een klap viel de tank op de grond en barstte hij open. De benzine stroomde over het erf.
God is hier
Bij ons in huis hangt een wandbordje met de tekst: ‘Gevraagd of ongevraagd, God is hier.’ Anders gezegd: of je het nu beseft of niet, God is er.
Stille getuige
Amy woont in een gesloten land waar het verboden is om het evangelie te verkondigen. Ze werkt als verpleegkundige op de kraamafdeling van een groot ziekenhuis. Haar werk doet ze met zo veel toewijding dat het opvalt en veel vrouwen nieuwsgierig naar haar zijn. In een-op-een gesprekken vragen ze er vaak naar en op dat soort momenten kan Amy openlijk van haar Redder getuigen.
Een Helper die er altijd is
Door een wond aan zijn ruggengraat was Marty verlamd geraakt. Toch besloot hij naar school terug te gaan en zijn masterdiploma te halen. Marty’s moeder Judy hielp hem zijn doel te bereiken. Bij elk college en iedere werkgroep zat ze naast hem. Ze maakte aantekeningen en hielp hem met praktische dingen. Ze hielp hem zelfs het podium op toen hij zijn diploma kreeg. Het onbereikbare werd mogelijk door de doorlopende praktische hulp die Marty van haar kreeg.
De liefde van een moeder
De ouders van Sue scheidden toen ze nog klein was, en dat ging met veel juridisch geharrewar gepaard, onder andere over de vraag wie de voogdij over haar zou krijgen. Om die reden verbleef te toen een tijdje in een kindertehuis. Daar werd ze gepest en voelde ze zich erg alleen en in de steek gelaten. Haar moeder bezocht haar één keer per maand, haar vader zag ze nauwelijks. Pas jaren later hoorde ze van haar moeder hoe het werkelijk gegaan was. Volgens de regels mocht ze haar niet vaker opzoeken, maar elke dag stond ze bij het hek in de hoop een glimp van haar dochter op te vangen. ‘Soms stond ik alleen maar te kijken hoe je op de buitenplaats speelde,’ vertelde ze, ‘gewoon om te zien of alles goed met je ging.’
