Waardig leven
Tijdens een beroemd geworden toespraak wist een gerespecteerd leider en staatsman de aandacht van zijn volk te trekken door te verklaren dat de meeste van de ‘respectabele’ parlementsleden (MP’s) helemaal niet zo ‘respectabel’ waren. Met verwijzingen naar hun corrupte levensstijl, hooghartige houding, onkuise taal en meer van dergelijke ondeugden, wees hij de MP’s terecht en drong er bij hen op aan dat ze zouden veranderen. Zoals te verwachten was vielen zijn opmerkingen bij hen niet zo goed, en kaatsten ze de bal van kritiek terug.
Diep in het geheugen
Een moeilijke kant van het ouder worden is de angst voor dementie en voor het kwijtraken van je kortetermijngeheugen. Maar volgens Benjamin Mast, een arts die in de ziekte van Alzheimer gespecialiseerd is, hoeven we niet bij de pakken neer te zitten. Hij stelt dat hersenen van patiënten vaak zo ‘goed passen’ en aan dingen gewend zijn dat ze een oud gezang kunnen horen en woord voor woord meezingen. Hij meent dat dankzij geestelijke gebruiken zoals bijbellezen, bidden en liederen zingen, de waarheid diep in onze hersenen ingebed wordt, en zo beschikbaar kan zijn wanneer het nodig is.
Blijf wakker
Vanuit ons raam kan ik een 1700 meter hoge heuvel zien die de Cerro del Borrego genoemd wordt, de ‘heuvel van het lam’. In 1862 was een Frans leger Mexico binnengevallen. Terwijl de vijand in het centrale park van Orizaba gelegerd was, nam het Mexicaanse leger posities op de top van de heuvel in. De Mexicaanse generaal vergat echter de weg naar de top te laten bewaken. Terwijl de Mexicaanse troepen sliepen, vielen de Fransen aan en doodden 2000 van hen.
God spreekt
Laatst probeerde mijn schoonzoon aan mijn kleindochter Maggi uit te leggen dat we met God kunnen praten en dat Hij met ons communiceert. Toen Ewing tegen haar zei dat God soms door de Bijbel heen tot ons spreekt, antwoordde ze zonder aarzelen: ‘’Nou, tegen mij heeft Hij nog nooit wat gezegd. Ik heb nog nooit gehoord dat God tegen me praatte.’
Risico om te vallen
Toen mijn vriendin Elaine aan het herstellen was van een akelige valpartij, deed een medewerker van het ziekenhuis haar een felgeel armbandje om de pols. Daarop stond de tekst ‘Risico van vallen’. Daarmee werd bedoeld: let goed op deze persoon, ze kan wat onvast op haar voeten staan, help haar om zich voort te bewegen.
Laten we
Toen ik laatst in een pretpark voor een populaire attractie in de rij stond te wachten, viel het me op dat de meeste mensen rustig en opgewekt met elkaar stonden te praten in plaats van te mopperen over het lange wachten. Ik dacht erover na waardoor het wachten in die rij geen vervelende ervaring was, integendeel zelfs. Ik bedacht dat het vooral moest komen doordat bijna niemand in zijn eentje in die rij stond. Groepjes vrienden, gezinnen en echtparen deelden de ervaring met elkaar, waardoor het heel anders was dan als je alleen in een rij staat.
Reuzen in het land
Nadat ze twee jaar lang bij de berg Sinai gelegerd waren geweest, stond het volk Israël op het punt om het land Kanaän binnen te trekken, het land dat God hun beloofd had. De Heer gaf hun de opdracht om er twaalf verspieders op uit te sturen om het land en de mensen die er leefden te onderzoeken. Toen de verspieders zagen hoe sterk de Kanaänieten waren en hoe groot hun steden waren, zeiden tien van hen: ‘Dat kunnen we niet!’ Twee zeiden: ‘We kunnen het wel!’
Obsessie met vergelijken
De Amerikaan Thomas J. DeLong, die als professor aan de Harvard Business School werkt, heeft een zorgelijke trend onder zijn studenten en collega’s bemerkt, een ‘obsessie met vergelijken’. Hij schrijft: ‘Meer dan ooit [. . .] zijn bedrijfsleiders, analisten van Wall Street, advocaten, artsen en mensen in andere beroepen erdoor geobsedeerd om wat ze bereikt hebben te vergelijken met wat anderen gepresteerd hebben [. . .]. Dat is een ongezonde ontwikkeling voor personen en ook voor bedrijven. Als je succes meer op externe dan op interne criteria gaat beoordelen, dan doe je je eigen bevrediging en toewijding tekort.’
Wat u altijd doet
Het konvooi stond te wachten om uit te rijden, maar een jonge marinier trommelde dringend op het raampje van het voertuig waarin de teamleider zat. Geïrriteerd draaide de sergeant zijn raampje omlaag. ‘Wat?’
Parade
In de zomer van 2015 wandelde Hunter (15) ruim 90 kilometer terwijl hij zijn broer Braden (8) droeg. Daarmee wilde hij het publiek bewust maken van de behoeften van mensen die aan hersenverlamming lijden. Braden weegt 27 kilo, en Hunter moest dan ook geregeld pauze houden zodat anderen hem konden helpen zijn spieren te strekken. Ook droeg hij een speciaal ontworpen harnas om het gewicht van Braden wat te spreiden. Hunter gaf aan dat het harnas wel hielp tegen het lichamelijke ongemak, maar dat hij het meeste had aan de mensen die hem onderweg hielpen en aanmoedigden. ‘Als er niet zo veel mensen waren geweest die een stukje moet ons meeliepen of ons toejuichten, dan zouden we het nooit gered hebben . . . Mijn benen deden pijn, maar mijn vrienden hebben me erdoorheen geholpen.’ Zijn moeder noemde de zware tocht de ‘hersenverlamming-parade’.
Licht in de duisternis
In 1989 werd Vaclav Havel vanuit zijn situatie als politiek gevangene verkozen tot eerste president van Tsjechoslowakije na de val van het communisme. Jaren later bij zijn begrafenis in Praag (in 2011) omschreef de vroegere Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Madeleine Albright (die zelf in Praag geboren is) hem als iemand die ‘het licht op de meest duistere plekken gebracht heeft’.
Wat je nalaat
Vanuit het hotelletje waar ik logeerde zag ik dat er een dienst bezig was in de kerk aan de overkant van de straat. Het gebouw zat propvol met mensen. Er was niets eens plek meer om te zitten, en de mensen stonden tot op de stoep, jong en oud door elkaar. Toen zag ik dat er op de hoek een rouwwagen stond, en drong het tot me door dat het een begrafenis was. Gezien de enorme opkomst nam ik aan dat het om een of andere plaatselijke held ging, misschien een welgestelde zakenman of een of andere beroemdheid. Nieuwsgierig geworden vroeg ik aan de receptionist: ‘Dat is een bijzonder grote opkomst voor een begrafenis; het is zeker die van een beroemde figuur uit de stad?’
